Gek of niet gek, de droom komt dichterbij

bron: Het Parool, 15 september 2005
tekst: Robert-Jan Friele

titel: Gek of niet gek, de droom komt dichterbij

AMSTERDAM – Zij dromen ervan, anderen verklaren hen voor gek. Hugo van den Broek, Michel Butter en Selma Borst zijn de gezichten van Team Distance Runners (TDR) en willen hetzelfde: een topklassering op een olympische marathon lopen. De droom komt steeds dichterbij.

Hij heeft het gevoel dat hij op trede nummer zeventien is, Hugo van den Broek (foto). Vanaf zijn vijftiende – toen hij als voetballertje de overstap maakte naar atletiek – droomt hij over de marathon. Vanaf die tijd ook ziet hij het waarmaken van zijn droom als een trap van twintig treden. Nu, op zijn 28ste, is het grootste gedeelte van de route afgelegd.
Misschien ziet Van den Broek zijn droom daarom duidelijker dan teamgenoten Michel Butter (19) en Selma Borst (22). Van den Broek: “Waar ik over dagdroom, is dat ik van achteruit kom. Plek twintig,  dertig. En dan bij verrassing anderen oprollen.”
Een medaille op de Spelen, dat is Van den Broeks streven. Vorig jaar liep hij in Amsterdam naar een nieuw persoonlijk record (2.12,08). Daarna kampte Van den Broek echter met een achillespees-blessure, waardoor hij er zondag bij de Dam tot Damloop niet bij is. Traptrede zeventien duurt wat langer.
Van den Broek, Butter en Borst hebben hetzelfde meegemaakt: zij dromen, anderen verklaren ze voor gek. Borst: “Ze zeggen: je zult nooit de beste worden met al die Kenianen voor je. Ik zeg: dat weet je niet. ”
Borst maakte op haar zeventiende de overstap naar TDR. Sindsdien is ze steeds harder gaan lopen en inmiddels is ze een van de gezichten van de Nederlandse wegatletiek. “Ik merk dat mijn droom completer wordt. ” En de geringschattende opmerkingen van anderen worden minder. “Ook zij zien dat ik steeds beter presteer. ” De Spelen van 2008 zouden kunnen voor Borst. Anders zeker die van 2012. Het geldt ook voor Van den Broek. “Maar die van 2012 zijn misschien mooier. In Londen, als iedereen kan komen kijken. Daar wil ik voor de medailles strijden. ”
Butter droomde ooit van een topklassering in een olympische marathon om direct over de finishlijn dood neer te vallen. Zo ging het in het oude Griekenland toch ook? “Maar inmiddels heb ik me voorgenomen ervan te gaan genieten. ”
Van den Broek ziet zichzelf in de kopgroep het olympische stadion binnenrennen. Met zeventigduizend mensen op de tribunes die uit hun dak gaan. “Ik heb in Rotterdam al als haas gelopen. Zo’n helikopter boven je hoofd, Lee Towers die zingt, al die camera’s. Dat geeft een geweldige kick. Sindsdien weet ik: de marathon is het mooiste. ”
Hij en Borst lopen zondag wel van Amsterdam naar Zaandam. Borst zit in een rustige trainingsfase en hoopt op een tijd ergens in de 57 minuten. Butter zou na afzeggingen van onder anderen Kamiel Maase wel eens de snelste Nederlander kunnen worden. Voor een jongen uit Beverwijk die tot zijn zestiende heeft gevoetbal, zou dat op een van zijn twintig treden op weg naar de top al een droom op zich zijn.