Indrukken uit Kenia (3): Egmond

Tom Wiggers en Michel Butter zijn momenteel op trainingsstage in het Keniaanse Iten. Voor de website van TDR doet Wiggers verslag van zijn indrukken.

De laatste week is aangebroken en uiteraard is er één onderwerp dat dagelijks door Michel en mij wordt besproken: de halve marathon van Egmond. Egmond is een wedstrijd waar je ons allebei 's nachts voor wakker kan maken. Het unieke karakter van de race en het feit dat het parcours door ons trainingsgebied loopt, maakt het een wedstrijd waar we heel graag bij willen zijn. Daarnaast is het mooie aan Egmond dat het verloop van de wedstrijd sterk bepaald wordt door de omstandigheden. We kijken nu dus dagelijks naar de weersvoorspellingen en bestuderen de deelnemerslijst. Dit zijn natuurlijk factoren die we niet kunnen beïnvloeden, maar wel leuk zijn om goed in de stemming te komen. Over de beïnvloedbare factor, ons niveau, kan ik zeggen dat we beiden een uitstekende trainingsstage hebben gehad en er erg goed voorstaan. Voor mij wordt het de tweede keer dat ik Egmond loop. De eerste keer was 2009 toen ik als 13e finishte in de (denk ik) langzaamste editie ooit was. Voor Michel wordt het de achtste keer en heeft dus al verschillende scenario's meegmaakt, waaronder de snelste editie ooit van vorig jaar. Kortom, genoeg materiaal voor uitgebreide voorbeschouwingen!

Naast onze trainingen vermaken we ons hier ook prima en een hoogtepunt was toch wel het zelf slachten van een kip. Onder begeleiding van Hilda Kibet en Boaz (een Keniaanse jongen die op het terrein van Hugo en Hilda woont) hebben we allebei één kip van het leven beroofd. Voor de liefhebbers heb ik er een filmpje van op mijn computer; dit leek mij echter geen materiaal voor Facebook. Ik kan er in ieder geval over zeggen dat ik het iets overtuigender deed dan Michel; misschien kwam het feit dat ik niet zo'n dierenvriend ben, mij nu een keer van pas. Of lag het in het gegeven dat ik degene ben die een medische opleiding heeft gevolgd? ;) Uiteraard hebben we de twee kippen ook opgegeten. We waren bij Hugo en Hilda uitgenodigd en hadden daar een gezellig diner waar ook twee broertjes en een zusje van Hilda bij waren.

Ook tijdens dit diner viel mij weer de vrolijkheid van de Kenianen op. Dat is zeker iets dat ik hier heb opgestoken en dat maakte deze periode in meerdere opzichten erg geslaagd. Er wordt veel gelachen onderling en ook naar ons is er vrolijkheid; vooral om kleine dingen. In het algemeen kan ik zeggen dat Kenianen zich niet zo druk maken als dingen niet helemaal gaan zoals ze verwacht, gepland of gehoopt hadden. Vaak gaat het ook niet over zulke belangrijke dingen, maar onze verwachting maakt dat we het belangrijk vinden dat het gaat zoals we willen. Zo zie ik hier (Britse) atleten die zich druk maken over het kortdurend uitvallen van het internet! Daardoor staat dit stukje wat later op de website dan gepland, maar dat geeft me dan weer de gelegenheid om te vertellen dat we vanochtend onze baantraining afwerkten op een baan met wel 200 andere atleten!

Tot zover een impressie van deze trainingsstage. Ik ga nu nog even van de zon genieten!

Tom Wiggers