Ik wil mezelf bovenal op grotere hoogten brengen
23 February
Team Distance Runners
Posted by:
Datum: 21 februari 2009
Bron: Ilse Vooren (Trouw)
Het vraagt veel, maar topsport heeft ook veel te bieden. Wat vinden sporters zo waardevol in hun bestaan? Drie toppers vertellen over hun bezieling. Deel 1: atleet Michel Butter.
Los van het topsportbestaan dat er inmiddels aan vast zit, ben ik verslaafd geraakt aan hardlopen. Ik vind het gewoon lekker om te lopen, om de duinen in te gaan en alle drukte van me af te zetten. Maar daarmee begon mijn carrière niet. In mijn jeugd voetbalde ik en ik deed mee aan regionale hardloopwedstrijdjes. Het gaf een kick om te strijden om de eerste plaats. Ook in andere sporten was ik altijd al heel gedreven. Dat zit in me, van huis uit heb ik dat meegekregen. Of het nu een spelletje is of een potje tafeltennis, ik wil presteren.
Die regionale wedstrijdjes lopen, daar had ik lol in. Guido, mijn huidige trainer, vroeg of ik een keer mee wilde trainen met Team Distance Runners, zijn professionele hardloopteam. Toen kwam ik in een wereld terecht die ik niet kende, ik hoorde dat sommigen in het team tien keer in de week trainden. Wow, dacht ik, deze mensen willen iets, ze zijn gretig, ambitieus. Ik was zestien, voetbalde nog, kwam bij de training aan op mijn scootertje. Ze moesten erom lachen.
Dat ik in zo'n gemotiveerde groep terecht kwam, heeft mijn loopbaan mede bepaald. Daarbij, ik ben wel een eerzuchtig persoon, ik wil graag iets bereiken. Enthousiasme en discipline tekenen me, ik wil hard trainen, de uitdaging aangaan. Daarnaast vind ik het heerlijk om te lopen. Ja, de prestatiedrang ging vooraf aan de passie. Als ik het lopen niet zou hebben, had ik wel een andere uitdaging gevonden. Maar het is mooi om iets te hebben waar je goed in bent, en ik ben goed in hardlopen.
Ik geniet ervan om stapje voor stapje beter te worden en de wedstrijden vormen daar meetmomenten voor. Natuurlijk wil ik wel concrete doelen halen, maar bovenal wil ik het gevoel hebben dat ik mezelf op grotere hoogten breng. Het is belangrijk om na ieder seizoen te kunnen zeggen dat ik het maximale uit mezelf gehaald heb, dat niets aan het toeval over gelaten is.
Het is een automatisme voor mij geworden om gedisciplineerd te zijn, om iedere dag de juiste keuzes te maken voor mijn sport. Dat bedoel ik met niets aan het toeval overlaten. Steeds weer zorg ik bijvoorbeeld voor voldoende rust, eet en drink ik goed, laat ik geen afleiders toe. Buitenstaanders horen mij zeggen welke doelen ik wil bereiken, daar word ik ook op afgerekend. Maar de meeste mensen weten helemaal niet hoe ik leef, wat het betekent om het maximale uit mezelf te halen. Een wedstrijd winnen kan een doel zijn, maar als ik win en weet dat ik eigenlijk beter had kunnen lopen, vind ik dat veel zuurder dan optimaal lopen en naast de prijzen zitten.
Voor mij is het proces belangrijker dan het resultaat. Als je als topsporter een tastbaar resultaat behaalt, houdt dat niet altijd in dat je ook goed leeft, dat je jouw sport optimaal bedrijft. Ik ben topsporter omdat ik elke dag mijn leven in dienst van mijn sport stel. Topsport is niet zeggen dat je er honderd procent voor gaat, het is het gedrag, het daadwerkelijk ervoor gaan. Het betekent opstaan en naar bed gaan met je sport, dag in, dag uit. Zo kan ik in de collegebanken bezig zijn met een oefeningetje voor mijn voet. Of het nu gaat om de keuze voor een studie of om zo'n schijnbaar klein oefeningetje, mijn doen en laten staat in het teken van topsport.
Het draait om het hele plaatje, maar ook om de details. Hoe verder ik kom, hoe meer ik op de details let. Eigenlijk streef ik perfectie na. En aan dat streven komt nooit een einde.
Het mooiste vind ik het als ik naar een piek toewerk. Ik kijk nu erg uit naar het EK in Barcelona in 2010, de 10 kilometer. Ik denk nog niet zo concreet in medailles, maar ik wil daar optimaal presteren. Voor de buitenwereld telt het resultaat. Voor mij geld dat ik er alles aan wil doen om optimaal aan de start te verschijnen, dat vind ik belangrijker dan goud of brons behalen.
Sport heeft me ook wel gemaakt hoe ik nu ben, hoe ik op dit moment leef. Als ik straks klaar ben met topsport, dan zal ik ook wel anders in het leven staan. Maar voor nu biedt het leven dat ik leid allerlei mogelijkheden tot ontwikkeling. Op sportief gebied, maar ook persoonlijk. Ik zie veel van de wereld, spreek overal met mensen. Het voelt als een voorrecht. Ik moet er wel hard voor werken, maar mensen in de top van het bedrijfsleven moeten dat ook. Net als zij doe ik iets waar volledige overgave voor vereist is.
In je leven moet je op zoek gaan naar wat je gelukkig maakt. Als het vlammetje van de zin in sport in mij dooft, denk ik dat het klaar is. Dat is nu helemaal niet aan de orde, het topsportleven zal me waarschijnlijk nog jarenlang aantrekken. Tot nu toe vind ik dit het mooiste wat er is. Het liefste ben ik nog jaren bezig met het verleggen van mijn grenzen.
Het is moeilijk om uit te leggen. Hardlopen is gewoon mijn leven, ik kies ervoor. Je mist zoveel dingen, zeggen mensen, wil je dan niet eens normaal leven? Stappen met je vrienden? Maar voor mij is dÃÂt normaal. Dit is hoe ik leef, hoe ik ben en hoe ik het nog heel lang wil volhouden.
Als ik me niet meer kan ontwikkelen, de uitdaging niet meer zie, dan kap ik ermee. En dan heb ik het niet over stoppen op de top zoals de buitenwereld die ziet, maar op de top zoals ik die zelf voel, namelijk wanneer ik niet meer groei. Op dat moment ga ik lekker trimmen, weer een balletje trappen. En dan zoek ik andere uitdagingen.
Michel Butter (1985) start op de afstanden tussen de 1500 meter en de halve marathon. Hoewel zijn hart bij de marathon ligt, concentreert hij zich de komende jaren op de baanwedstrijden. Op weg naar kwalificatie voor Londen 2012 wil de gedreven Beverwijker pieken bij het EK 10 kilometer, volgend jaar in Barcelona.
In 2007 werd Butter tweede op de 10 kilometer bij het EK tot 23 jaar. In 2008 greep hij de Nederlandse titel op de 10 kilometer, cross en de halve marathon. Dit jaar behaalde hij de tweede plaats in de Halve van Egmond, de wedstrijd waarin Butters voorganger Kamiel Maase (37) met de achtste klassering afscheid nam van zijn loopbaan.
Bron: Ilse Vooren (Trouw)
Het vraagt veel, maar topsport heeft ook veel te bieden. Wat vinden sporters zo waardevol in hun bestaan? Drie toppers vertellen over hun bezieling. Deel 1: atleet Michel Butter.
Los van het topsportbestaan dat er inmiddels aan vast zit, ben ik verslaafd geraakt aan hardlopen. Ik vind het gewoon lekker om te lopen, om de duinen in te gaan en alle drukte van me af te zetten. Maar daarmee begon mijn carrière niet. In mijn jeugd voetbalde ik en ik deed mee aan regionale hardloopwedstrijdjes. Het gaf een kick om te strijden om de eerste plaats. Ook in andere sporten was ik altijd al heel gedreven. Dat zit in me, van huis uit heb ik dat meegekregen. Of het nu een spelletje is of een potje tafeltennis, ik wil presteren.
Die regionale wedstrijdjes lopen, daar had ik lol in. Guido, mijn huidige trainer, vroeg of ik een keer mee wilde trainen met Team Distance Runners, zijn professionele hardloopteam. Toen kwam ik in een wereld terecht die ik niet kende, ik hoorde dat sommigen in het team tien keer in de week trainden. Wow, dacht ik, deze mensen willen iets, ze zijn gretig, ambitieus. Ik was zestien, voetbalde nog, kwam bij de training aan op mijn scootertje. Ze moesten erom lachen.
Dat ik in zo'n gemotiveerde groep terecht kwam, heeft mijn loopbaan mede bepaald. Daarbij, ik ben wel een eerzuchtig persoon, ik wil graag iets bereiken. Enthousiasme en discipline tekenen me, ik wil hard trainen, de uitdaging aangaan. Daarnaast vind ik het heerlijk om te lopen. Ja, de prestatiedrang ging vooraf aan de passie. Als ik het lopen niet zou hebben, had ik wel een andere uitdaging gevonden. Maar het is mooi om iets te hebben waar je goed in bent, en ik ben goed in hardlopen.
Ik geniet ervan om stapje voor stapje beter te worden en de wedstrijden vormen daar meetmomenten voor. Natuurlijk wil ik wel concrete doelen halen, maar bovenal wil ik het gevoel hebben dat ik mezelf op grotere hoogten breng. Het is belangrijk om na ieder seizoen te kunnen zeggen dat ik het maximale uit mezelf gehaald heb, dat niets aan het toeval over gelaten is.
Het is een automatisme voor mij geworden om gedisciplineerd te zijn, om iedere dag de juiste keuzes te maken voor mijn sport. Dat bedoel ik met niets aan het toeval overlaten. Steeds weer zorg ik bijvoorbeeld voor voldoende rust, eet en drink ik goed, laat ik geen afleiders toe. Buitenstaanders horen mij zeggen welke doelen ik wil bereiken, daar word ik ook op afgerekend. Maar de meeste mensen weten helemaal niet hoe ik leef, wat het betekent om het maximale uit mezelf te halen. Een wedstrijd winnen kan een doel zijn, maar als ik win en weet dat ik eigenlijk beter had kunnen lopen, vind ik dat veel zuurder dan optimaal lopen en naast de prijzen zitten.
Voor mij is het proces belangrijker dan het resultaat. Als je als topsporter een tastbaar resultaat behaalt, houdt dat niet altijd in dat je ook goed leeft, dat je jouw sport optimaal bedrijft. Ik ben topsporter omdat ik elke dag mijn leven in dienst van mijn sport stel. Topsport is niet zeggen dat je er honderd procent voor gaat, het is het gedrag, het daadwerkelijk ervoor gaan. Het betekent opstaan en naar bed gaan met je sport, dag in, dag uit. Zo kan ik in de collegebanken bezig zijn met een oefeningetje voor mijn voet. Of het nu gaat om de keuze voor een studie of om zo'n schijnbaar klein oefeningetje, mijn doen en laten staat in het teken van topsport.
Het draait om het hele plaatje, maar ook om de details. Hoe verder ik kom, hoe meer ik op de details let. Eigenlijk streef ik perfectie na. En aan dat streven komt nooit een einde.
Het mooiste vind ik het als ik naar een piek toewerk. Ik kijk nu erg uit naar het EK in Barcelona in 2010, de 10 kilometer. Ik denk nog niet zo concreet in medailles, maar ik wil daar optimaal presteren. Voor de buitenwereld telt het resultaat. Voor mij geld dat ik er alles aan wil doen om optimaal aan de start te verschijnen, dat vind ik belangrijker dan goud of brons behalen.
Sport heeft me ook wel gemaakt hoe ik nu ben, hoe ik op dit moment leef. Als ik straks klaar ben met topsport, dan zal ik ook wel anders in het leven staan. Maar voor nu biedt het leven dat ik leid allerlei mogelijkheden tot ontwikkeling. Op sportief gebied, maar ook persoonlijk. Ik zie veel van de wereld, spreek overal met mensen. Het voelt als een voorrecht. Ik moet er wel hard voor werken, maar mensen in de top van het bedrijfsleven moeten dat ook. Net als zij doe ik iets waar volledige overgave voor vereist is.
In je leven moet je op zoek gaan naar wat je gelukkig maakt. Als het vlammetje van de zin in sport in mij dooft, denk ik dat het klaar is. Dat is nu helemaal niet aan de orde, het topsportleven zal me waarschijnlijk nog jarenlang aantrekken. Tot nu toe vind ik dit het mooiste wat er is. Het liefste ben ik nog jaren bezig met het verleggen van mijn grenzen.
Het is moeilijk om uit te leggen. Hardlopen is gewoon mijn leven, ik kies ervoor. Je mist zoveel dingen, zeggen mensen, wil je dan niet eens normaal leven? Stappen met je vrienden? Maar voor mij is dÃÂt normaal. Dit is hoe ik leef, hoe ik ben en hoe ik het nog heel lang wil volhouden.
Als ik me niet meer kan ontwikkelen, de uitdaging niet meer zie, dan kap ik ermee. En dan heb ik het niet over stoppen op de top zoals de buitenwereld die ziet, maar op de top zoals ik die zelf voel, namelijk wanneer ik niet meer groei. Op dat moment ga ik lekker trimmen, weer een balletje trappen. En dan zoek ik andere uitdagingen.
Michel Butter (1985) start op de afstanden tussen de 1500 meter en de halve marathon. Hoewel zijn hart bij de marathon ligt, concentreert hij zich de komende jaren op de baanwedstrijden. Op weg naar kwalificatie voor Londen 2012 wil de gedreven Beverwijker pieken bij het EK 10 kilometer, volgend jaar in Barcelona.
In 2007 werd Butter tweede op de 10 kilometer bij het EK tot 23 jaar. In 2008 greep hij de Nederlandse titel op de 10 kilometer, cross en de halve marathon. Dit jaar behaalde hij de tweede plaats in de Halve van Egmond, de wedstrijd waarin Butters voorganger Kamiel Maase (37) met de achtste klassering afscheid nam van zijn loopbaan.