Monte Gordo Update 1: Van de Coolsingel naar de boulevard

Het voorjaar is aangebroken, het baanseizoen staat voor de boeg. Met de wedstrijden op de atletiekbaan in het vooruitzicht, reizen de atleten van het Team Distance Runners af naar Monte Gordo. In de Portugese kustplaats werken ze aan hun snelheid, wennen ze aan het tartan en acclimatiseren ze in de lentezon. TDR-coach Guido Hartensveld geeft ook dit jaar inzicht in de vorderingen op het trainingskamp. Zijn belevenissen en gedachten zijn te lezen in de ‘Monte Gordo Updates’.

Hij is weer achter de rug; de Rotteram Marathon. Zoals altijd voel ik me in de dagen na zo’n groot evenement behoorlijk leeg. Het maakt dan eigenlijk weinig uit of er nu sprake is van succes of tegenslag. Wanneer de focus die je in de dagen voor de wedstrijd hebt wegvalt, komt er flink wat vermoeidheid om de hoek kijken.

Niet alleen de aanloop naar de wedstrijd is hectisch, ook de uren na afloop van de marathon zijn chaotisch. Vooral de dopingcontrole, waar de atleten vaak uren moeten wachten, toont de ‘donkere achterkant’ van de marathon. Atleten die totaal uitgeput zijn en de grootste klap van de marathon te verduren krijgen. Maar ook een hoop managers van de atleten. Voor hen is er tijd voor bezinking. Dit keer zat ik op de grond naast Valentijn Trouw, atletenmanager van Global Sports Communications. Naast hem lag zijn atleet Getu Feleke - die als tweede was geëindigd -op zijn buik op de grond. Af en toe keek ‘ie scheel omhoog, als ‘ie zijn hoofd van de grond tilde. Tilahun Regassa, de Ethiopische winnaar, lag te slapen op de grond.

Michel’s dopingcontrole moest trouwens in tweeën verlopen. Michel had zoveel gedronken, dat zijn urine in eerste instantie te dun was om te testen. Vele uren later konden we de controle verlaten, Michel had zijn familie al die tijd nog niet gezien. Na de dopingcontrole gingen we door naar het Atlanta Hotel, waar onze sponsor New Balance een meeting hield voor haar contacten. Toen we er tegen 15.30u aankwamen, waren de meeste gasten al weg. Gelukkig was de ‘New Balance Family’ (het team van New Balance Benelux) er nog wel en werden we gastvrij ontvangen. Ook zagen we ondertussen de stoet van de laatste loper met politiebegeleiding finishen. Een indrukwekkend gezicht. Na een uurtje gezellig gezeten te hebben, werden we door de organisatie met een busje teruggebracht. En stonden we muurvast in de files. Ik moest meteen denken aan die wielrenners, die na alle verplaatsingen in een grote ronde als de Vuelta pas om 22.30u aan het diner zaten.

 

Er valt nog veel meer te vertellen over de Rotterdam Marathon, maar dat doe ik niet. Ik wil het hoofdstuk afsluiten. De dagen na afloop word ik nog aan de wedstrijd herinnerd. Leuk, maar terwijl ik steeds terugblik op het verleden wil ik eigenlijk schakelen naar ’t heden. De avond na ‘Rotterdam’ hebben we in Castricum gegeten met de familie Butter. Het viel me op hoeveel mensen naar Michel toekwamen. Ze hadden de wedstrijd gezien en er waren er een paar die aangaven jankend voor de tv te hebben gezeten. Zelf heb ik niet alles van de race meegekregen, ik ben er op stukken niet bijgeweest. Tijdens de race kreeg ik een lekke band, door het vele ‘stoep op, stoep af’ rijden naast het parcours. Ik was er dan ook niet bij toen Michel met kramp te maken kreeg en heb overlegd met de regisseurs op de marathon. Voor nu wil ik nog één keer de video van de race bekijken. En daarna wil ik het boek sluiten, want Monte Gordo wacht. Een nieuwe uitdaging! 

Vrijdagochtend vertrekken we alweer vroeg naar het Portugese Monte Gordo. Daar hebben we een trainingsstage van drie weken. 20 atleten van het TDR Team, 8 atleten van het jeugdplan. Ik kijk ernaar uit om aan een nieuw hoofdstuk te beginnen: de baanatletiek. Al jaren reizen we naar dezelfde locatie, hotel Vasco da Gama in Monte Gordo. Dat bevalt prima. En sinds de geïntensiveerde samenwerking met Primavera is er nog meer mogelijk. De mensen van Primavera begrijpen onze wensen, spelen daarop in met de juiste mogelijkheden en zien in onze groep atleten een uithangbord. We zijn kritisch, reizen de hele wereld over, maar kiezen toch al jaren op rij voor deze locatie. Monte Gordo is de ideale locatie om je voor te bereiden op het baanseizoen. Als we hadden geweten dat de temperaturen in Rotterdam flink zouden stijgen, hadden we eigenlijk een weekje op en neer moeten vliegen. Naast een mooie atletiekbaan heb je in Monte Gordo namelijk ook goede asfaltwegen voor de marathontraining. Een goede mogelijkheid om in de zon en 20 graden te trainen. Ook Butter zal er overigens de komende weken zijn. Niet voor niets, de voorbereiding op het WK in Moskou begint! 

Ik zal jullie de komende weken op de hoogte houden, door te bellen met Nederland in de vorm van deze ‘updates’. Er volgen vast weer mooie verhalen, waarbij ik op bepaalde thema’s dieper in kan gaan.