Interview met Michel Butter

Eerste wedstrijd als senior, eerste wedstrijd langer dan 10 km, zwaar parcours over het strand en door de duinen: een halve marathon in 1.05 en top tien in een nationale klassieker. Niet slecht?.
Vertel:
De Voorbereiding: Ondanks het slechte resultaat tijdens de EK Cross wist ik dat ik in de vorm van mijn leven verkeerde. Ik heb daar echt maanden lang naar toegewerkt en wanneer je dan je beoogde doel niet haalt is dat een hevige teleurstelling. Maar naar een dip van een week belde Guido vanuit Mexico met een heel mooi doel. Ik moest mijn benen maar eens op mijn favoriete ondergrond (de weg) laten spreken, de halve marathon van Egmond. Ik had na de EK een aantal dagen rust genomen en toen ik de trainingen hervatte pikte ik mijn vorm alweer snel op. De laatste drie weken voor Egmond trainde ik veel met Eric van der Linden samen, die ook zijn zinnen op Egmond had gezet. Onder begeleiding van TDR-coach Marcel Swart gingen we ons toeleggen op de langere trainingen. De lange harde duurlopen die we samen deden gingen, net als over het Egmond parkoers, over het strand, weg en door de duinen.

D-day: Toen ik uit mijn bed stapte voelde ik gewoon dat dit mijn dag zou worden. Ik was zo ontzettend scherp, wilde zo graag die 71e plaats tijdens de EK doen laten vergeten.
De eerste 11km waren zo ontzettend gaaf. Ik liep in de kopgroep met grote namen als Kipsang en Cheboror! Het voelde op het strand allemaal zo makkelijk. Omdat ik wist dat het lopen door mul zand niet een sterke punt van mij is, ging ik juist bij de strandopgang heel even ?de aanval? in. Ik kwam als eerste boven. Daarna moest ik de kopgroep laten gaan en streed ik de overige 10 kilometer met Koen Raymaekers om plaatst 9. Uiteindelijk had Koen de laatste meters nog zoveel over, dat ik geen kans meer zag om hem te verslaan en besloot ik om van mijn finish te gaan genieten. Ik had een flow, waarin je in opperste concentratie raakt, van 21 kilometer lang mogen ervaren. Op wat tintelingen en kramp als messensteken in mijn kuit na, heb ik de hele wedstrijd geen vermoeidheid gevoeld. Totdat ik weer op de aarde belandde oftewel bij de finish. Ik heb nog nooit zo stuk gezeten! Dat bleek ook wel in de weken daaropvolgend. Omdat het mijn eerste halve marathon was en ik zo ontzettend diep ging was ik naar een week of 4 pas weer helemaal fit. Zo kon ik me weer richten op het volgende doel.


Uit mijn hoofd: tussen de 60 en 70 op de Europese kampioenschappen cross geen maand eerder. Is Europa zo sterk?
Tja?is Europa zoveel sterker dan ik?! Eerlijk gezegd denk ik van niet. Ben wel benieuwd hoe ik op Europees niveau was ge?indigd, met dezelfde vorm als in Heringsdorf, als het een 5000m/10 000m of Halve Marathon was.
Zijn topatleten in Europa sterker dan ik in de cross?! Dan zeg ik ja. Na drie zware crossen, EK Edinburgh 2004, WK Brussel 2005, EK Heringsdorf 2005, te hebben gelopen met teleurstellende klasseringen kan ik concluderen dat ik niet een ?echte? crosser ben. Bij ieder toernooi was ik zeker op het juiste moment in topvorm. Want de topvorm heb je nodig om tegen werelds beste atleten te strijden. In Nederland kennen we geen crosswedstrijden met heuvels van 400meter lang, hebben we geen wedstrijden waar je geen moment in je ritme komt en constant moet omschakelen en kon ik me niet meten in zware crosswedstrijden t.o.v de Nederlandse concurrentie. De crosswedstrijden in Nederland wist ik het afgelopen jaar allemaal met toch wel overmacht te winnen. Echter, bij de zware crosswedstrijden tijdens de EK kwamen mijn landgenoten akelig dicht in de buurt.

Het eerste seniorenjaar lijkt bij veel atleten een jaar van buigen of barsten. Wat zijn je doelen voor 2005?
Ontwikkeling buigen of barsten: Mijn eerste wedstrijd in Egmond als senior was fantastisch. Dat was meteen een mooi debuut in het seniorenveld! Belangrijk is nu dat ik constant ga worden en bijvoorbeeld het hoge niveau in Egmond langer ga vasthouden. In Egmond kwam alles op zijn plaatst terecht en daarom was het resultaat ook zo mooi. Alleen gaan de mensen daarna meer van je verwachten. Ik kan niet iedere wedstrijd 11km lang met Robert Cheboror, de winnaar van Egmond, mee?.Ik ben nog jong. Tijdens piekwedstrijden moet ik ver boven mezelf kunnen uitstijgen, maar ik moet in andere wedstrijden ook weer niet heel veel minder zijn.

Wat betreft de doelen 2005: Over 3 weken vinden de Nederlandse kampioenschappen 10 000m plaats. Ik wil me daar gaan plaatsten voor de EK onder de 23 in Erfurt. De limiet is 30:15. Daarna ga ik 3 weken naar Portugal als voorbereiding op het baanseizoen. De wedstrijden zullen gaan over afstanden van 1500, 3000 en 5000m. Ik hoop mijn Pr?s t.o.v van vorig jaar weer aan te scherpen. In de periode eind juni-juli ga ik op hoogtestage in Europa en hopelijk in voorbereiding op de 10km in Erfurt.

Heb je in de toekomst marathonplannen? Wordt Michel Butter de nieuwe Hugo van den Broek?
Wat ik word moet zich nog uitwijzen, maar dan word ik in ieder geval niet de nieuwe Hugo van den Broek maar de nieuwe Michel Butter. De afgelopen jaren heb ik veel geleerd van Hugo en dat doe ik nog steeds. Het is de man met de meeste ervaring binnen het team. Nu exact 1 jaar geleden trainde ik nog 3 weken lang met Hugo samen in Portugal. Hij was toen in voorbereiding op Rotterdam en ik werkte naar de WK cross toe. We trainden toentertijd veel samen. Deed ik soms ook een deel van de marathontrainingen mee. Prachtig vond ik dat! Lange harde duurlopen. Dat zijn meestal mijn beste trainingen. Het lijkt me dan ook fantastisch om het hele marathonproces tot n? de wedstrijd zelf te doorlopen. Ik heb al twee keer mogen hazen tijdens de Fortis Rotterdam marathon. Het is zo ontzettend kicken als de helikopters boven je gaan ratelen, Lee Towers ?You Never Walk Alone? begint te zingen en er constant mensen langs te kant staan om je aan te moedigen, Kippevel!
De marathon is niet voor iedereen weggelegd. Het is niet alleen onvoorspelbaar, maar ook een specifieke discipline. Je moet het maar kunnen. De voorbereidingen, waar je een fiks aantal kilometers in de week moet afleggen zonder geblesseerd te raken. Ook de fysieke en de mentale aspecten die bij de marathon komen kijken bepalen of je het wel of niet aankan. Wat gebeurt er met je als je op 30km ?de man met de hamer? tegenkomt?!
Mijn beste wedstrijden heb ik tot nu toe allemaal gelopen op de weg. Ik ben er ook van overtuigd dat ik op de weg echt veel beter uit de voeten kom dan op de baan en de cross. Maar of ook de marathon voor mij geschikt is? Ik hoop het, want het lijkt me zo gaaf om zelf eens knetterhard richting de finish over de Coolsingel te denderen.