Indrukken uit Kenia (2): Training

Tom Wiggers en Michel Butter zijn momenteel op trainingsstage in het Keniaanse Iten. Voor de website van TDR doet Wiggers verslag van zijn indrukken.

Kenia. Hoogte, warmte en heuvels. Dit zijn de drie (trainings)ingrediënten die ons naar deze plek trekken. Het zijn de factoren die een extra impuls aan onze trainingen geven, maar tegelijkertijd de factoren die het trainen hier riskanter maken dan op zeeniveau.

Te beginnen de hoogte van 2400m. De eerste week bestaat vrijwel helemaal uit rustig joggen om het lichaam te laten wennen aan de ijle lucht. Het grappige is dat we hier dan regelmatig worden ingehaald door andere hardlopers, iets wat ons in Nederland eigenlijk nooit gebeurt. Het belangrijkste van de acclimatisatie aan de hoogte is dat het sterk individueel bepaald is. Hoewel de hartslagmeter een goed hulpmiddel is, is je eigen gevoel het belangrijkst. Michel en ik praten tijdens het lopen vrijwel niet, zodat we geconcentreerd trainen en de trainingsintensiteit goed inschatten. Bovendien spreken we elkaar al genoeg hier. :)

De warmte maakt het trainen vooral veel aangenamer. De warmste uren van de dag vermijden we de zon, want op deze hoogte is die dan behoorlijk fel. Onze trainingen starten om 7.00u en 16.30u en dan is de temperatuur prima. Wat betreft het weer is het de regen die voor problemen kan zorgen, want veel paden worden dan onbegaanbaar. We hebben meer regen gehad dan in deze periode gebruikelijk is hier, maar gelukkig hebben we ons trainingsprogramma er nog niet voor hoeven aan te passen.

Tot slot de heuvels. Er zijn hier meer en langere heuvels dan in Nederland. Dit maakt dat ik op een andere manier over de heuvels loop. In Nederland zet ik vaak bewust iets aan heuvelop om mijn tempo te behouden ('op de macht'), maar dat is hier dodelijk. Ritme is veel belangrijker. Want twee dingen weet je zeker als je hier traint: de heuvel is altijd langer dan hij lijkt (zeker in het begin als je de paden nog niet kent) en de volgende heuvel dient zich altijd direct weer aan.

Kortom: trainen in deze omgeving is pittiger dan op zeeniveau en verstand, voorzichtigheid en geduld zijn in training (zeker hier) de toverwoorden.

Een aantal leuke gesprekken hebben we hier gehad met de Franse steeplechaser Bob Thari (p.r. 8.01, maar ook 3.34 (1500m) en 27.31 (10.000m)). Het is indrukwekkend hoelang hij al aan de wereldtop staat. Sinds het WK van 1999 heeft hij alle edities van het WK deelgenomen en in 2009 werd hij zelfs derde! Michel en ik kwamen tot de conclusie dat Tahri een aantal eigenschappen bezit die een voorwaarde lijken te zijn voor zo'n lange carriere.
 

Ten eerste nederigheid. Uit zijn verhalen blijkt groot respect voor de prestaties van andere atleten en hun training. Bovendien lijkt hij heel goed te beseffen wat hij moet doen om aan de top te blijven; van gemakzucht en onderschatting is totaal geen sprake. Ten tweede leergierigheid. Tahri wil wat langere afstanden gaan doen en was daarom erg geïnteresseerd in de marathontraining van Michel. Alles wilde hij weten, tot de training in de laatste week voor de marathon en het drinken tijdens de marathon aan toe. Ten derde gretigheid. Tahri werd hier vorige week 34 jaar, maar zegt zich nog hartstikke jong en fit te voelen. Aan stoppen denk hij zeker niet. Eerder aan nieuwe uitdagingen als de wegatletiek en marathon. (voor de kenners: Tahri is van de generatie Liefers, Estevez, Silva; atleten die al lang niet meer op dit niveau actief zijn)

Afgelopen maandag hebben Michel en ik ons steentje bijgedragen aan de Shoe4Africa-run hier in Iten. Dit is een charityrun over 5km alleen voor vrouwen met als doel de positie van de vrouw in deze regio te versterken en aandacht te vragen voor de AIDS-problematiek (www.shoe4africa.org). Na de finish kreeg elke deelneemster (van meisjes van 6 jaar tot vrouwen van 50 jaar) een flesje water. Met Hugo van den Broek, Christian de Lie en een aantal Keniaanse jongens, deelden wij de flesjes uit en zetten vervolgens een kruis op het startnummer zodat we wisten wie een flesje gehad had. Ondanks dat het logistieke plan één minuut voordat de eerste deelneemster finishte nog veranderde, verliep het soepel. De naam van deze wedstrijd slaat op het feit dat er tweedehands hardloopschoenen (dit jaar ongeveer 800 paar) verloot worden onder de 1100 deelneemsters. De verloting werd gedaan door toppers als Hilda en Sylvia Kibet en Sally Kipyego, die de race ook alledrie (rustig) hadden meegelopen.

Met goede trainingen, tijd voor ontspanning en zelfs het helpen van een goed doel, is dit dus tot nu toe een succesvolle trainingsstage. Nog 2 mooie weken te gaan!

Tom Wiggers