Michel Butter: Ik vind dat ik mag dromen...
11 December
Team Distance Runners
Posted by:
Datum: 10 december 2008
Bron: NRC Handelsblad (Henk Stouwdam)
Foto: Karel Delvoye
ATLETIEK - Michel Butter (23) is een langeafstandloper met on-Nederlandse ambities. "Mijn tegenstanders hebben me tot de persoon gemaakt die ik nu ben. Ik wil de beste zijn." Bijna floept de zin er in zijn geheel uit, maar Michel Butter slikt het laatste woord in. Hij beseft op de valreep dat de beste willen zijn in deze fase van zijn loopbaan een aanmatigende uitspraak is, die wel eens tegen hem gebruikt kan worden. Het grootste Nederlandse talent onder de langeafstandslopers herstelt zich tijdig en spreekt spreekt minder uitdagend: "Ik wil het maixmale uit mijn carriere halen".
Even liet Butter zijn hart spreken. Want in werkelijkheid wil hij de allerbeste hardloper worden, ook al moet hij opboksen tegen een legioen snelle Afrikanen. Maar dat vooruitzicht ontmoedigt het ontstuimige talent uit Beverwijk allerminst. Om de beste te kunnen zijn, leeft Butter al heel Afrikaans. Volgens welk ritme dat is? Gewoon lopen, lopen en nog eens lopen. Butter voegt daar een vleugje westerse verzorging, krachttraining en professionaliteit aan toe, maar zijn norm blijft de Afrikaanse aanpak.
Hij is er geweest, in Kenia. Butter kon zijn ogen niet geloven.Waar ?hij s?chtends om zes uur voor een duurloopje in Beverwijk op straat geen kip tegenkomt, trainden op dat tijdstip in het dorpje Iten, waar Butter zijn trainingskamp had opgeslagen, honderden lopers. En hoe. Knetterhard, niet ??n uitgezonderd. Alemaal jongens zonder playstation, maar met het vurige verlangen op een dag te worde ontdekt door een manager die hen naar welstand kan leiden. In Kenia kwam een welvaartskind tot het besef dat hij de natuurlijke overlevingsdrang van Afrikanen kunstmatig moet oproepen.
Dus heeft Butter gekozen voor de extreme aanpak, de volledige toewijding aan het ahrdlopen, een leefwijze waarin amper ruimte voor frivoliteiten is. Wil hij zijn doel bereiken, dan heeft hij geen keus, vindt butter. ?Vanaf het moment dat de haan kraait en de zon opkomt, zijn mijn concurrenten in Kenia, maar ook in landen als Ethiopie en Marokko, al volop in training. Alleen maar lopen, lopen en lopen. Dan moet mijn leven ook zo in elkaar steken. Ik denk momenteel niet meer aan afleidingen. Mijn tegenstanders hebben me tot de persoon gemaakt die ik nu ben.
Het is de gemotiveerde keus voor een ascetische leefwijze. En een egoistische keus. Dat vindt Michel Butter ook. Niet dat hij zijn omgeving radicaal heeft buitengesloten, maar veel scheelt het niet. Zijn beste vriend van vroeger, zes huizen verderop, ziet hij nooit meer. Achteraf denk ik wel eens: Michel, wat ben je toch een klootzak. Bijvoorbeeld als ik met familieleden een etentje heb en voortijdig opstap omdat ik naar bed wil. Of als ik op trainingskamp in Zuid-Afrika bij een barbecue wordt uitgenodigd en de hele avond mijn capuchon ophoudt, omdat ik liever wil slapen wegens mijn terugvlucht de volgende dag en de wedstrijd die ik drie dagen later heb. Mijn trainer zei naderhand: Michel, dat k?n gewoon niet. Dat besefte ik later ook. Achteraf was het bizar en onbeleefd. En pas was mijn zus boos dat ik wel mijn ouders maar niet haar had meegenomen naar de televisie uitzending van Holand Sport. Ik had er geen moment bij stilgestaan. Dei persoon ben ik ook helemaal niet. Ik ben zo geworden, omdat ik soms zo moet zijn.
Mede op advies van zijn trainer Guido Hartensveld is Butter weer gaan studeren. Nu aan de Johan Cruyff Academy voor zijn master commerci?le sporteconomie. Hijzelf zag er aanvankelijk zelf het nut niet van in, omdat de loper zich wilde focussen op de sport. Maar zijn begeleiders vonden dat hij enige afleiding nodig had. Butter nu ook, maar hij waakt voor een uitpuilende agenda. Recentelijk was ik erg vermoeid na een intensieve trainingsperiode. Ik ben toen met de studiecoordinator gaan praten om wat inder colleges te gaan volgen. En dat kon. Zo lang die keus gemaakt kan worden, is studeren geen probleem. En het is soms ook leuk. Maak je weer eens wat gebeurtenissen buiten de sport mee. Op een goed moment dacht ik jeetje, wat mis eigenlijk veel van de wereld. Bij colleges spreek ik eindelijk eens andere mensen. Nee, ik heb er geen behofte aan meer sociale bezigheden. En aan stappen met vrienden beleef ik al helemaal geen plezier.
Sinds kort heeft Butter een vriendin. Iemand uit de sport, wat voor Butter bijna een harde voorwaarde is. Want een partner moet mijn leefwijze begrijpen. Als ik ga botsen, is het snel gedaan. Ik wil geen negatieve invloeden toelaten. en dat is in een relatie af en toe best lastig. Voorheen was ik daar extreem in, maar tegenwoordig luister ik ook naar mensen om me heen, zoals mijn ouders. Ja, eigenlijk is het gek, want ik ben van nature een vrij relaxte jongen. Maar ik stel nu mijn voorwaarden. Als ik stop, zal ik misschien een andere Michel Butter zijn.
Zijn voor buitenstaanders rigide aanpak moet uiteindelijk leiden tot olympische wedstrijden waarin Butter strijdt om de medailles. Althans, dat is zijn droom. En ik vind dat ik mag dromen. Omdat ik er alles voor doe om mijn droom te verwezenlijken. Ja, dat is een cliche, ik weet het. Omdat velen het roepen. Maar ik bedoel: er ?cht alles voor doen. Ik belijd dat niet met de mond, maar gedraag me daar ook naar. Over vijftien jaar wil ik kunnen zeggen dat ik de strijd ben aangegaan met de rest van de wereld. Tot nu toe maak ik grote stappen, maar ik besef dat ik dag in dag uit hard moet werken om mezelf te verbeteren.
Butters grote doel is de marathon, maar omdat hij daarvoor nu nog te weinig inhoud heeft, richt de loper zich de eerstkomende jaren op de vijf en vooral de tien kilometer op de baan. Een gedurfde keus, want die afstanden worden al twee olympiades gedomineerd door Kenenisa Bekele, het loopwonder uit Ethiopi?. Maar een eventuele confrontatie gaat Butter niet uit de weg, al zal het nog enige jaren duren. Zijn plan is eerst de Europese top halen en vervolgens naar de wereldtop toewerken. Om die reden richt Butter zich op de Europese kampioenschappen van 2010 in Barcelona. Hij heeft de begindatum - 26 juli - al met vette letters in zijn agenda gezet. ?Dat toernooi wordt mijn grote doel en alles in de aanloop staat in het teken van ?Barcelona?. Nee, de wereldkampioenschappen komende zomer in Berlijn komen in dat schema niet voor. Mocht ik me plaatsen, dan wordt die wedstrijd niet meer dan een meetmoment en een mooie ervaring.
Het uitspreken van een ambitie door Butter is geen loze kreet, heeft de geschiedenis geleerd. Toen hij in 2005 bij de EK onder 23 jaar in Erfurt vijftiende werd op de tien kilometer, nam Butter zich voor twee jaar later een medaille te winnen. En wat gebeurde er vorig jaar bij datzelfde EK in Debrecen? Hij werd tweede. ?Voor ?Erfurt? had ik het idee behoorlijk serieus bezig te zijn. Ik was op hoogtestage naar het Franse Font-Romeu geweest en dacht wel even in de top acht te eindigen. Ik was na afloop totaal gedesillusioneerd. Maar daags erna zwoer ik bij de volgende editie een medaille te halen. Ik had er geen idee van hoe ik dat zou klaarspelen, maar ik wist dat het me ging lukken. Een gelijk scenario heb ik voor ogen bij de EK van 2010 in Barcelona.
Butters uitgestippelde loopbaanroute moet eindigen op de marathon, de klassieke afstand waarvoor hij een zwak heeft. Wegens de hero?ek, de ontstaansgeschiedenis, de grote namen uit het verleden, maar vooral omdat het de grootste individuele sport ter wereld is en alle aspecten van het hardlopen bij elkaar komen.
Wanneer Butter de overstap maakt? ?Als ik er klaar voor ben. Niet eerder. Want zo is het: een marathon loop je pas bij voldoende trainingsjaren. Dat zou bij de Olympische Spelen van 2012 in Londen kunnen zijn, maar ook later. Nee, het doet me weinig dat er de laatste jaren grenzen worden verlegd op de marathon. Dat is de sport. Ik houd me daar nog niet mee bezig. Ik heb al een paar keer gehaasd. En dat smaakte naar mee. Ja, als je over mijn ware passie praat is dat de marathon.
Bron: NRC Handelsblad (Henk Stouwdam)
Foto: Karel Delvoye
ATLETIEK - Michel Butter (23) is een langeafstandloper met on-Nederlandse ambities. "Mijn tegenstanders hebben me tot de persoon gemaakt die ik nu ben. Ik wil de beste zijn." Bijna floept de zin er in zijn geheel uit, maar Michel Butter slikt het laatste woord in. Hij beseft op de valreep dat de beste willen zijn in deze fase van zijn loopbaan een aanmatigende uitspraak is, die wel eens tegen hem gebruikt kan worden. Het grootste Nederlandse talent onder de langeafstandslopers herstelt zich tijdig en spreekt spreekt minder uitdagend: "Ik wil het maixmale uit mijn carriere halen".
Even liet Butter zijn hart spreken. Want in werkelijkheid wil hij de allerbeste hardloper worden, ook al moet hij opboksen tegen een legioen snelle Afrikanen. Maar dat vooruitzicht ontmoedigt het ontstuimige talent uit Beverwijk allerminst. Om de beste te kunnen zijn, leeft Butter al heel Afrikaans. Volgens welk ritme dat is? Gewoon lopen, lopen en nog eens lopen. Butter voegt daar een vleugje westerse verzorging, krachttraining en professionaliteit aan toe, maar zijn norm blijft de Afrikaanse aanpak.
Hij is er geweest, in Kenia. Butter kon zijn ogen niet geloven.Waar ?hij s?chtends om zes uur voor een duurloopje in Beverwijk op straat geen kip tegenkomt, trainden op dat tijdstip in het dorpje Iten, waar Butter zijn trainingskamp had opgeslagen, honderden lopers. En hoe. Knetterhard, niet ??n uitgezonderd. Alemaal jongens zonder playstation, maar met het vurige verlangen op een dag te worde ontdekt door een manager die hen naar welstand kan leiden. In Kenia kwam een welvaartskind tot het besef dat hij de natuurlijke overlevingsdrang van Afrikanen kunstmatig moet oproepen.
Dus heeft Butter gekozen voor de extreme aanpak, de volledige toewijding aan het ahrdlopen, een leefwijze waarin amper ruimte voor frivoliteiten is. Wil hij zijn doel bereiken, dan heeft hij geen keus, vindt butter. ?Vanaf het moment dat de haan kraait en de zon opkomt, zijn mijn concurrenten in Kenia, maar ook in landen als Ethiopie en Marokko, al volop in training. Alleen maar lopen, lopen en lopen. Dan moet mijn leven ook zo in elkaar steken. Ik denk momenteel niet meer aan afleidingen. Mijn tegenstanders hebben me tot de persoon gemaakt die ik nu ben.
Het is de gemotiveerde keus voor een ascetische leefwijze. En een egoistische keus. Dat vindt Michel Butter ook. Niet dat hij zijn omgeving radicaal heeft buitengesloten, maar veel scheelt het niet. Zijn beste vriend van vroeger, zes huizen verderop, ziet hij nooit meer. Achteraf denk ik wel eens: Michel, wat ben je toch een klootzak. Bijvoorbeeld als ik met familieleden een etentje heb en voortijdig opstap omdat ik naar bed wil. Of als ik op trainingskamp in Zuid-Afrika bij een barbecue wordt uitgenodigd en de hele avond mijn capuchon ophoudt, omdat ik liever wil slapen wegens mijn terugvlucht de volgende dag en de wedstrijd die ik drie dagen later heb. Mijn trainer zei naderhand: Michel, dat k?n gewoon niet. Dat besefte ik later ook. Achteraf was het bizar en onbeleefd. En pas was mijn zus boos dat ik wel mijn ouders maar niet haar had meegenomen naar de televisie uitzending van Holand Sport. Ik had er geen moment bij stilgestaan. Dei persoon ben ik ook helemaal niet. Ik ben zo geworden, omdat ik soms zo moet zijn.
Mede op advies van zijn trainer Guido Hartensveld is Butter weer gaan studeren. Nu aan de Johan Cruyff Academy voor zijn master commerci?le sporteconomie. Hijzelf zag er aanvankelijk zelf het nut niet van in, omdat de loper zich wilde focussen op de sport. Maar zijn begeleiders vonden dat hij enige afleiding nodig had. Butter nu ook, maar hij waakt voor een uitpuilende agenda. Recentelijk was ik erg vermoeid na een intensieve trainingsperiode. Ik ben toen met de studiecoordinator gaan praten om wat inder colleges te gaan volgen. En dat kon. Zo lang die keus gemaakt kan worden, is studeren geen probleem. En het is soms ook leuk. Maak je weer eens wat gebeurtenissen buiten de sport mee. Op een goed moment dacht ik jeetje, wat mis eigenlijk veel van de wereld. Bij colleges spreek ik eindelijk eens andere mensen. Nee, ik heb er geen behofte aan meer sociale bezigheden. En aan stappen met vrienden beleef ik al helemaal geen plezier.
Sinds kort heeft Butter een vriendin. Iemand uit de sport, wat voor Butter bijna een harde voorwaarde is. Want een partner moet mijn leefwijze begrijpen. Als ik ga botsen, is het snel gedaan. Ik wil geen negatieve invloeden toelaten. en dat is in een relatie af en toe best lastig. Voorheen was ik daar extreem in, maar tegenwoordig luister ik ook naar mensen om me heen, zoals mijn ouders. Ja, eigenlijk is het gek, want ik ben van nature een vrij relaxte jongen. Maar ik stel nu mijn voorwaarden. Als ik stop, zal ik misschien een andere Michel Butter zijn.
Zijn voor buitenstaanders rigide aanpak moet uiteindelijk leiden tot olympische wedstrijden waarin Butter strijdt om de medailles. Althans, dat is zijn droom. En ik vind dat ik mag dromen. Omdat ik er alles voor doe om mijn droom te verwezenlijken. Ja, dat is een cliche, ik weet het. Omdat velen het roepen. Maar ik bedoel: er ?cht alles voor doen. Ik belijd dat niet met de mond, maar gedraag me daar ook naar. Over vijftien jaar wil ik kunnen zeggen dat ik de strijd ben aangegaan met de rest van de wereld. Tot nu toe maak ik grote stappen, maar ik besef dat ik dag in dag uit hard moet werken om mezelf te verbeteren.
Butters grote doel is de marathon, maar omdat hij daarvoor nu nog te weinig inhoud heeft, richt de loper zich de eerstkomende jaren op de vijf en vooral de tien kilometer op de baan. Een gedurfde keus, want die afstanden worden al twee olympiades gedomineerd door Kenenisa Bekele, het loopwonder uit Ethiopi?. Maar een eventuele confrontatie gaat Butter niet uit de weg, al zal het nog enige jaren duren. Zijn plan is eerst de Europese top halen en vervolgens naar de wereldtop toewerken. Om die reden richt Butter zich op de Europese kampioenschappen van 2010 in Barcelona. Hij heeft de begindatum - 26 juli - al met vette letters in zijn agenda gezet. ?Dat toernooi wordt mijn grote doel en alles in de aanloop staat in het teken van ?Barcelona?. Nee, de wereldkampioenschappen komende zomer in Berlijn komen in dat schema niet voor. Mocht ik me plaatsen, dan wordt die wedstrijd niet meer dan een meetmoment en een mooie ervaring.
Het uitspreken van een ambitie door Butter is geen loze kreet, heeft de geschiedenis geleerd. Toen hij in 2005 bij de EK onder 23 jaar in Erfurt vijftiende werd op de tien kilometer, nam Butter zich voor twee jaar later een medaille te winnen. En wat gebeurde er vorig jaar bij datzelfde EK in Debrecen? Hij werd tweede. ?Voor ?Erfurt? had ik het idee behoorlijk serieus bezig te zijn. Ik was op hoogtestage naar het Franse Font-Romeu geweest en dacht wel even in de top acht te eindigen. Ik was na afloop totaal gedesillusioneerd. Maar daags erna zwoer ik bij de volgende editie een medaille te halen. Ik had er geen idee van hoe ik dat zou klaarspelen, maar ik wist dat het me ging lukken. Een gelijk scenario heb ik voor ogen bij de EK van 2010 in Barcelona.
Butters uitgestippelde loopbaanroute moet eindigen op de marathon, de klassieke afstand waarvoor hij een zwak heeft. Wegens de hero?ek, de ontstaansgeschiedenis, de grote namen uit het verleden, maar vooral omdat het de grootste individuele sport ter wereld is en alle aspecten van het hardlopen bij elkaar komen.
Wanneer Butter de overstap maakt? ?Als ik er klaar voor ben. Niet eerder. Want zo is het: een marathon loop je pas bij voldoende trainingsjaren. Dat zou bij de Olympische Spelen van 2012 in Londen kunnen zijn, maar ook later. Nee, het doet me weinig dat er de laatste jaren grenzen worden verlegd op de marathon. Dat is de sport. Ik houd me daar nog niet mee bezig. Ik heb al een paar keer gehaasd. En dat smaakte naar mee. Ja, als je over mijn ware passie praat is dat de marathon.