Nieuws
Martin Lauret is bezig aan zijn tweede jeugd.
Datum: 22-09-2008 Bron: Het Parool (Marco Knippen) Foto: Karel Delvoye ATLETIEK - Martin Lauret is, zoals de atleet zelf zegt, 'aan zijn tweede jeugd begonnen'. De topsportcarri?re die vorig jaar ten einde leek, is nieuw leven ingeblazen. Plots grijpen de puzzelstukjes w?l in elkaar. Zijn aanleg die weliswaar nooit verscholen bleef maar evenmin op bevredigende wijze ontbolsterde, lijkt alsnog tot volle wasdom te komen. Op 36-jarige leeftijd loopt Lauret 'beter dan hij ooit heeft gedaan'. Het illustratieve bewijs leverde hij in de Dam tot Damloop, door als beste Nederlander op de tiende plaats te eindigen. Zijn tijd (47,12 minuten) over tien Engelse mijl ofwel 16,1 kilometer was een kopie van de score van Kamiel Maase in de vorige aflevering en betekende voor hem een persoonlijk record. De sportieve kentering is het gevolg van een koersverlegging. Nadat Lauret vorig najaar had besloten de hardloopschoenen toch niet op te bergen, sloot hij zich aan bij Team Distance Runners. Het Noord-Hollandse collectief, dat vooral bekendheid geniet als een opleidingsinstituut voor jong talent, bleek het ideale toevluchtsoord. Lauret vond er het klimaat waarin hij zich thuisvoelde. ''Ik ben geen Einzelg?nger, maar iemand die andere mensen om zich heen wil hebben.'' Trainer en coach Guido Hartensveld omarmde de komst van de doorzetter, die voor de gezamenlijke trainingen nu drie keer per week vanuit woonplaats Hilversum naar Castricum reist. Diens routine zag Hartensveld als een welkome aanvulling voor zijn jeugdige 'renstal'. Een fitte Lauret kon bovendien misschien wel boven zichzelf uitstijgen, vermoedde hij. Het gehoopte script werd bewaarheid. Lauret, tussen 1999 en 2006 nog gekweld door achillespeesproblemen waarvoor hij liefst vier keer onder het mes ging, leefde op. De tweevoudig Nederlands kampioen op de 10.000 meter op de baan, die in het verleden nog dichtbij kwalificatie voor de Olympische Spelen in Sydney in 2000 was, koos volledig voor de weg. De keuze betaalde zich uit. Op het asfalt verbeterde Lauret zich dit jaar reeds op drie afstanden: de marathon, tien kilometer en tot twee keer toe de tien Engelse mijl. ''En de rek is er zeker niet uit,'' benadrukte hij gisteren na de succesvolle oversteek van Amsterdam naar Zaandam. Het uitgesproken doel is een marathonoptreden bij het EK in Barcelona in 2010. ''Ik wil gewoon naar zo'n grote titelstrijd,'' aldus Lauret. Over drie weken loopt hij de hero?sche afstand van 42,195 kilometer in Chicago. Zijn eerder dit jaar in Rotterdam genoteerde besttijd van 2.19,09 uur verwacht hij in de Verenigde Staten tot minimaal 2.15 aan te scherpen. ''Maar ik sluit niet uit dat ik 2.12 in de benen heb.'' Een dergelijke eruptie zou hem een startbewijs voor het WK in Berlijn van volgend jaar opleveren, het toernooi dat hij (nog) niet heeft aangekruist. Mocht Lauret de limiet niet slechten, dan is er geen reden tot wanhoop. ''In Barcelona wil ik er staan. Pik ik een eerder kampioenschap mee, dan is dat een opsteker.''
Lees verderBarbara Zutt maakt marathondebuut in Chicago
Datum: 22-09-2008 Bron: NHD (Jeroen Mascini) Foto: Karel Delvoye Ontdekkingsreis van 42195 meter OUDKARSPEL - Barbara Zutt maakt morgenmiddag om drie uur Nederlandse tijd haar marathondebuut in Chicago. Voor de 27-jarige hardloopster uit Oudkarspel zijn de 42 kilometer en 195 meter een ontdekkingsreis, maar angst kent ze niet voor haar vuurdoop. ,,Ik heb er vooral heel veel zin in.?? Zutt (Hoorn, 7 maart 1981) is al sinds ze een klein meisje was bezig aan een sportieve zoektocht. Als kind in een sportief gezin probeerde de Noord-Hollandse bijna elke sport uit, van judo tot zwemmen, van tafeltennis tot schaken. Tot haar zestiende vormde het schaatsen haar belangrijkste tijdverdrijf naast school, daarna kwam de triatlon in beeld en die sport maakte, omdat het zwemmen haar zwaar viel, weer plaats voor de duatlon. Zutt behaalde mooie successen op de combinatie van hardlopen en fietsen - onder meer zilver op het WK voor neo-senioren en vijfde op het EK als senior -, maar toch was het op een gegeven moment weer tijd voor iets anders. In 2004 begon ze zich volledig te richten op het hardlopen, de sport die haar altijd het makkelijkst is afgegaan. Enthousiast door haar nieuwe keuze stelde de Oudkarspelse een even mooi als ambitieus doel: deelname aan de marathon van de Olympische Spelen in Londen. Vier jaar later is ze daarop teruggekomen. ,,Dat was in het laatste jaar van mijn studie??, vertelt de parttime tandarts. ,,Een heel zwaar jaar, waarin ik weinig tijd had om te trainen en toch boekte ik veel progressie. Ik dacht: als ik het lopen straks kan combineren met een deeltijdbaan, dan ga ik toch h?rd lopen.?? Zo mooi als het klonk, ging het niet. Zutt bleek niet zo belastbaar als gehoopt, kampte regelmatig met blessures en maakte mede daardoor niet de stappen die ze voor ogen had. Haar meeste persoonlijke records zijn inmiddels ook aardig op leeftijd, zoals haar pr op de halve marathon van 2004, toen ze in 1.16,41 de Groet uit Schoorl Run won. ,,Als je jong bent, droom je wat meer. Nu is de olympische marathon geen realistisch doel meer. Die limiet staat ook zo scherp, daarvoor komen alleen Lornah Kiplagat en Hilda Kibet in aanmerking. Misschien dat ik ooit nog een EK kan halen, maar daarvoor zou ik eerst nog wel een flinke stap moeten maken.?? Ze is te nuchter om zich er druk over te maken dat ze er in 2012 niet bij is in Londen. ,,Ik ben vrij optimistisch ingesteld. Heb geaccepteerd dat het niet altijd zo kan gaan als je van tevoren hoopt. Ik beleef ook nog genoeg mooie momenten in mijn sport. Zoals mijn bronzen plak vorig jaar op het NK 5 kilometer op de baan en laatst in de Dam tot Damloop, waar ik voor de eerste keer de beste Nederlandse was in een grote wedstrijd. Dat zijn de momenten die ervoor zorgen dat ik vol overgave verder ga.?? De vorm van de Dam tot Damloop, nog maar drie weken geleden, neemt ze ongetwijfeld mee naar Chicago. ,,Maar??, voegt Zutt direct toe. ,,Dat was wel zestien kilometer, over mijn marathonvorm ben ik nog steeds een beetje in het ongewisse.?? Bovendien had ze daarna een ervaring op Texel die de Oudkarspelse met beide benen terug op de grond bracht. Met een deel van Team Distance Runners (TDR), het Noord-Hollandse loopteam waarvan Zutt lid is, was een bijzondere trainingsdag ingepland. Eerst een trainingsloop van zeventien kilometer in Den Helder, vervolgens al joggend op het dek van de boot naar het Waddeneiland om op Texel mee te doen aan de plaatselijke wedstrijd over 21 kilometer. Het was geen succes voor de tandarts. ,,Ik had wat gedronken op de boot en mijn suikerspiegel was daardoor helemaal in de war. Ik was duizelig en heb alles er weer uitgegooid.?? Sinds het trainingskamp van TDR in Sankt Moritz in juni staat voor Zutt bijna alles in het teken van de ruim 42 kilometer in Chicago. Haar teamgenote Esther Schipper besloot toen ook haar marathondebuut in de ?Windy City? te gaan maken. De twee trekken sindsdien samen op en dat is een groot voordeel, zegt Zutt. ,,We zitten in hetzelfde schuitje. Het is heel fijn dat we samen kunnen trainen en praten over wat we allemaal tegenkomen in de voorbereiding. Hardlopen is een individuele sport, dan is het mooi als je zoals wij toch veel samen kunnen doen.?? Beiden gaan weg op een voorzichtige richttijd van 2.52. ,,Het kan zijn dat ik Esther in de tweede helft moet laten gaan of andersom. We zitten dicht bij elkaar. Maar het is wel heel belangrijk dat ik mijn eigen wedstrijd loop. Ik moet het toch alleen doen.?? Of haar sportieve zoektocht eindigt op de beroemdste loopafstand, Barbara Zutt denkt van wel. ,,Ik heb altijd het gevoel gehad dat ik het beste tot mijn recht zou komen op de marathon. Maar dat is nog niet iets dat ik zeker weet na ??n marathon. Het is mijn eerste keer, het is vooral een belevenis. Ik wil zo hard mogelijk lopen, maar absoluut ook genieten.??
Lees verderMartin Lauret nog beduusd van Chicago
Datum: 14 oktober 2008 Bron: Algemeen Dagblad (Pim Van Esschoten) Foto: Karel Delvoye Atletiek - Martin Lauret (36) verbeterde zondag in Chicago zijn persoonlijk record tot 2.15,10. Opmerkelijker was zijn vierde plaats, de beste klassering ooit voor een Nederlander in een marathon uit de reeks van de Big Five. De atleet, die tot voor kort in het Utrechtse Woudenberg woonde en sinds kort terug is bij de Luchtmacht in Soesterberg, is er nog beduusd van. Chicago, een veld met wereldtoppers. Wat is er gebeurd? Martin Lauret: ,,Ik ben weggegaan op een tijd van 2 uur 12, voor me liep een kopgroep met dertien Kenianen en een Japanner die 2.08 had gelopen in Tokyo. De temperatuur liep snel op. Bij de start, 's ochtends om acht uur, was het al 23 graden. Daarna werd het al snel 25, 30 graden. Ze hebben bij het event alert system zelfs code rood gegeven. Ik kwam halverwege door in 1.06,25 en had daarna wel wat verval. Maar vooraan had vooral die Mutai het tempo steeds omhoog gegooid en zo de kopgroep opgeblazen. Ik heb ze in dat tweede gedeelte ??n voor ??n opgeraapt. Mutai, Cheboiboch, Kipsang, Felix Limo?'' Pardon? Felix Limo zelfs? ,,Ja, het was bizar. Guido Hartensveld, mijn trainer, zei het halverwege al; Je ligt dertiende, je kunt er een heleboel oprapen. Ik bleef tellen, ik een gegeven moment liep ik de top vijf binnen. Ik lag vierde. Ja, ik besef het zelf nog steeds niet helemaal. Uiteindelijk ben ik eigenlijk vijfde geworden. Dat komt zo: vijf minuten na het eliteveld start de grote meute. En daarin zat een onbekende Keniaan die uiteindelijk 2.13 liep.'' Goed besluit dus, om na die vele jaren van blessureleed (achillespezen) toch door te gaan? ,,Daar heb ik dit jaar nog geen spijt van. Ik hoopte aan het begin van 2008 een sprongetje te maken om in 2010 me te plaatsen voor de EK in Barcelona. Maar ik denk nu zelfs aan de WK, volgend jaar in Berlijn. Een droom, maar ik ben dan ook in de vorm van mijn leven.'' Dat dromen komt je toe. Je hebt de andere kant ook meegemaakt? ,,Maandagavond vroeg Toine van Peperstraten me bij Langs de Lijn ook waar ik vandaan kom? Het voelt ook alsof ik onder een grote steen vandaan ben getrokken. Ik had in 1999 een topjaar en kreeg toen die pech. Aan de andere kant heeft me ook op de been gehouden, dat ik wist dat ik dit kon.'' En nu komt het eruit. In de toptien in de Dam tot Damloop, in de topvijf in Chicago? ,,Ik geniet het hele jaar al. Elke wedstrijd weer. Ik liep eerder een wedstrijd in Cardiff met m'n teammaatje Ronald Sch?er. Dat we dit mogen meemaken, zeiden we.'' Je bent geen man van toptijden, maar in Chicago bewees je wel een toernooiloper te zijn? ,,Dat denk ik wel. Ik liep twee jaar geleden in Rotterdam in de hitte ook een persoonlijk record. De grote toernooien zijn altijd in augustus, vaak is het warm. Net als in Chicago. Daarom richt me nu ook op kwalificatie voor Berlijn.'' Je hebt wel het nodige omgegooid in je leven? ,,De ommekeer kwam vorig jaar na de Singelloop in Utrecht. Ik liep die 10 kilometer in 29.30 minuten. Ja, wat wil ik nu? Als je zoveel traint, als je weet dat er zoveel meer inzit. Maar bij Run2Day stond ik ook de hele dag, in de zaak. Niet goed voor een atleet. Ik ben in gesprek gegaan met de Luchtmacht in Soesterberg en kon terug. Een contract voor twintig uur, dus ik heb wel de helft van m'n salaris ingeleverd. Maar dat had ik er voor over. Ik ben gestopt bij Run2Day in Amersfoort, ben gaan trainen bij TDR in Noord-Holland en Guido Hartensveld. Daar train ik weer in een groep. Beter voor mij, ik ben geen Einzelg?nger. Met die jonge gasten trainen, geweldig.''
Lees verderWat is het mooiste TDR-moment van 2007/2008?
CASTRICUM ? Het afgelopen seizoen was voor Team Distance Runners een uitstekend atletiekjaar. De trilogie van Michel Butter, de vierde plaats van Martin Lauret in Chicago, het optreden van TDR bij de Zandvoort Circuit Run en de derde plaats van Tom Wiggers op het NK Korte Cross zijn slechts enkele aansprekende momenten uit een lange rij van TDR-prestaties. Allemaal prachtige prestaties en bijzondere momenten, maar wat was voor u persoonlijk het mooiste TDR-moment van 2007/2008? Om uit deze lange reeks van TDR-prestaties de tien mooiste momenten te selecteren, richten wij ons tot de bezoekers van onze website. U kunt als lezer van de TDR-website uw drie favoriete momenten bepalen. Dit hoeven niet de beste of meest unieke prestaties zijn, het gaat om momenten die u aanspraken of bij u een bijzonder gevoel oproepen. TDR-coach Guido Hartensveld: ?Het gaat ons er niet om wat in absolute zin de beste prestatie is, want dan pakken we er wel een puntentabel of ranglijst erbij. Het gaat nadrukkelijk om het persoonlijke gevoel, de emotie erbij. Dat kan bijvoorbeeld de buurjongen zijn die een NK-medaille wint of de atleet die zo lang geblesseerd was en sinds tijden een topprestatie neerzette. Of misschien was je persoonlijk aanwezig bij het NK Cross en was je onder de indruk van wat Michel Butter daar liet zien. Heel uiteenlopend dus.? Men kan eenmaal per internetadres per dag zijn of haar drie favoriete momenten selecteren, door in de linker menubalk op de speciale button te klikken. Tot 1 november is er de mogelijkheid om te stemmen, waarna op vrijdag 7 november tijdens de TDR-teampresentatie te Heiloo de tien momenten met de meeste stemmen bekend worden gemaakt. ?Tijdens de teampresentatie zullen we op spectaculaire wijze de top tien bekend maken,? aldus teammanager Harold Siekmann. ?Onze teampresentatie is elk jaar, net als TDR zelf, stapje voor stapje gegroeid. Vorig jaar was met bijna 350 bezoekers een groot succes. De verwachting is dat we dat aantal dit jaar weer gaan overtreffen. We gaan er weer iets moois van maken en we hopen op een grote opkomst. Naast de tien momenten zullen we veel televisiebeelden en foto?s laten zien en zullen de atleten uiteraard aan het woord komen.? Hartensveld over het motief achter ?De 10 mooiste TDR momenten?: ?De jaarlijkse teampresentatie moet ook vooral een beetje voor de atleten zelf blijven. Een mooi moment voor ze om stil te staan, te genieten en trots zijn op wat we met zn allen bereikt hebben. Juist voor de atleten zelf willen we al hun mooie momenten nog eenmaal onder de aandacht brengen. Niet alleen door een overzicht te maken van al het moois van 2007/2008, maar daarnaast ook nog eens door deze momenten op een persoonlijke en bij de atleet passende wijze te presenteren. Zo hadden we vorige jaar een prachtig filmpje gemaakt van de zilveren medaille van Michel Butter op de EK beloften. Ik wist welke muziek hij in de callroom gebruikte om zich op te laden voor de finale van zijn leven. Toen de slowmotion beelden van de warming up voor de race op ons grote videoscherm vertoond werden, hadden we de introbeats van dat nummer (Michel luistert net als ik graag naar hiphop) eronder laten monteren. Toen ik zag hoe dat hem raakte voelde dat toch als een beloning voor hem, voor die prachtige sportprestatie waarmee hij zoveel mensen heeft geraakt. Ook al waren er maar weinigen die dat wisten, maakte dat voor ons toch een bijzonder, persoonlijk en haast intiem moment. Met hoe meer liefhebbers onze atleten deze momenten kunnen delen, des te fijner het voor hen is. Daarnaast zijn we als TDR natuurlijk trots op zo?n mooie selectie met hoogtepunten. Want zeg nou eerlijk, zoveel trainingsgroepen of teams kunnen er niet terugkijken op zo?n sportief jaar als wij, toch?? Stemmen is tot 1 november mogelijk door op de button in de linker menubalk te klikken. Men kan ??n keer per dag per internetadres stemmen. De teampresentatie vindt plaats op vrijdag 7 november in het Golden Tulip Hotel te Heiloo. De zaal is open vanaf 19.30u. Graag aanmelden wanneer u van plan bent naar de teampresentatie te komen. Dit is mogelijk door bij het stemmen het blokje ?ik kom naar de teampresentatie? aan te vinken.
Lees verderMarathon: Maase laat erfenis achter.
Datum: 29 oktober 2008 Bron: De Pers (Iwan Tol) Foto: Karel Delvoye Wie wordt de nieuwe Kamiel? Oudgedienden zijn er genoeg in marathonland. Talenten ook. Maar wie wordt de troonopvolger van Kamiel Maase? ?De welvaart werkt tegen ons.? Het was een symbolisch gezicht: Kamiel Maase die bij de marathon van Amsterdam het finishlint ophield voor Hugo van den Broek, de atleet die in de hoofdstad de beste Nederlandse tijd van het seizoen liep: 2.13.51. Voor Van den Broek persoonlijk een uitstekende prestatie; mondiaal gezien sprak die eindtijd echter nauwelijks tot de verbeelding. Het werpt de vraag op wie van het legertje marathonlopers in Nederland het hiaat moet gaan opvullen nadat Kamiel Maase ? Nederlands recordhouder met een tijd van 2.08.21 ? deze zomer in Peking afscheid nam. Erfenis Voor Maase zelf is het lastig te zeggen of hij een erfenis heeft achtergelaten. ?Dat moeten anderen beoordelen?, vindt hij. Die ?anderen? zijn duidelijk: ?Kamiel was een klasse apart, met niemand te vergelijken?, zegt Guido Hartensveld, coach bij Team Distance Runners. Oud-Nederlands kampioen Aart Stigter onderschrijft die woorden. ?Maase is een boegbeeld. Onvervangbaar. We moeten het doen met wat we hebben.? Alleen atletenbegeleider Jos Hermens niet pessimistisch. ?Er is geen erfenis. Ik ben er van overtuigd dat Hugo van den Broek binnen een paar jaar onder de 2.10 kan lopen. Lukt hem dat niet, dan heeft hij een kans gemist.? Twee weken geleden sprongen de verrichtingen van twee oudgedienden in het oog. In Eindhoven veroverde Greg van Hest (35) de Nederlandse titel en op hetzelfde moment finishte Martin Lauret (36) in Chicago als zesde bij de marathon. Ongekende prestaties, zeker in het licht bezien van al het blessureleed waarmee beide atleten in het verleden hebben gekampt. Maar de eindtijden (beiden liepen in de 2.15) kwamen niet in de buurt van de individuele kwalificatie-eis van 2.12 voor het WK in Berlijn volgend jaar. Hermens: ?Leeftijd zegt me niet zoveel. Kijk naar Haile Gebrselassie. Het k?n dus op die leeftijd.? De 35-jarige Ethiopi?r dook in september in Berlijn onder de magische grens van 2.04. ?Bovendien?, stelt Guido Hartensveld, ?is de ene 2.15 de andere niet. Die van Martin kun je inschalen als een 2.11, gezien de enorme hitte in Chicago. Het was daar 29 graden, code rood. Er deden zestien Kenianen mee die allemaal onder de 2.08 kunnen lopen. Hij heeft er twaalf daarvan onder zich gehouden.? Hartensveld typeert zijn pupil als een ouwe Ferrari waarvan de vier wielen weliswaar allemaal al een keer zijn vervangen, maar waarvan de motor nog wel even meekan. Wellicht zelfs tot aan de Olympische Spelen van Londen. Stigter is sceptischer. ?Lauret heeft een behoorlijke blessuregeschiedenis. Hij moet wel heel blijven als de trainingsintensiteit wordt opgevoerd. Als hij in de komende jaren 2.12 kan lopen, zou dat een geweldige prestatie van hem zijn. Maar de winnaar in Chicago finishte in 2.06, ik bedoel maar. Die toptijden, dan heb ik het over 2.08, zie ik voorlopig niet snel worden gehaald door een Nederlander. Of het moet import zijn, zoals Lornah Kiplagat bij de vrouwen.? Atleet met potentie Naast Van Hest en Lauret is daar nog veteraan Luc Krotwaar (40). Hij viel in Eindhoven uit met een blessure. Hetzelfde overkwam Koen Raymaekers (28). Hij is voor de marathon een relatief jonge atleet met potentie. Zijn persoonlijk record staat op 2.13.02, vorig jaar in Amsterdam gelopen. Stigter: ?Hij geldt als een groot talent, maar de echte doorbraak laat lang op zich wachten bij hem.? Nog ??n hardloopgeneratie daaronder valt vaak de naam van Michel Butter (22). Hij won dit jaar op indrukwekkende wijze de nationale titel bij de 10 kilometer op de weg en werd met 1.03.17 Nederlands kampioen op de halve marathon bij de City Pier Cityloop in Den Haag. Butter gaat zich eerst op de baanatletiek concentreren, alvorens hij een marathon gaat lopen. ?Maar hij zou in de toekomst iets moois kunnen gaan neerzetten?, meent Stigter. Hermens is dezelfde mening toegedaan. ?Die hoge verwachtingen zijn terecht.? Hartensveld kijkt bedenkelijk bij de loftuitingen over zijn pupil. ?Daar gaat Michel nog een probleem mee krijgen. Wat dat betreft is het goed dat zijn teamgenoot Lauret nu in de picture staat. Het is voor Michel een stimulans en waarschuwing tegelijk. Het zet hem weer even op zijn plek nu hij zo gehypet wordt.? Kamiel Maase: ?Michel loopt aansprekende tijden. Dat krijg je automatisch verwachtingen. Daar moet hij tegen kunnen.? Blijft de vraag over of we ?berhaupt ooit nog een nationale marathontopper zullen krijgen in Nederland. ?De groep waaruit die topper zou moeten komen, is een stuk kleiner geworden?, constateert Maase. ?Het is niet voor niets dat Michel Butter er zo bovenuit springt. Er zouden veel meer Michel Butters moeten zijn.? Stigter: ?Er wordt genoeg gedaan om talent te stimuleren. Maar, wie kiest er nu nog voor de marathon in deze tijd? Wat dat betreft werkt de welvaart tegen ons. Als het regent worden kinderen naar school gebracht. Zelf willen ze best hardlopen, merk ik aan gesprekken, maar ze moeten ook studeren. En een muziekinstrument spelen. Als je het vwo hebt afgerond, ben je wel gek als geen vervolgstudie gaat doen maar je fulltime op het lopen gaat richten. Je moet aan je toekomst denken, hoor je dan. Bij Kenianen werkt het andersom: lopen ?s hun toekomst. Dat verschil is nooit te overbruggen.?
Lees verderExtra rust voor marathonloper Lauret
CASTRICUM ? Martin Lauret zal in 2008 geen wedstrijden meer lopen. De marathonloper van Team Distance Runners (TDR) kampt na zijn schitterende vierde plaats tijdens de Chicago Marathon met een buikspierblessure. De 37-jarige Hilversummer bleek de afgelopen weken moeizaam te herstellen van zijn solorace onder extreme warme omstandigheden in Chicago. Bovendien kampte Lauret in de laatste weken van de voorbereiding al met lichte irritatie aan de buikspieren. Een MRI scan bracht een ontsteking van de aanhechting van ??n van de buikspieren op het bekken aan het licht. Atleet en begeleidingsteam willen geen enkel risico nemen in aanloop naar een eventuele voorjaarsmarathon en de WK in Berlijn. Zij hebben daarom in samenspraak besloten alle wedstrijden voor 2008 af te zeggen. De blessure kan alleen met fysiotherapie, gerichte buikspieroefeningen en vooral rust genezen. ?Alles bij elkaar is het afgelopen half jaar voor mij enorm belastend geweest. Wij denken dat het verstandig is om nu pas op de plaats te maken, zodat we straks weer keihard kunnen gaan werken aan ons doel om aansluiting te vinden bij de Europese top op de marathon?, aldus Lauret.
Lees verderTDR sluit seizoen af met spetterende teampresentatie
CASTRICUM ? Vrijdagavond 7 november werd de jaarlijkse teampresentatie van het Team Distance Runners gehouden. Een avond voor sponsors, relaties, familieleden, vrienden en overige belangstellenden om de mooie momenten van het afgelopen seizoen nog eens de revue te laten passeren. Maar vooral ook een avond voor de atleten om trots terug te kijken op de gerealiseerde successen. ?De 10 mooiste TDR-momenten van 2007/2008? vormde het centrale thema van de avond. Belangstellenden hadden de afgelopen weken de tijd gehad hun favoriete momenten te selecteren, waarna gedurende de avond de tien meest populaire momenten in beeld en geluid werden gepresenteerd. De presentatie in het Golden Tulip Heiloo werd even na achten geopend met een lange reeks beeldmateriaal van fotograaf Karel Delvoye, gevolgd door een uitgebreide openingsfilm waarin het principe van TDR - passion, perfection, performance ? uit de doeken werd gedaan. Presentator Michel Boeting opende vervolgens de avond. Hierna werd aangevangen met de top 10, waarbij de nummers 10, 9 en 8 bekend werden gemaakt. Op de 10e positie eindigde Raika Lenaarts, die haar baanseizoen sterk afsloot met een persoonlijk record op de 1500m. De eerstejaars seniore kende een goed baanseizoen, waarbij ze in de maanden mei en juni reeds dicht de 4.20-barriere naderde. Haar krachtsexplosie eind juli in Oordegem, waar ze een tijd neerzette van 4.19.24, kon op veel publieksstemmen rekenen. Op de 9e positie eindigden Rens Dekkers en Ronald Schr?er, die op 21 oktober 2007 in de Amsterdam Marathon beiden voor het eerst een tijd onder de 2.20 realiseerden. In een klein filmpje blikten beide atleten nog eens terug op hun ?golden day? en kwam ook coach Hartensveld aan het woord. Op de 8e positie eindigde het NK Baan voor Junioren 2008, wat het succesvolste NK Junioren uit de TDR-geschiedenis genoemd kan worden. Bij dit NK-weekend in Groningen werden maar liefst negen medailles behaald. In een reportage werden alle medailleraces, aangevuld met de directe reacties van de atleten, getoond aan het publiek. De teamspirit van dat weekend was voelbaar voor alle aanwezigen. Na de eerste drie momenten uit de top 10 werd stilgestaan bij het afscheid van Peter Res. Res, pupil van Hartensveld sinds 1991, wordt vanaf 2009 onderzoeker aan de Universiteit van Maastricht. Toch wil Res betrokken blijven bij het team en zo nu en dan trainingen en trainingskampen bijwonen. Ook als aktief marathonloper wil hij zich graag blijven laten begeleiden door zijn huidige coach. Res heeft in zijn rol als voedingsdeskundige de afgelopen jaren een belangrijke bijdrage geleverd in de begeleiding binnen TDR. Hartensveld op zijn beurt wil ook dolgraag de samenwerking behouden met zijn allereerste atleet. Als blijk van waardering wordt Res gekroond tot erelid van TDR, een titel die hem symbolisch werd overhandigd. Vervolgend met de top 10 eindigde op de 7e positie de sterke prestaties van TDR-toppers Michel Butter en Selma Borst in de Egmond Halve Marathon. Borst wist in de wedstrijd over het strand en door de duinen een vierde positie te behalen, terwijl Butter tot de derde positie wist te reiken. Aan de hand van beelden van de NOS werd de wedstrijd nog eens ?herbeleefd?, met daarbij commentaar van de twee atleten. De 6e positie was weggelegd voor een teamprestatie: het sterke optreden van het TDR-collectief tijdens de Dam tot Damloop 2008. Martin Lauret eindigde als eerste Nederlander in een nieuw persoonlijk record, Barbara Zutt was de snelste van de Nederlandse dames. In totaal verbeterden zestien TDR-atleten hun persoonlijk record. Op de 5e positie eindigde Martin Lauret, emotioneel na zijn persoonlijk record op de 5000m in Heusden. De 37-jarige atleet, jarenlang geplaagd door blessures, toonde sinds tijden weer een uitzonderlijk niveau op de baan en verbrak zijn 16 jaar oude persoonlijk record. Dit ging gepaard met de nodige emoties, duidelijk zichtbaar op de vertoonde filmbeelden en foto?s. Menig aanwezige pinkte een traantje weg bij het zien van deze beelden. Op de 4e positie was Kristof van Malderen te vinden, met zijn progressie op de 1500m. Van Malderen wist afgelopen seizoen zijn persoonlijk record op de 1500m te verbeteren met ruim 5 seconden naar 3.41.30. In een reportage is Van Malderen te zien trainend in het bos, in en om zijn woning terwijl hij vertelt over zijn final destination ? de 1500 meter ? en zien we de atleet uiteindelijk zijn hoogtetent induiken. Alvorens de top drie wordt gepresenteerd krijgen de prijswinnaars van de Nike+ Challenge namens Nike uit handen van Rachel Wouters hun prijs overhandigd. Atleten uit het hele land hadden de mogelijkheid in aanloop naar de Dam tot Damloop door middel van een sensortje in hun loopschoenen de strijd aan te gaan met de TDR-atleten en zo veel mogelijk kilometers af te leggen. Dan is het tijd om de drie momenten te presenteren waar de afgelopen weken het meest op is gestemd. De top 3 wordt geopend met Michel Butter op een 3e positie, die op het NK Halve Marathon zijn trilogie voltooit. Butter weet in ruim een maand tijd drie nationale titels op zijn naam te schrijven, te weten de NK 10km op de weg, de NK Cross en de NK Halve Marathon. Op de 2e positie is de bronzen medaille van Machteld Mulder tijdens het Wereld Juniorenkampioenschap in Polen terug te vinden. Wanneer de beelden van de race getoond worden, wanen velen zich weer in de zomeravond in juli en weerklinkt een luid applaus als Mulder op de streep nipt de nummer drie weet te passeren. Vervolgens zien we enkele bekenden van Mulder ? onder andere een oud-klasgenoot en ook trainingsmaat Paul Boon ? die Machteld feliciteren en er vooral ook op hameren dat het in Londen 2012 echt moet gaan gebeuren. Het TDR-moment van 2007/2008 is de vierde plaats van Martin Lauret in de Chicago Marathon. Lauret wist in de Amerikaanse miljoenenstad vriend en vijand te verbazen door in lastige omstandigheden een tiental rappe Kenianen en wereldtoppers te passeren. Zijn vierde positie betrof de beste prestatie ooit geleverd door een Nederlander in ??n van de ?Big Five? marathons ter wereld (Chicago, Berlijn, Londen, Boston en New York). Laurets prestaties werd nog eens beloond met een daverend applaus, waarna de marathonloper ge?motioneerd nog eens zijn verhaal vertelde. Aansluitend kreeg Lauret de ?Bob Winter Award? uitgereikt, de prijs voor een atleet die na overstap naar TDR een opmerkelijke progressie vertoonde. De prijs, genoemd naar en uitgereikt door 1500m-loper Bob Winter, die na aansluiting bij TDR grote vooruitgang boekte, bestond uit een stagevergoeding van 1000 euro. Na het bekend maken van de top 10 verdwenen de atleten uit de spotlight en verlieten de zaal en kwam het publiek aan bod. Door middel van het spel ?petje op, petje af??, naar idee van het tv-programma Holland Sport, kreeg eenieder de kans zijn TDR-kennis te profileren. Uiteindelijk ging de heer Mulder er met de hoofdprijs vandoor. Hierna was het nog eenmaal tijd voor de atleten, die in de nieuwste TDR-kleding het podium betraden. Met het aanzicht van een teamfoto en het massale TDR-blauw eindigde de spetterende presentatie. Vervolgens werd de muziek ingestart en kon nog een drankje worden genomen aan de bar of kon men de voetjes van de vloer doen tijdens de aansluitende feestavond onder leiding van DJ Ricardo Carlier. TDR-coach Guido Hartensveld keek terug op een zeer geslaagde avond: ?Het was mooi om te zien hoe de avond leefde bij de atleten. Tijdens de filmpjes heb ik wel even opzij gekeken naar de atleten en zag ik de emotie op hun gezichten. Daarnaast was het voor alle vrienden en familie vast mooi om die momenten terug te zien en denk ik dat we naar alle mensen die nog niet zo bekend waren met TDR goed onze passie en perfectie over hebben weten te brengen en aangetoond hebben hoe mooi we dit vinden.? De filmbeelden die op de avond vertoond werden bij de tien mooiste momenten zullen binnenkort vrijgegeven worden. Enkele momenten zullen binnenkort zichtbaar zijn op de atletieksite www.losseveter.nl en ook op de TDR website zullen de beelden terug zijn te vinden.
Lees verderTDR levert drie atleten aan Nederlandse EK-crossploeg
CASTRICUM - Drie atleten van Team Distance Runners (TDR) nemen komend weekend deel aan het EK cross in Brussel. Margriet Berkhout start bij de meisjes junioren, Tom Wiggers bij de mannen neo-senioren en Michel Butter bij de mannen senioren. Ook Selma Borst had van start kunnen gaan op het "Park van Laken" maar besloot zich niet beschikbaar te stellen voor de damesploeg, omdat zij naar eigen zeggen "niets te zoeken heeft in de Belgische bagger". Margriet Berkhout moet het opnemen tegen 81 tegenstandsters en mag tevreden zijn met een plaats bij de eerste 40. In Nederland steekt de 18-jarige Berkhout er met kop en schouders bovenuit. Bij de EK-selectiewedstrijd tijdens de Warandeloop had zij een voorsprong van bijna 40 seconden op de twee Nederlandse finisher. Haar confrontraties met Europese meisjes lieten echter zien dat er nog veel werk aan de winkel is. In Gateshead moest zijn negen Britse meisjes voor zich dulden en in Tilburg werd zijn tweede achter de Belgische Jana van Wabeke, die bij de Belgische selectiewedstrijd een week later ?slechts? als derde finishte. Verder staan er sterke ploegen uit het Oostblok en de traditioneel sterke landen als Ierland, Frankrijk en Spanje op de startlijst. Topfavoriet is ook dit jaar weer de meisjesploeg van Groot-Brittainie. Coach Guido Hartensveld over de ontwikkeling van Berkhout. "Ook Margriet komt de obstakels tegen die iedere jonge atlete op weg naar de top tegenkomt, maar het gaat erom hoe ze daar mee omgaat. We hebben geduld met haar en ze is gretig genoeg. Haar vorm is de laatste weken na de Warandeloop prima doorgestegen." Tom Wiggers maakt zich op voor zijn vierde EK cross in zijn carriere. De 21-jarige student Geneeskunde weet ieder jaar weer stapjes te maken in zijn ontwikkeling. Mede op basis van zijn prestaties in het afgelopen baanseizoen (op de 5000m van 14.28 naar 14.01) werd hij door de Atletiekunie voorgeselecteerd voor het EK cross. Wiggers kon zich daardoor in alle rust voorbereiden. "In Gateshead zat ik ruim anderhalve minuut achter Michel Butter, maar voelde ik dat ik na een zware trainingsperiode nog wel wat wedstrijdritme miste. De kwalificatie in Tilburg was voor mij een formaliteit maar merkte ik al duidelijk dat mijn niveau steeds beter werd. En de laatste weken heb ik helemaal een stap gezet." Wiggers heeft weinig aan het toeval overgelaten in voorbereiding op het EK. "Ik heb samen met Guido en Michel een aantal keer specifiek op gras en heuvels getraind. Dat heb ik nodig omdat ik beter tot mijn recht kom op een harde ondergrond. De vorm is beter dan ooit en ik zal knokken voor iedere plek." Ook de weergoden lijken Wiggers gunstig gezind: de komende dagen wordt er geen neerslag meer verwacht. "Maar toch heb ik niet de illusie dat het parcours nu een lekker gazonnetje wordt". Van Michel Butter wordt een hoop verwacht na zijn zeges in Gateshead en Tilburg. De Beverwijker heeft zijn programma van de afgelopen maanden helemaal afgestemd op het EK cross. Volgens coach en atleet zijn er 5 uitgesproken favorieten voor de titel aan te wijzen. De tot Spanjaard geneutraliseerde Ethiopier Alemayehu Bezabeh, de Brit Mo Farah (kampioen van 2006), de Ier Martin Fagan, de Zweed Mustafa Mohamed en de natuurlijk de meervoudig kampioen Serhiy Lebed uit Oekraine. Daarachter zit een brede groep van 10-15 atleten die behoorlijk aan elkaar gewaagd zijn met onder andere Pieter Desmet (Belgie), Bouabdellah Thari (Frankrijk), Kemal Koyuncu (Turkije), Rui Pedro Silva (Portugal), enkele sterke Spanjaarden en ook Michel Butter. De 23-jarige Butter reist vol zelfvertrouwen af naar Brussel. "Ik kijk er vooral naaruit om mij te meten met de Europese top om te kijken waar ik sta. Het draait de laatste weken geweldig en ik voel me fit en gretig. En langzaam aan begin ik ook over de juiste dosis ervaring te beschikken om op Europees niveau met de subtop mee te strijden. Een re?el doel is een top-20 klassering, maar als ik boven mijzelf weet uit te sijgen zit er wellicht een top-10 in. Ik sluit niets uit." Coach Guido Hartensveld reist samen met huisfotograaf Karel Delvoye zaterdagmorgen af naar Brussel om de training van de Nederlandse ploeg op het parcours bij te wonen. Met uitzondering van het EK cross in het Zwitserse Thun in 2001 leverde Hartensveld vanaf 1998 in alle 11 voorgaande edities ??n of meerdere atleten aan de Nederlandse ploeg. "Tja, als je het zo bekijkt begin ik al een echte ouwe rot in het vak te worden h?."
Lees verderMichel Butter: Ik vind dat ik mag dromen...
Datum: 10 december 2008 Bron: NRC Handelsblad (Henk Stouwdam) Foto: Karel Delvoye ATLETIEK - Michel Butter (23) is een langeafstandloper met on-Nederlandse ambities. "Mijn tegenstanders hebben me tot de persoon gemaakt die ik nu ben. Ik wil de beste zijn." Bijna floept de zin er in zijn geheel uit, maar Michel Butter slikt het laatste woord in. Hij beseft op de valreep dat de beste willen zijn in deze fase van zijn loopbaan een aanmatigende uitspraak is, die wel eens tegen hem gebruikt kan worden. Het grootste Nederlandse talent onder de langeafstandslopers herstelt zich tijdig en spreekt spreekt minder uitdagend: "Ik wil het maixmale uit mijn carriere halen". Even liet Butter zijn hart spreken. Want in werkelijkheid wil hij de allerbeste hardloper worden, ook al moet hij opboksen tegen een legioen snelle Afrikanen. Maar dat vooruitzicht ontmoedigt het ontstuimige talent uit Beverwijk allerminst. Om de beste te kunnen zijn, leeft Butter al heel Afrikaans. Volgens welk ritme dat is? Gewoon lopen, lopen en nog eens lopen. Butter voegt daar een vleugje westerse verzorging, krachttraining en professionaliteit aan toe, maar zijn norm blijft de Afrikaanse aanpak. Hij is er geweest, in Kenia. Butter kon zijn ogen niet geloven.Waar ?hij s?chtends om zes uur voor een duurloopje in Beverwijk op straat geen kip tegenkomt, trainden op dat tijdstip in het dorpje Iten, waar Butter zijn trainingskamp had opgeslagen, honderden lopers. En hoe. Knetterhard, niet ??n uitgezonderd. Alemaal jongens zonder playstation, maar met het vurige verlangen op een dag te worde ontdekt door een manager die hen naar welstand kan leiden. In Kenia kwam een welvaartskind tot het besef dat hij de natuurlijke overlevingsdrang van Afrikanen kunstmatig moet oproepen. Dus heeft Butter gekozen voor de extreme aanpak, de volledige toewijding aan het ahrdlopen, een leefwijze waarin amper ruimte voor frivoliteiten is. Wil hij zijn doel bereiken, dan heeft hij geen keus, vindt butter. ?Vanaf het moment dat de haan kraait en de zon opkomt, zijn mijn concurrenten in Kenia, maar ook in landen als Ethiopie en Marokko, al volop in training. Alleen maar lopen, lopen en lopen. Dan moet mijn leven ook zo in elkaar steken. Ik denk momenteel niet meer aan afleidingen. Mijn tegenstanders hebben me tot de persoon gemaakt die ik nu ben. Het is de gemotiveerde keus voor een ascetische leefwijze. En een egoistische keus. Dat vindt Michel Butter ook. Niet dat hij zijn omgeving radicaal heeft buitengesloten, maar veel scheelt het niet. Zijn beste vriend van vroeger, zes huizen verderop, ziet hij nooit meer. Achteraf denk ik wel eens: Michel, wat ben je toch een klootzak. Bijvoorbeeld als ik met familieleden een etentje heb en voortijdig opstap omdat ik naar bed wil. Of als ik op trainingskamp in Zuid-Afrika bij een barbecue wordt uitgenodigd en de hele avond mijn capuchon ophoudt, omdat ik liever wil slapen wegens mijn terugvlucht de volgende dag en de wedstrijd die ik drie dagen later heb. Mijn trainer zei naderhand: Michel, dat k?n gewoon niet. Dat besefte ik later ook. Achteraf was het bizar en onbeleefd. En pas was mijn zus boos dat ik wel mijn ouders maar niet haar had meegenomen naar de televisie uitzending van Holand Sport. Ik had er geen moment bij stilgestaan. Dei persoon ben ik ook helemaal niet. Ik ben zo geworden, omdat ik soms zo moet zijn. Mede op advies van zijn trainer Guido Hartensveld is Butter weer gaan studeren. Nu aan de Johan Cruyff Academy voor zijn master commerci?le sporteconomie. Hijzelf zag er aanvankelijk zelf het nut niet van in, omdat de loper zich wilde focussen op de sport. Maar zijn begeleiders vonden dat hij enige afleiding nodig had. Butter nu ook, maar hij waakt voor een uitpuilende agenda. Recentelijk was ik erg vermoeid na een intensieve trainingsperiode. Ik ben toen met de studiecoordinator gaan praten om wat inder colleges te gaan volgen. En dat kon. Zo lang die keus gemaakt kan worden, is studeren geen probleem. En het is soms ook leuk. Maak je weer eens wat gebeurtenissen buiten de sport mee. Op een goed moment dacht ik jeetje, wat mis eigenlijk veel van de wereld. Bij colleges spreek ik eindelijk eens andere mensen. Nee, ik heb er geen behofte aan meer sociale bezigheden. En aan stappen met vrienden beleef ik al helemaal geen plezier. Sinds kort heeft Butter een vriendin. Iemand uit de sport, wat voor Butter bijna een harde voorwaarde is. Want een partner moet mijn leefwijze begrijpen. Als ik ga botsen, is het snel gedaan. Ik wil geen negatieve invloeden toelaten. en dat is in een relatie af en toe best lastig. Voorheen was ik daar extreem in, maar tegenwoordig luister ik ook naar mensen om me heen, zoals mijn ouders. Ja, eigenlijk is het gek, want ik ben van nature een vrij relaxte jongen. Maar ik stel nu mijn voorwaarden. Als ik stop, zal ik misschien een andere Michel Butter zijn. Zijn voor buitenstaanders rigide aanpak moet uiteindelijk leiden tot olympische wedstrijden waarin Butter strijdt om de medailles. Althans, dat is zijn droom. En ik vind dat ik mag dromen. Omdat ik er alles voor doe om mijn droom te verwezenlijken. Ja, dat is een cliche, ik weet het. Omdat velen het roepen. Maar ik bedoel: er ?cht alles voor doen. Ik belijd dat niet met de mond, maar gedraag me daar ook naar. Over vijftien jaar wil ik kunnen zeggen dat ik de strijd ben aangegaan met de rest van de wereld. Tot nu toe maak ik grote stappen, maar ik besef dat ik dag in dag uit hard moet werken om mezelf te verbeteren. Butters grote doel is de marathon, maar omdat hij daarvoor nu nog te weinig inhoud heeft, richt de loper zich de eerstkomende jaren op de vijf en vooral de tien kilometer op de baan. Een gedurfde keus, want die afstanden worden al twee olympiades gedomineerd door Kenenisa Bekele, het loopwonder uit Ethiopi?. Maar een eventuele confrontatie gaat Butter niet uit de weg, al zal het nog enige jaren duren. Zijn plan is eerst de Europese top halen en vervolgens naar de wereldtop toewerken. Om die reden richt Butter zich op de Europese kampioenschappen van 2010 in Barcelona. Hij heeft de begindatum - 26 juli - al met vette letters in zijn agenda gezet. ?Dat toernooi wordt mijn grote doel en alles in de aanloop staat in het teken van ?Barcelona?. Nee, de wereldkampioenschappen komende zomer in Berlijn komen in dat schema niet voor. Mocht ik me plaatsen, dan wordt die wedstrijd niet meer dan een meetmoment en een mooie ervaring. Het uitspreken van een ambitie door Butter is geen loze kreet, heeft de geschiedenis geleerd. Toen hij in 2005 bij de EK onder 23 jaar in Erfurt vijftiende werd op de tien kilometer, nam Butter zich voor twee jaar later een medaille te winnen. En wat gebeurde er vorig jaar bij datzelfde EK in Debrecen? Hij werd tweede. ?Voor ?Erfurt? had ik het idee behoorlijk serieus bezig te zijn. Ik was op hoogtestage naar het Franse Font-Romeu geweest en dacht wel even in de top acht te eindigen. Ik was na afloop totaal gedesillusioneerd. Maar daags erna zwoer ik bij de volgende editie een medaille te halen. Ik had er geen idee van hoe ik dat zou klaarspelen, maar ik wist dat het me ging lukken. Een gelijk scenario heb ik voor ogen bij de EK van 2010 in Barcelona. Butters uitgestippelde loopbaanroute moet eindigen op de marathon, de klassieke afstand waarvoor hij een zwak heeft. Wegens de hero?ek, de ontstaansgeschiedenis, de grote namen uit het verleden, maar vooral omdat het de grootste individuele sport ter wereld is en alle aspecten van het hardlopen bij elkaar komen. Wanneer Butter de overstap maakt? ?Als ik er klaar voor ben. Niet eerder. Want zo is het: een marathon loop je pas bij voldoende trainingsjaren. Dat zou bij de Olympische Spelen van 2012 in Londen kunnen zijn, maar ook later. Nee, het doet me weinig dat er de laatste jaren grenzen worden verlegd op de marathon. Dat is de sport. Ik houd me daar nog niet mee bezig. Ik heb al een paar keer gehaasd. En dat smaakte naar mee. Ja, als je over mijn ware passie praat is dat de marathon.
Lees verder