Nieuws
De magie van de marathon
Dekkers en Butter in gesprek over de klassieke afstand Datum interview: najaar 2011 Auteur: Alwin Groen De één heeft er al elf opzitten, de ander is pas begonnen. De één is een ervaren rot in het vak, de ander een opkomend talent. De één staat bekend om zijn weerbaarheid, de ander om zijn bravoure. Gezamenlijk delen ze de passie voor de klassieke afstand: Rens Dekkers en Michel Butter in gesprek over de marathon. Over de beleving van de ‘42 kilometer’, de weg ernaartoe, de omgang met winst en verlies en de keuze voor een langdurige carrière. “De Erasmusbrug!” reageert Michel Butter direct als de afbeelding op tafel verschijnt. “Dit moet toch Rotterdam zijn?” Al snel corrigeert zijn meer ervaren collega Rens Dekkers hem. “Nee, dit is Rotterdam niet. Dit is de Verrazano-Narrows Bridge, het begin van de New York Marathon.” Dekkers heeft het bij het rechte eind. De afbeelding toont een kijkje in het verleden van de New York Marathon, hoogstwaarschijnlijk de jaren ’90. We zien atleten in tenues van destijds populaire merken als Puma en Saucony en - opvallend genoeg – een blanke atleet op kop. Een totaal ander beeld dan de marathons vandaag de dag, die gedomineerd worden door Afrikanen. Wie weet kan ik Rens en Michel met deze afbeelding inspireren, zodat ze ervoor zorgen dat zij ooit die blanke atleet in de kopgroep worden. Ik heb de afbeelding uitgekozen om de gedachten van de mannen te prikkelen. Wat denken ze als ze dit boeiende plaatje zien? Wat is volgens hen ‘de marathon’?Magische afstand "De marathon, dat is een magische afstand,” neemt Michel het woord. “Niet magisch omdat het een onmenselijke afstand is, maar magisch omdat er zoveel gebeurt. De man met de hamer, de strijd onderweg, de juiste drank en voeding, onverwachte versnellingen. Geen afstand zo complex als de marathon.” Wanneer hij het erover heeft worden zijn ogen groter. Zijn handen gebruikt hij om met gebaren zijn woorden kracht bij te zetten. “Het interessante is dat je het bovendien goed kunt trainen. De marathon is dan wel complex, maar wanneer je je goed voorbereidt en alle facetten goed op elkaar afstemt, kun je het onder de knie krijgen. Je moet een optimale vet- en koolhydratenverbranding zien te creëren. De kunst om dat ideaal te doen, maakt de marathon zo bijzonder. Dat boeit me enorm. Je hebt slechts twee kansen in het jaar en zie dan maar het beste in jezelf naar boven te halen. “Anders dan Michel is het voor mij echt bij een beeld als dit begonnen,” vertelt Rens. “Als klein jongetje keek ik op tv naar de Rotterdam Marathon. Je zag een hele groep met lopers door de straten gaan, waarvan er slechts één kon winnen. Dat vond ik heel bijzonder. Ik kan me nog herinneren dat Van Vlaanderen daar liep en je had de Spanjaard Roncero, die daar voor het wereldrecord ging. Ik vond dat zó mooi, ik wilde ook ooit die marathon lopen. Mijn eerste jaren in voorbereiding op de klassieke afstand stonden dan ook in het teken van de droom, de beleving. Michel heeft het bij zijn tweede marathon al over energiesystemen en het zo goed mogelijk afstemmen van alle facetten. Ik was allang blij als ik ‘m uit zou lopen,” lacht hij. “En dat lukte me ook niet direct. De eerste keer raakte ik geblesseerd. Maar uiteindelijk is het heel goed gegaan.” In zijn eerste geslaagde poging noteerde Dekkers een tijd van 2.25.14 (Rotterdam, 2006). Daarna ontwikkelde hij zich aanzienlijk, met als hoogtepunt een 13e plaats op het EK Atletiek in 2010 Barcelona. "Craig Mottram is eens 14e geworden op een WK Cross. Buiten jij en ik zegt dat niemand wat" Onderdeel met kansen “De marathon is een onderdeel met kansen,” gaat Dekkers verder. “Kijk, Craig Mottram is ooit eens 14e geworden op een WK Cross. 14e tussen al dat Afrikaanse geweld, dat is natuurlijk een geweldige prestatie. Onwijs goed. Maar buiten jij en ik, degenen die zich er echt in verdiepen, zegt dat niemand wat. De marathon is een onderdeel waar meer kansen liggen.” Butter: “Inderdaad. En juist doordat je al die facetten en energiesystemen zo goed op elkaar moet afstemmen en onder controle moet krijgen, kun je wat bijzonders laten zien. Dat levert verrassende winnaars op. Bijzondere mensen, die gefocust en gedetailleerd hun leven op de marathon kunnen afstemmen. Kijk naar een Viktor Röthlin (Europees Kampioen Marathon 2010, Brons WK Marathon 2007, Winnaar Tokio Marathon 2008, red.) of een Stefano Baldini (Olympisch Kampioen 2004, tweevoudig Europees Kampioen Marathon 1998 & 2006, tweemaal Brons WK Marathon 2001 & 2003, red.) De prestatie van Rens op de EK in Barcelona is daar ook zo’n verrassend voorbeeld van.” Butter praat erover alsof hij de marathon al door en door kent. En dat terwijl hij pas aan het begin van zijn carrière staat. Kon hij zich er überhaupt wat bij voorstellen toen hij nog ‘baanatleet’ was? “Ja, zeker wel,” antwoordt hij. “Vaak combineerde ik een aantal trainingen met de marathonjongens aan het einde van het baanseizoen. Ik weet nog dat ik het daar af en toe best lastig mee had. Het tempo kon ik aan het begin van de training makkelijk aan, maar naar het einde raakte ik leeg. Ik vond het bijzonder hoe mannen als Lauret zo lang door konden gaan op dat tempo.” Dat gegeven leverde in eerste instantie verbazing op bij Butter, die als meervoudig Nederlands kampioen één van de snelste lopers van het land was. Juist toen moest hij passen en het onderspit delven bij zijn trainingsgenoten. “’Hoe kan dat toch?’, dacht ik. ‘Ik kan die gasten niet eens bijhouden.’ Als ik er nu op terugkijk was ik ongeduldig. Ik kon me er nog geen voorstelling bij maken hoe het was om een marathon te lopen. Gaandeweg leerde ik ermee omgaan. In mijn eerste serieuze marathonvoorbereiding merkte ik dat die lange duurlopen steeds makkelijker gingen aanvoelen. Wanneer je ze vaker doet, gaat je lichaam zich eraan aanpassen.” Dekkers: “Michel en ik trainden eigenlijk nooit samen. Op afstanden als de 10km en de halve marathon hield ik hem simpelweg niet bij. Maar het leuke is dat we in voorbereiding op de marathon ineens trainingspartners werden.” “’Hoe kan dat toch?’, dacht ik. Als ik er nu op terugkijk was ik ongeduldig. Ik kon me er nog geen voorstelling bij maken hoe het was om een marathon te lopen” Leven als een marathonloper Heeft Dekkers zijn trainingsmaat daarin ook zien veranderen? Is Butter een ander soort atleet geworden sinds hij is overgestapt op de marathon? “Ja, die verandering heb ik zeker gemerkt. Als ik aan de ‘vroegere Michel’ denk, dan zie ik dat fanatieke jongetje met blonde stekels voor me, die bij zijn debuut in Egmond brutaal met de kopgroep meeging. Hij deed alles met bravoure, niet hard getraind was voor hem niet goed getraind. Daarin heeft hij wel een omschakeling moeten maken. Als marathonloper moet je verder kunnen denken dan de training van vandaag, ik denk zelfs tot drie weken verder. Michel is heel leergierig en heeft die vertaling kunnen maken.” Butter onderbreekt hem. “Maar als Rens en Ronald er niet waren, was het anders geweest. Guido zei: ‘Train eerst maar eens met Rens en Ronald mee, probeer eerst dat maar eens aan te kunnen.’ Het was heel fijn om op die manier te leren. Door met de jongens te trainen, maar vooral ook over de marathon te praten. Ik denk dat ik ze in het begin wel de oren van de kop heb geluld. Maar ik heb zoveel kennis van ze meegekregen. Na een tijdje ga je die zaken ook signaleren in je eigen trainingen. Ik ben mezelf ook niet tegengekomen daardoor.” Butter is zijn trainingsmaten nog eeuwig dankbaar. “Maar vergeet niet dat er heel veel jongens zijn die die vertaling niet kunnen maken,” reageert Dekkers. “Er zijn er genoeg die na 35km stuk komen te zitten en voor wie de marathon altijd ‘een mysterie’ zal blijven.” “Maar toch,” neemt Butter opnieuw het woord, “je ziet juist bij Rens en Ronald dat het gewoon kan. De marathon is beheersbaar. Je kunt het ‘mysterie’ al oplossen in de voorbereiding, door goed te trainen. Toch zal ik zelf pas na enkele marathons kunnen zeggen of ik die vertaling ook kan maken. Ik sta pas aan het begin. Winst en verlies Ik leg een nieuwe foto op tafel. We zien links op de afbeelding Rens juichend op de finish in Barcelona afstormen, op weg naar een topklassering op het EK. Rechts ernaast een beeld van Ronald Schröer, die moegestreden de finish passeert op een teleurstellende 37e plaats. De marathon kent zowel winnaars als verliezers. Hoe gaan de mannen hiermee om? Dekkers: “Dat was een heel bijzonder, maar vreemd moment, het EK in Barcelona. We (Dekkers en Schröer, red.) hadden in de voorbereiding allebei heel sterk getraind en waren ervan overtuigd dat we allebei onwijs goed zouden gaan presteren. Dat was voorheen altijd zo geweest. Na een topvoorbereiding noteerden we meestal beiden een persoonlijk record en bij de Rotterdam Marathon in 2010 kwalificeerden we ons beiden voor het EK. Maar in Barcelona was het anders. Ik liep heel sterk, terwijl Ronald met lege handen stond. Heel bizar hoe dicht dat bij elkaar ligt. Anders dan veel mensen waarschijnlijk dachten, was ons niveauverschil destijds heel klein. Toch wisten we dat in de marathon een hoop mogelijk is. Van tevoren hebben we tegen elkaar gezegd: ‘er kan van alles gebeuren, maar ze moeten ons van het parcours trekken om die finish niet te halen.” Het Europees Kampioenschap was voor Dekkers een bijzonder moment. In Barcelona steeg hij boven zichzelf uit. Maar dat niet alleen, ook zag hij van dichtbij hoe hard verlies kan aankomen bij teamgenoten. Iets dat ook Butter meemaakte, tijdens de marathon van Utrecht. “De voorbereiding ernaartoe en het moment van de marathon zelf zijn beiden heel bijzonder,” aldus Butter. “Je gaat echt totaal op in dat moment. En daarbij komt ook de strijd naar boven. Toen Ronald moest lossen tijdens de marathon van Utrecht was ik blij. Het voelde goed om een concurrent voor de overwinning kwijt te raken. Uiteindelijk won ik en mocht ik het ereschavot betreden. Terwijl ik daar stond, zag ik Ronald - minuten later - als 6e binnenkomen. We hadden in ons hoofd om met z’n drieën een stunt te flikken, door een volledig TDR-podium te vullen. Ik was de nummer 1, Rens de nummer 3 (derde Nederlander, red.) maar voor Ronald was het totaal niet wat hij ervan verwacht had. Dat was heel lastig. ‘Kom op Ronnie, oké jongen!’ probeerde ik hem tevergeefs nog aan te moedigen terwijl ik daar stond. Ik voelde de blijdschap voor Rens, maar voelde ook medelijden met Ronald. ‘Shit, ik moet hem maar even bellen om hem een hart onder de riem te steken,’ dacht ik die avond. Na een 10km had ik dat gevoel nooit. Op de marathon worden die zaken toch uitvergroot. Het is intenser, je beleeft zoveel meer samen." Weerbaarheid Dekkers vertelt dat dergelijke momenten hem door de jaren heen gesterkt hebben. Door jaar in jaar uit door zijn trainingsmaten uitgedaagd te worden, heeft hij een schild van weerbaarheid om zich heen gevormd. Een wapen dat hem in grote mate helpt bij zijn marathonavontuur. “Ik ben door de jaren heen gewend geraakt aan die strijd,” aldus Dekkers. “Met de kwalificatie voor de EK in Barcelona moesten we vechten voor een beperkt aantal tickets. Door elke dag met sterke jongens te trainen heb ik geleerd om te strijden. Dan liep je op trainingskamp tweeënhalf uur op hoogte en werd je na een uur gelost door je trainingsmaten. Zie de training dan maar op een goede manier af te maken.” Butter: “Dat herken ik sterk bij Rens. De kracht van Rens is om bij jezelf te blijven. Hij is het gewend om te moeten lossen en weet dan als geen ander om hard door te blijven lopen. Dat is een sterke eigenschap.” “Er liggen zeker wel kansen op de marathon. En in Europa gaan we steeds meer van die kansen krijgen” De zoektocht naar verbetering Ik leg de foto van de Verrazano-Narrows Bridge opnieuw op tafel. Ik wijs Rens en Michel op de blanke atleet in de kopgroep. Wat gaan de mannen doen om zich te verbeteren, om die symbolische blanke atleet in de kopgroep te worden? “Haha, dat is voor mij wat te hoog gegrepen, bij de start direct in de kopgroep van New York,” lacht Dekkers. “Maar er liggen zeker wel kansen op de marathon. Een 13e plaats op het EK had ik zelf niet voor mogelijk gehouden. En in Europa gaan we steeds meer van die kansen krijgen.” Dekkers ziet duidelijk mogelijkheden. “Wil je een succesvolle marathoncarrière, dan dien je 15 tot 20 jaar te investeren. Als je dat doet, dan kun je boven komen drijven. Dat investeren wordt steeds lastiger in Europa, met zoveel maatschappelijke kansen en alternatieven. Ik kies ervoor om de uitdaging op de marathon aan te gaan. Ik ben dan misschien niet die atleet die in de kopgroep loopt, maar door dag in dag uit te blijven investeren denk ik wel dat ik de man met de lange adem ben die alle terugvallers op deze foto inhaalt,” grijnst hij. “Op de marathon liggen de kansen voor mij en die wil ik graag aanpakken. de Amerikaanse marathons zijn ideaal om die strijd op te zoeken. Neem New York, een machtig mooie marathon. Het is geweldig om daar te strijden voor een plek in de top-20.” “Absoluut,” vult Butter hem aan. “Of Chicago of Boston. Die Amerikaanse marathons zijn prachtig. De vierde plaats van Martin Lauret in Chicago is ook zeker een inspiratie geweest.” Wat denkt Butter van de uitspraken van zijn collega? Wanneer Dekkers zegt dat zijn trainingsgenoot nog zeker 15 jaar te gaan heeft, ziet Butter zichzelf dan als ‘beginner’ op de marathon? “Daar heb ik wel een mooie anekdote over,” lacht Butter. “Laatst werd me voor mijn opleiding gevraagd om mijn cv op te sturen. Dan heb ik studie gehad en kom ik bij ‘werkervaring.’ Ik zat erover te twijfelen, maar ik heb toch maar ‘langeafstandsloper’ neergezet. ‘Marathonloper’ kan ik van mezelf nog niet noteren. Ik denk dat ik simpelweg nog veel meer marathons moet lopen om me echt een marathonloper te kunnen noemen. Ik heb nu pas twee keer echt kilometers gemaakt in de voorbereiding. Dat moet ik nog heel wat keren herhalen. En als marathonloper moet je telkens opnieuw die voorbereiding aankunnen. Het zal moeten blijken of me dat lukt.” Jezelf onderscheiden Wanneer ik Rens en Michel erover hoor vertellen, lijkt de marathon helemaal niet zo ingewikkeld meer. Dag in dag uit trainen, jarenlang investeren en belastbaar blijven; dat lijkt de clue. Is het simpelweg trainen dat je een succesvol marathonloper maakt? Ik geloof het eerlijk gezegd niet. Wat maakt Rens en Michel nu onderscheidend, dat zij momenteel al harder lopen dan vele anderen en in de toekomst tot de marathontop zullen gaan behoren? “Juist dat trainen is al onderscheidend,” zegt Michel stellig. “Je moet blijven investeren en iedere dag scherp zijn. Ik denk dat ik daarin ben gegroeid. Wanneer ik vroeger een blessure had, raakte ik heel snel teleurgesteld. Ik geloofde niet in alternatieve training, dacht dat dat weinig zin had. Maar als ik nu een paar weken niet kan hardlopen, train ik als een beest alternatief. Je mag daar niet in verslappen, want bij de marathon telt elke dag. Iedere 24 uur kun je investeren en beter worden.” Rens en Michel zijn ertoe bereid elke dag vol aan te grijpen om hun dromen op de klassieke afstand te verwezenlijken. Ze denken daarmee het verschil te maken in Europa dat, zoals ze eerder al vertelden, ‘vol is van maatschappelijke mogelijkheden’. Butter: “We leven in een steeds snellere wereld, in een maatschappij die ons steeds meer keuzes en mogelijkheden voorschotelt. ‘Welke gek gaat er nou 15 jaar in de marathon investeren, waar je de eerste jaren geen flikker mee bereikt?’ Je kan ook voor een universitaire opleiding en een mooie baan gaan. Dat heb je al na 5 jaar. Waarom zou je dan minstens 10 jaar investeren in de marathon? De keuzes worden steeds lastiger.” “Welke gek gaat er nou 15 jaar in de marathon investeren, waar je de eerste jaren geen flikker mee bereikt?” Investeren in de marathon Een interessante stelling die Michel hier neerzet. Waarom zou je eigenlijk investeren in de marathon? Ik heb zelf inderdaad voor die maatschappelijke carrière gekozen. Maar laat ik de bal terugkaatsen. Wat maakt het dat Rens en Michel voor de marathon zijn gegaan? “De passie die ik voor de marathon heb,” vertelt Rens. Butter: “Die passie komt van binnenuit en zit heel diep.” Dekkers: Maar ook mijn omgeving heeft een grote rol gespeeld, de ‘opvoeding’ vanuit TDR. Guido heeft daarin een belangrijke functie. Hij is degene die bij mij die droom aanwakkert.” Butter: “Als geen ander slaagt Guido erin om je scherp te houden door je een spiegel voor te houden. Hij zet de boel op scherp en laat je beseffen dat je eigenlijk geen dag mag verliezen. Het maakt ons uniek dat wij ons realiseren dat je langdurig – over die totale 15 jaar – dient te investeren. Het onderscheidt ons. En vanuit die basis kun je heel wat bereiken, zoals de Amerikanen nu laten zien.Ik geloof in die langdurige carrière en ben ervan overtuigd dat ik het talent heb om heel goed te worden. Maar het komt zo nauw aan. Je moet in alles wat je doet de juiste keuzes maken om de beste afstemming te vinden. Maar dat niet alleen. Kijk ook eens hoe de manier van lopen de afgelopen vijf jaar is veranderd. Vroeger hield men zich in de eerste helft van de marathon gedeisd, maar nu heb je snelle starts, tempowisselingen, 5km-splits van 14’ laag tussendoor. Het wordt steeds harder en tactischer.” Dekkers: “In Kenia hebben we zelf gezien hoeveel man daar iedere dag serieus met de marathon aan de slag gaat. Hardlopen is een wereldsport. We moeten over de grenzen heen kijken. Hoevelen ter wereld trekken ’s ochtends niet de loopschoenen aan? Dat zullen er vast heel wat meer zijn dan er ’s ochtends de schaatsen ombinden!”
Lees verder
Butter op koers voor Boston
Ook pr’s voor Schröer en Tesselaar DEN HAAG - Michel Butter heeft vandaag een nieuw persoonlijk record genoteerd op de halve marathon. Onder een stralende lentezon legde hij de City-Pier-City-loop (CPC-loop) af in een tijd van 1.02.32. Ook Ronald Schröer en Pip Tesselaar liepen sneller dan zij ooit eerder deden. De organisatie van de CPC-loop had zich een tijd onder de 59 minuten ten doel gesteld, met daarnaast een zo groot mogelijk aantal atleten dat onder de magische grens van het uur zou duiken. Al vroeg in de wedstrijd vormde zich dan ook grote kopgroep van zo’n vijftien man sterk die naar een doorkomsttijd van 27.45 streefden. Michel Butter maakte de juiste inschatting door niet mee te gaan in dit geweld. Butter: “Ik wilde vandaag dolgraag die 62’er lopen, een tijd die bij mijn huidige niveau hoort.” In Koen Raymaekers en de Fransman Denis Mayaud (met een PR van 62.06) vond hij twee gelijkgestemden waarmee hij het achtervolgende groepje vormde. Al snel bleek echter dat de in Castricum woonachtige atleet vandaag de sterkste van het stel was. Butter snelt naar persoonlijk record Raymaekers gaf aan niet over de juiste benen te beschikken terwijl ook de Fransman geen sterke indruk maakte. Butter: “Telkens als ik me wat liet terugzakken merkte ik dat het tempo omlaag ging en ik de mogelijk had wat te herstellen. Ik besloot zo lang mogelijk te wachten, maar toen ik de tussentijd na 15 kilometer zag ben ik gaan versnellen.” De TDR-atleet wist snel een groot gat te slaan en legde de volgende vijf kilometer af in een razendsnelle 14.29. Uiteindelijk wist hij als 13e de meet te bereiken in een nieuw persoonlijk record van 1.02.32. “Ik ben hier natuurlijk erg blij mee. Alles verloopt volgens plan en het is fijn om dat nu ook tijdens een wedstrijd bevestigd te zien. Met het oog op Boston ben ik vooral tevreden over het feit dat ik in de tweede helft zo hard kon doorlopen.” Boston Marathon Butter zal komende vrijdag samen met teamgenoot Rens Dekkers naar Mexico vertrekken. In het op 2000 meter hoogte gelegen San Luis Potosi zal hij zich verder voorbereiden op de Boston Marathon. Coach Guido Hartensveld: “De reden dat we voor deze locatie hebben gekozen is dat het een plek is die we goed kennen en dat de heuvels in Boston hier goed na te bootsen zijn. Daarnaast levert het een gunstig reisschema op voor Michel, die van daaruit zonder veel tijdverschil door kan vliegen naar Boston.” De marathon van Boston zal op 16 april gelopen worden. Om deelname aan de Olympische spelen af te dwingen zal Butter zich in de geschoonde top-8 moeten nestelen (drie atleten per nationaliteit) en daarnaast een tijd onder de 2.12 dienen te realiseren. Ook Schröer noteert pr Achter de groep Butter vormde zich een prachtige groep met onder andere de Noord-Hollanders Ronald Schröer en Tom Wiggers en daarnaast een aantal Scandinaviërs en Britten die zich een 63’er ten doel hadden gesteld. Zowel Wiggers als Schröer maakten aanvankelijk een sterke indruk, maar al snel kreeg eerstgenoemde te maken met maagproblemen en moest de groep laten gaan. Ook Schröer kreeg last van de ingewanden, maar in tegenstelling tot Wiggers kon hij wel doorlopen. Hij finishte knap als derde Nederlander achter Butter en Raymaekers, en verbeterde en passant zijn pr met tien seconden tot 1.04.23. Schröer: ”Het was een mooie groep en ik wist dat ik ook dit jaar weer een stapje heb gemaakt. De omstandigheden waren perfect en stiekem hoopte ik nog op een 63’er. Ik wilde me wat sparen in het eerste deel om dan op de terugweg extra over te hebben, maar telkens als ik aan wilde zette speelden mijn darmen op, waardoor ik de laatste kilometers niet alles heb kunnen geven. Anders was het trouwens evengoed lastig geworden om onder de 64 minuten te duiken.” Tesselaar boekt progressie Spectaculair was de progressie die Pip Tesselaar wist te boeken. Hij verbeterde zijn pr met maar liefst zevenendertig seconden tot 1.08.08. “Machtig mooi dit”, aldus de 42-jarige Tesselaar. “Mensen vragen me steeds wanneer het minder wordt, maar bij mij gaat het na al die jaren alleen maar sneller. Dat moet ook wel, want ik heb nog grootse plannen op de marathon!” Sinds de Freesiakweker zich aan de marathon waagt blijkt ook op de kortere afstanden de rek er nog niet uit. Tesselaar versloeg onder andere teamgenoot Christian de Lie, die een degelijke 1.08.46 noteerde. Beide mannen zijn in training voor de marathon van Rotterdam. Rens Dekkers kende een off-day. De 30-jarige atleet passeerde na 15.30 het vijf kilometerpunt, kwam 31.40 door op de tien kilometer, maar kreeg kort daarna eveneens met maagproblemen te maken en moest de strijd staken. Dekkers: “Dit is natuurlijk enorm balen, maar voor de rest is er geen man overboord. De trainingen gaan uitstekend en ik kijk uit naar de Rotterdam Marathon.” De Jong matig Inge de Jong noteerde een matige 1.21.44, waarmee ze aantoonde nog lang niet terug te zijn op haar oude niveau. Desondanks verschijnt zij over vier weken aan de start van de Utrecht marathon, wat haar eerste marathon in twee jaar zal worden.
Lees verder
NK Indoor Dag 2: TDR huiswaarts met zes medailles
APELDOORN - Vandaag vond de tweede dag plaats van het Nederlands Kampioenschap Indooratletiek. Team Distance Runners (TDR) was naar Apeldoorn afgereisd met het doel om vijf medailles te behalen. Na de eerste dag lagen de medaillekandidaten van TDR goed op schema. Het doel van vijf medailles werd uiteindelijk ruimschoots gehaald. De oogst: zes medailles. Tweemaal brons op de 400 meter Lisanne de Witte wist het beste voor het laatst te bewaren. Vooraf was duidelijk dat Madiea Ghafoor en Marit Dopheide de favorieten waren voor goud en zilver. Het plan van De Witte was om het gat na één ronde zo klein mogelijk te laten en met een snelle laatste ronde te zien wat er mogelijk was. "Ik wilde dolgraag een 54'er lopen én een medaille halen, ik voelde dat het erin zat," aldus de Trias-atlete. De Witte wist de bronzen medaille te behalen in een tijd van 54.73, achter Ghafoor en Dopheide. Hiermee laat de 400-meterspecialiste zien progressie te hebben geboekt ten opzichte van vorig jaar, toen zij indoor tot een tijd van 57.36 kwam. Eerder dit seizoen kwam De Witte al tot 55.49 in Gent. "Dit is meer dan verdiend, Lisanne heeft keihard gewerkt de laatste maanden. Hier is te zien waar dat toe kan leiden. Ze weet hier haar outdoor-pr van 54.59 dicht te naderen, erg goed," aldus coach Ton Baltus. In tegenstelling tot De Witte is Bjorn Blauwhof nog niet bezig aan een sterk indoorseizoen. Toch liet de 400-meterloper gisteren in de halve finale met zijn snelste seizoenstijd zien de stijgende lijn weer opgepakt te hebben. In de andere halve finale liepen echter drie atleten een 47'er en zij waren daarmee fors sneller dan Blauwhof. Op papier moest de Phanos-atleet dus van goeden huize komen om in de prijzen te vallen. Blauwhof wist echter goed te profiteren van een off-day van Joeri Moerman. "Ik had hem in de eerste bocht al te pakken. Heel vreemd, want dat gebeurt normaal nooit," aldus de nummer twee van vorig jaar. Blauwhof bleek niet opgewassen tegen de ontketende Spillekom en El Rhalfoui, maar werd derde in zijn snelste indoortijd van dit seizoen: 48.17. "Ik ben heel blij met deze bronzen plak. Nu aan de bak voor het outdoorseizoen," aldus Blauwhof. Pennekamp zilver, Kruiver net buiten de prijzen Manon Kruiver liep een sterke finale bij de 800m voor dames. Kruiver liep tactisch sterk en bereikte de finish na 2.11.00. De atlete van AV Nova zag echter met vijf honderdsten het brons aan haar neus voorbij gaan. Bij het uitkomen van de laatste bocht leek Kruiver met haar gebruikelijke eindsprint het brons naar zich toe te trekken. Haar versnelling was vandaag echter net niet genoeg om in de prijzen te vallen. "Ik kon echt niet meer op m'n benen staan, ik heb alles gegeven. 2.11 is een mooie indoortijd," aldus Kruiver. Bij de 800 meter voor mannen was er een grote verrassing. Thijmen Kupers zorgde oor een sensatie door de winst te grijpen in een toptijd. Het was niet zozeer het feit dat hij de titel wist te winnen, maar meer de manier waarop. Kupers finishte in 1.48.71 op overtuigende wijze. "Vorige week liep Thijmen al 1.50 en was hij sneller dan Nils," aldus Guido Hartensveld. "Ook in de series dit weekend was hij sterk en ging hij gemakkelijk door naar de finale. We hadden dus wel rekening met hem gehouden. Het plan was dat Nils solo naar 1.49 zou lopen, zodat er weinig atleten mee zouden kunnen. Je moet dan van goeden huize komen om eroverheen te gaan." Pennekamp voerde zijn strijdplan goed uit en trok het veld kapot, maar op Kupers stond vandaag geen maat. "Ik had niet verwacht dat hij erlangs zou komen, dat kost me vandaag een 1.49'er. Thijmen is de terechte kampioen. Dergelijke talenten staan af en toe op en we hebben er vandaag een mooi race van gemaakt. Op deze manier heb ik er vrede mee," sprak Pennekamp. Mark Nouws pakt het zilver In de finale over 1500 meter maakte Mark Nouws er een spannende race van. De atleet van THOR liep op 800 meter van de eindstreep op de vierde plek. Toen de bel voor de laatste ronde klonk leek Nouws, nog steeds lopend op de vierde plek, in de problemen. "Ik zat verrot in de laatste 200 meter, maar ik moest van mezelf gaan voor een medaille," aldus Nouws. Hij weet nog één keer alles te geven en passeert in de laatste 150 meter twee man. Wouter de Boer loopt superieur naar het goud, maar Nouws weet in een nieuw persoonlijk record van 3.49,68 beslag te leggen op het zilver. "Ik ben heel blij dat ik nu indoor al de 3.50-grens heb gebroken, nog voordat het outdoorseizoen is begonnen. Heel gaaf dat ik daar ook nog eens de zilveren medaille mee pak," aldus Nouws. Nieuwe kans voor Hofstede en Holterman Tijdens de finale 1500 meter voor dames was er een nieuwe kans voor Helen Hofstede en Jill Holterman. Hofstede eindigde gisteren als vierde op de 3000 meter, terwijl Holterman vijfde werd. Beide atletes toonden zich ontevreden over dat resultaat. "Aan het ontbijt hebben we een plan gemaakt voor de finale 1500 meter. Het kwam erop neer dat het vandaag anders en vooral beter moest dan gisteren," vertelt coach Hartensveld. Het bleek zijn uitwerking te hebben. Met name Hofstede nam tijdens de race initiatief. Na een rustig begin sluit ze af met een indrukwekkende laatste 1000 meter in 2.52. Alleen outdoorkampioene Marije te Raa was Hofstede te snel af. De TDR-atlete behaalde zodoende het zilver (4.25.35). "Dit had ik even nodig, het is goed dat we vanochtend bij elkaar hebben gezeten. Dit is inderdaad wat ik nu waard ben, het voelde beter. Er zat een stuk meer overtuiging in vandaag. Dat ik uitkom op 4.25 na zo'n langzaam begin geeft een hoop vertrouwen," reageerde Hofstede. Ook Holterman eindigt sterk en bereikt de finish in 4.27.57 als vierde. "Veel beter dan gisteren, dit geeft een heerlijk gevoel," aldus een tevreden Holterman. Verwer mist goud nipt Niels Verwer miste in de finale van de 3000 meter op 11 honderdsten van een seconde het goud, dat naar Tijs Groen ging. Groen draaide een sterke winter met winst in het Nationaal Crosscircuit op de korte cross. Verwer richtte zich daarentegen op de langere crossen en deed veel basiswerk. Het werd een duidelijke strijd tussen Groen en Verwer. Na een rustige start sloten de twee kemphanen af met een slotkilometer van 2.36, waarvan een laatste 400 meter in 57 seconden. In de spannende strijd liep het tweetal ver weg van de rest van het veld. "Ik kwam er net niet langs, echt een hele mooie strijd," aldus Verwer. "Ik knokte voor elke centimeter maar Tijs was vandaag net iets sterker. Erg mooi, ik heb genoten." Edwin de vries kwam tot een vijfde plek op gepaste afstand van de nummers één en twee. De Vries maakt de laatste tijd veel progressie, maar kon vandaag nog niet mee met de versnelling van de "grote" mannen. "Achteraf had ik meer lef moeten tonen tijdens de race. Er had meer ingezeten vandaag," reageerde De Vries. Doel van aantal medailles gehaald "Ik heb dit weekend genoten van alle mooie medailles, maar vooral van een aantal erg spannende wedstrijden," keek coach Will Conijn terug. "We hebben vandaag ons doel van vijf medailles weten te behalen. Zes medailles is een erg goed resultaat, het is alleen helaas niet beloond met een gouden randje." Kristof van Malderen Naast het Nederlands Kampioenschap Indoor vond dit weekend ook het Belgisch kampioenschap Indoor plaats. 1500meter-specialist Kristof van Malderen probeerde zijn titel te verdedigen, maar moest zijn meerdere erkennen in Jerome Kahia. Kahia wist vorige week al tot 1.49 te komen op een 800 indoor en was dus een geduchte tegenstander. Van Malderen: "Ik wist dat ik vandaag moest roeien met de riemen die ik heb. Ik heb er een kleine twee weken uitgelegen, maar ik wilde vandaag erg graag starten om mijn titel te verdedigen en wedstrijdritme op te doen." De Belg wil het gezien zijn niveau niet op het laatste stuk aan laten komen. Daarom komt Van Malderen al vroeg op kop en versnelt hij vanaf 1000 meter elke ronde. Het lukt de winnaar van vorig jaar echter niet om Kahia te lossen. "Ik heb een hekel aan verliezen, maar dit was vandaag het maximale. Ik ben hier blij mee," aldus Van Malderen.
Lees verder
NK Indoor Dag 1: Medaillekandidaten goed op koers
APELDOORN – Dit weekend vindt in Apeldoorn het Nederlands kampioenschap Indooratletiek plaats. Voor Team Distance Runners staan atleten aan de start op afstanden van 400 meter tot en met 3000 meter. Vooraf werd als doel gesteld om vijf medailles te behalen. Op dag 1 van het NK werden de series van de 400, 800 en 1500 meter gelopen. Voor de vrouwen stond de eerste finale op het programma: de 3000 meter. 400 meter Lisanne de Witte en Bjorn Blauwhof wisten probleemloos de finale te bereiken op de 400 meter. Beide liepen vandaag een serie en halve finale. Blauwhof wist zijn halve finale te winnen in een beste seizoentijd, 48.57 min. De 400-meterloper zal in de finale echter aan de bak moeten om een medaille te halen, aangezien in de andere halve finale drie mannen sneller waren dan Blauwhof. Lisanne de Witte heeft een grotere kans op een medaille in de finale. De Trias -tlete kwam in de halve finale met 56.48 tot de derde tijd. “Ik zou heel graag een medaille halen én een 54’er willen lopen,” aldus De Witte. 800 en 1500 meter Op de middenafstanden bleven alle medaillekandidaten gemakkelijk overeind. Nils Pennekamp en Manon Kruiver wisten beide hun serie over 800 meter te winnen. Mark Nouws wist in zijn serie over 1500 meter als eerste over de meet te komen. Jim Kruiver, Joran Klaver en Stevo Todorovic sneuvelden in de series over 800 meter . 3000 meter dames Op de eerste dag van het Nederlands kampioenschap werd tevens de eerste finale gelopen. De 3000 meter voor dames werd voor de atletes van Team Distance Runners een teleurstelling. Helen Hofstede werd vierde, Jill Holterman eindigde op de vijfde plek. De wedstrijd startte als een rommelige boemelrace. Na een rustige 2000 meter was het favoriete Lesley van Miert die het initiatief nam en met een snelle laatste kilometer (2.55 min.) het goud wist te behalen. Hofstede probeerde mee te springen met de versnelling van Van Miert maar moest snel passen. Hierdoor werd ze een prooi voor Lotte Jacobs (zilver) en Irene van Lieshout (brons). “Best wel teleurstellend dit,” luidde het korte commentaar van Hofstede. Beide dames hebben morgen de kans zich te revancheren op de 1500 meter. Zondag Morgen zullen de finales plaatsvinden van de 400, 800 en 1500 meter en de 3000 meter voor de mannen. Er zal dan duidelijk worden of het doel van vijf medailles zal worden gehaald. Naast de TDR-atleten die op het Nederlands Kampioenschap strijden om de medailles, zal Kristof van Malderen tijdens het Belgisch Kampioenschap Indoor proberen zijn titel op de 1500 meter te prolongeren.
Lees verder
Lisanne de Witte klaar voor NK
GENT – Tijdens de International Flanders Athletics Meeting op zaterdag 18 februari stond een zestal TDR-atleten gereed voor een optreden in de indoorhal in Gent. Over een week vind het NK indoor plaats en deze wedstrijd kon als een goede test gezien worden. Voorprogramma In de series van het voorprogramma liepen Joran Klaver, Jim Kruiver en Stevo Todorovic allen een goede race, waarin ze vooraan meestreden. Klaver werd door een goed eindschot tweede in zijn serie en kwam tot een prima 2.00.76, zijn snelste indoortijd. In de serie daarop volgend kwamen Jim Kruiver en Stevo Todorovic in actie. In het begin waren de atleten afwachtend en werden langzame tussentijden geklokt. Het was Kruiver die uiteindelijk een versnelling plaatste, waarna Todorovic goed wist te pareren. Toch was het Kruiver die de seriewinst opeiste in een tijd 2.02.67. “Ik liep voor de winst, dus dit resultaat stemt tevreden,” blikte hij terug. Todorovic werd derde in 2.02.71. 400 meter mannen Bjorn Blauwhof kampt met enige trainingsachterstand en liep in Gent zijn eerste 400 meter van het seizoen. Blauwhof opende zijn wedstrijd matig en klokte uiteindelijk een tijd van 49.08. “Vorig jaar begon ik nog langzamer, dus wat dat betreft valt deze tijd me eigenlijk nog mee. Ik heb zin in het NK. Een titelstrijd is altijd iets anders”, aldus Blauwhof. 400 meter vrouwen Lisanne de Witte liet in de Gentse indoorhal zien in uitstekende vorm te verkeren. Ook voor haar was het de eerste 400 meter van het indoorseizoen. Na een trage opening kwam de atlete uit Heiloo goed los. Op indrukwekkende manier werkte ze zich op in het veld en ging zelfs bijna met de overwinning aan de haal. De Witte zette met haar 55.49 een nieuw indoor-pr op de klokken. “Ik moet het een en ander wat aanscherpen en dan komt het volgende week helemaal goed!” aldus De Witte 800 meter vrouwen Manon Kruiver mocht in Gent in de A-race starten. De tegenstand was echter een maatje te groot voor Kruiver. Hierdoor had ze wat moeite met de harde opening zodat ze al snel los kwam te lopen van de groep. Mede hierdoor kwam ze tot een matige 2.14.53. Een uurtje later stond ze echter al weer klaar om als haas te fungeren in de A-race over 1500 meter, waarin ook landgenote Marije te Raa startte. Met een 800 meter in 2.16 loodste Kruiver de atletes door het eerste deel van hun race. 800 meter mannen Na drie goede wedstrijden werd er veel verwacht van Nils Pennekamp. Helaas lukte het hem deze avond niet om de goede stap te maken. Het lag in de lijn der verwachting dat Pennekamp de barrière van 1.50 zou slechten, maar hij slaagde niet in zijn opzet. Lange tijd liep de Castricummer op de vierde positie, maar het lukte niet om de wedstrijd goed af te maken. Pennekamp finishte in 1.51.14. “Ik voelde me niet helemaal fit en blijkbaar was dit het maximaal haalbare vandaag” aldus een teleurgestelde Pennekamp.
Lees verderSelma Borst naar 3e tijd allertijden op 5000m
Selma Borst heeft afgelopen vrijdag in Heiloo een sensationele tijd op de 5000 meter gelopen. In haar laatste baanwedstrijd als juniore liep zij 16.53.3. Dit was zeven seconden boven het Nederlands record dat onlangs op het WK junioren door Adri?nne Herzog op 16.46 werd gezet. Borst opende de wedstrijd behoudend op een tempo dat naar een tijd rond de 17.20 zou leiden. “Maar na zes ronden voelde ik me nog erg fris en kon ik het tempo opvoeren naar rondjes onder de 80 seconden” aldus een stralende Borst. De laatste kilometer handhaafde zij het hoge ritme en de klok stond stil op een onverwacht snelle 16.53.
Lees verderNieuwe website
De nieuwe website van TDR is gelanceerd. Arachneo Webdevelopment, de bouwer van de site, hoopt dat het een zeer toegevoegde waarde is voor TDR en dat de leden en geintereseeerden er veel plezier aan zullen beleven.
Lees verderLeerzaam coachplatform
Teamcoordinator Guido Hartensveld heeft afgelopen woensdag deelgenomen aan het 52e Nationale Coachplatform, bedoeld ter kennisvergroting van (bonds)coaches van alle sportbonden. Het thema was dit keer "conflikthantering". Hartensveld was zeer enthousiast over met name het betoog van de bevlogen basketbalcoach Ton Boot. Ongetwijfeld zal hij er in zijn colomn binnenkort op terugkomen. Andere sprekers waren Bert Bouwer (bondcoach Ned dames handbalteam) en Bill Gillesen (organisatiedeskundige).
Lees verderGroepstrainingen afgerond
Dinsdag 17 sept j.l. was de laatste groepstraining van het seizoen 2001/2002. Het hele trainingsjaar heeft TDR garand gestaan voor 4-5 groepstrainingen per week op verschillende lokaties en altijd met 1 of meerdere trainers ter plaatse. De komende 2 weken wordt er, na de broodnodige rustperiode, op individuele basis getraind. Dinsdag 2 oktober zal de start zijn van het nieuwe trainingsseizoen. Inmiddels wordt er volop gewerkt aan de planningen voor het komende seizoen. Duidelijk is inmiddels dat het huidige begeleidingsteam volledig in takt zal blijven. Uit evaluaties blijkt volle tevredenheid van alle partijen. Binnenkort zal ook de datum bekend gemaakt worden van de jaarlijkse teampresentatie, naar verwachting eind oktober in Sporthal De Blinkert in Schoorl.
Lees verder