Sopot: vreugde en teleurstelling

SOPOT – De Nederlandse afvaardiging voor het WK indoor in Sopot telde één lid van Team Distance Runners: Lisanne de Witte. De Witte liet afgelopen weken zien in een uitstekende vorm te verkeren. Tijdens de NK indoor werd zij tweede achter Nikki van Leuveren in een nieuw persoonlijk record en plaatste zich hiermee voor de mondiale titelstrijd.

Series

Op vrijdag toonde de Witte in de vroege ochtend aan met de druk van een groot toernooi te kunnen omgaan. In de series liep de Heiloose met een sterke tweede ronde naar de tweede plaats, hierbij de Amerikaanse Joanna Atkins eruit dippend op de lijn. Met 52,61, een nieuw persoonlijk record, plaatste de Witte zich voor de halve finale.

Halve Finale

Diezelfde avond stond de halve finale al gepland. De favoriete Nigeriaanse Regina Goerge was om onduidelijke redenen afgemeld. De Witte: ”Ik was erop gebrand om sneller te lopen en echt alles op alles zetten om de finale te bereiken.” De atlete van AV Trias kende halverwege de race een klein gat op het leidende drietal. Na 250 meter vind ze aansluiting en wil naar buiten om in te halen. Door het inhalen van de Poolse Justyna Swiety is dit niet mogelijk. De Witte blijft aan de binnenzijde lopen en hoopt aan de binnenkant op een gaatje. De Tsjechische Denisa Rosolová valt op het laatste rechte stuk en hindert hierbij Swiety en de Witte. De Witte ontwijkt de valpartij en stoomt aan de binnenzijde door en finisht als derde in 53,16. Wederom de Amerikaans Joanne Atkins eruit dippend op de lijn.

Het uur na de race

De Witte ziet een 3^e plaats en een licht teleurstellende tijd. De Heiloose gaat er vanuit dat ze niet de finale heeft gehaald. “De tijd en plaats waren naar mijn idee niet goed genoeg. Ik had alles op deze race gezet, me niet bezig gehouden met de overgangsregels en dus niet gezien dat de eerste 3 atleten zich rechtstreeks zouden plaatsen voor de finale.” Totdat er een grote Q achter de Witte haar naam verscheen  op het scorebord. De Heiloose is uitzinnig van vreugde voor plaatsing voor de finale van zaterdagavond. De Witte wist op dat moment niet wat zich achter de schermen zou gaan afspelen. Coach Hartensveld: “Ik zag de race en de valpartij op TV en wist meteen dat er een protest aan zou komen. Ook de begeleiders van de Atletiekunie waren hier gelukkig heel alert op.”

Teammanager Willem van der Worp was ondertussen naar de Technical Information Center gegaan om alert te kunnen reageren op een eventueel protest. Opvallend genoeg kwam het verwachte protest niet van de Tsjechisch delegatie, maar van de Amerikaanse delegatie. Een ultieme manier om via deze weg Atkins alsnog de finale binnen te krijgen. Een spannende periode breekt aan, maar de delegatie ziet deze met vertrouwen tegemoet, temeer omdat ook na uitvoerig bestuderen van de videobeelden de Witte geen zichtbaar lichamelijk contact met de Tsjechische atlete kan worden toebedeeld. Maar na 1,5 uur wordt toch duidelijk dat de Amerikaanse Joanna Atkins wordt toegevoegd aan de finale en de Witte wordt gediskwalificeerd, ondanks alle inspanningen van Willem van der Worp en de rest van de Nederlandse delegatie. Tegen de uitspraken van de Jury d’appèl is geen protest meer aan te tekenen.

De Witte is erg teleurgesteld. “Ik snap er echt helemaal niets van. In mijn herinnering is er geen contact geweest. Ik baalde juist dat ik ingesloten was, moest inhouden en zelfs moest uitwijken voor een vallende atlete. In de finale wilde ik zo ontzettend graag die lage 52-er neerzetten.” Aldus de Witte. “Dan maar in Zürich!!” kijkt de Witte alvast vooruit naar het komende Europese Kampioenschap in de zomer.