Eén marathontitel en twee teamgenoten

AMSTERDAM - Michel Butter is de nieuwe Nederlands Kampioen Marathon. In de laatste paar kilometer van de Amsterdam marathon loopt hij weg bij Edwin de Vries, zijn teamgenoot waar hij 39 kilometer lang mee optrekt. De Vries werd een jaar eerder ook tweede en dus waren beide TDR-atleten kanshebber voor de titel. Hoe loop je een marathon als je grootste tegenstander je eigen trainingsmaat is waar je maanden mee samen traint. Wanneer loop je mét en wanneer tégen elkaar?

Samenwerken en concurrentie afschudden
Wat speek je met elkaar af, is er een plan? 

Butter: “Edwin en ik hadden van te voren al wel afgesproken dat we zouden gaan samenwerken. De insteek is 1 en 2 worden en dus eerst afrekenen met de concurrentie. Je helpt elkaar, loopt kop over kop. Als een concurrent versnelt dan ga je daar niet ten koste van de ander in mee. Samen een gat dicht lopen is het idee. Dit is precies wat we in deze race hebben gedaan.”

De Vries: "Tot 20 kilometer zaten we zelfs met drie TDR-atleten in de kopgroep. Ambroise Uwiragiye liep namelijk ook een hele goede wedstrijd. Wat ik super gaaf vond, was dat ik na 20 kilometer samen met Michel ging werken om het gat te dichten met onze oude teamgenoot Schröer. Toen de jacht geopend was, wij dichterbij kwamen, hem passeerde en direct losliepen, dat was super speciaal. Wij wisten dat wij 1 en 2 zouden worden en dat was ons secundaire doel.”

Elkaar loslopen, wie wint?
Wanneer leg je al je kaarten op tafel en barst de strijd om de titel los? 

Butter: “Toen we Schröer passeerde voelde ik mij sterk genoeg om een versnelling te plaatsen en direct weg te lopen bij Edwin. Dit heb ik niet gedaan, we moesten nog iets minder dan 10 kilometer en dit zou dan rampzalig kunnen zijn voor de tweede plek van Edwin. Dus toen dacht ik nog aan samenwerken, ik dacht ik wacht nog even. Maar op 34 kilometer kreeg ik kramp in mijn hamstrings, mijn plan veranderde, nu zo laat mogelijk weglopen. Uiteindelijk ben ik pas in de laatste kilometer gaan versnellen.”

De Vries: “Toen het gat met de concurrentie groter werd en we met z'n tweeën overbleven wist ik dat we het moesten gaan uitvechten. Ik merkte bij 33 kilometer dat ik tegen kramp aanzat in mijn linker kuit en bij 34 kilometer kwam mijn rechterbovenbeen er ook nog eens bij. Ik moest zoveel mogelijk doseren en mijzelf goed verzorgen. Ik heb geprobeerd zo hard mogelijk tot de finish door te lopen en ik heb tot de finish alles gegeven om Nederlands Kampioen te worden. Michel was vandaag net iets sterker! Ik ben blij dat ik weer progressie heb gemaakt en dat ik weer een marathon rijker ben qua ervaring. Ik vond de wedstrijd echt geweldig en heb ontzettend genoten.”

Naast de mooie strijd liep De Vries tevens een nieuw persoonlijk record. Hij verbeterde zijn beste eindtijd met een kleine halve minuut tot 2:17'22. Uwiragiye heeft ook na het lossen op 20 kilomter goed stand kunnen houden en kwam over de finish na een mooie 2:20'47.

Korte evaluatie
Uiteindelijk wordt de een Nederlands Kampioen terwijl de ander een titel misloopt. Doet deze harde realiteit geen afbreuk aan jullie verstandshouding?

Butter: “Nee absoluut niet, het was een prachtige wedstrijd. Ik ben erg blij dat het is gelukt, dat ik Nederlands Kampioen ben geworden. Fantastisch dat ook Edwin tweede is, dit maakt juist deze prestatie compleet.”

De Vries: “Ik heb gestreden voor wat ik waard was. Helaas 4 seconden te kort voor goud, maar heb echt alles gegeven en dus tevreden. Onze verstandhouding wordt hier alleen maar beter van.”