Nieuws
Tom Wiggers zet voorlopig een punt achter topsportcarrière
Per 1 oktober 2010 zal atleet Tom Wiggers officieel een punt zetten achter zijn topsportcarrière. Hiermee is automatisch een einde gekomen aan zijn loopbaan bij TDR. De reden hiervoor is dat Wiggers de aankomende periode, waarin de laatste twee jaar van zijn studie geneeskunde aanbreken, niet kan combineren met hardlopen op wedstrijdniveau. Wiggers: "Ik heb altijd met mezelf afgesproken dat ik mijn studie en topsport zou combineren zolang ik geen dingen 'half' zou gaan doen. Nu is het moment gekomen dat ik mijn studie en het hardlopen niet meer allebei op een voor mij acceptabel niveau kan doen en daarom heb ik een keuze gemaakt. Stoppen met topsport betekent voor mij ook automatisch stoppen bij TDR. Ik heb TDR al die jaren met volle overgave en heel veel plezier gedaan en ik weet dat ik het voor minder ook niet doe. Ik weet dat ik me nu volledig op mijn co-schappen wil gaan storten en de manier waarop ik daarbij blijf hardlopen, past in mijn ogen niet bij TDR. Nu nog doorgaan bij TDR zal ten koste gaan van mijn sport én mijn studie." Guido Hartensveld: "Ik heb volledig respect voor zijn keuze en de wijze waarop we samen tot dit besluit zijn gekomen. TDR verliest een groot teamplayer en een fantastisch mens. Ik weet dat Tom ook zal gaan uitblinken in zijn nieuwe carrière. Let op mijn woorden: over 10 jaar zal hij zich ontwikkeld hebben tot een arts die groot respect en reputatie zal genieten. Dat heeft hij in zich en is bovendien al heel lang een diepgekoesterde droom van hem. Heel verstandig dat hij zich niet laat afremmen door zijn sport. De afgelopen acht jaar heeft de sport hem enorm geholpen in zijn ontwikkeling, maar als hij nu door zou gaan zal de sport hem juist gaan remmen. Dat moment is nu precies gekomen." Wiggers zal de komende maand nog in ieder geval de NK 10km in Tilburg, de Dam tot Damloop en de Lidingolöppet in Zweden (met sponsor PwC) lopen. Bij de jaarlijkse TDR teampresentatie in oktober of november zal officieel afscheid genomen worden van Wiggers en stilgestaan worden bij zijn prestaties, zoals o.a. 10 NK medailles, 6 EK deelnames, 1 WJK deelname en persoonlijke records van 3.41.55 (1500m), 8.03.19 (3000m) en 14.01.94 (5000m).
Lees verderMachteld Mulder verruilt TDR voor Team 4 Mijl
TDR-atlete Machteld Mulder heeft besloten haar samenwerking met trainer Ton Baltus te verbreken. Hiermee komt per 1 oktober ook een einde aan haar lidmaatschap bij Team Distance Runners. Als hoofdreden geeft de 800m-loopster het uitblijven van progressie in de laatste twee seizoenen. "Mijn prestaties de laatste jaren hebben me aan het denken gezet," aldus Mulder. "Mijn doel is altijd geweest om aansluiting de vinden bij de internationale (sub)top. Ik wil graag de 2'00''-grens doorbreken en me kwalificeren voor internationale toernooien en de Olympische Spelen. De laatste tijd ben ik enorm gaan twijfelen of ik die doelen onder Ton en de huidige aanpak wel zou gaan bereiken. Natuurlijk heb ik met Ton ook vele successen behaald, maar die waren toch vooral bij de junioren. Als ik eerlijk ben schiet mijn ontwikkeling bij de senioren nogal te kort. Barcelona was het doel en ik kan bepaald niet zeggen dat ik daar nu ook maar een beetje bij in de buurt ben gekomen. Mijn carriere heeft dus dringend een nieuwe impuls nodig." Die impuls hoopt Mulder te vinden bij Eddy Kiemel, hoofdcoach van Team 4 Mijl. Inmiddels heeft ze haar studie Pedagogische wetenschappen voortgezet in Groningen en betrekt ze sinds deze week een woning in de stad. Het centrale model van wonen, studeren en trainen in dezelfde stad is een flinke verbetering voor de atlete wier ouderlijk huis in Wijdenes zorgde voor de nodige reistijd voor studie en training. "Dat heeft zeker meegespeeld in mijn keuze voor Groningen." Het was Mulder zelf die van het begin af aan deze voorkeur uitsprak aan TDR-hoofdcoach Guido Hartensveld. Ook was er interesse in een eventueel buitenlands avontuur in de vorm van de Verenigde Staten of Engeland. "We hebben Machteld met een aantal gesprekken zo goed mogelijk proberen te begeleiden bij het maken van deze voor haar zo cruciale keuze. Samen hebben we de opties op papier gezet en haar ook gestimuleerd met verschillende coaches te gaan praten. Uiteraard maakt Machteld de keuze, maar we zien het als onze taak om onze samenwerking goed af te ronden en te helpen zoeken naar een nieuwe situatie." Mulder licht toe: "Groningen had mijn voorkeur vanwege de logistieke voordelen en het feit dat ik daar net zo'n enthousiaste en professionele groep om me heen zal krijgen als bij TDR. Daarnaast sprak Eddy's duidelijke visie over hoe hij mij mijn doelen wil laten bereiken me erg aan. Verder klikte het op het persoonlijke vlak ook prima en dan is de keuze snel gemaakt. Bovendien ben ik denk ik toch niet toe aan een buitenlands avontuur. In Nederland was ik buiten TDR en Groningen al snel uitgekeken. Het totaalplaatje vind je niet zo makkelijk." Machteld Mulder behaalde onder TDR met haar coach Ton Baltus vele nationale titels en wist zich jaarlijks te kwalificeren voor internationale (jeugd)toernooien. Grote successen waren hierbij de bronzen medailles op het EK junioren in Hengelo (2007) en het WK Junioren in Bydgoszcz (2008), waar ze in een schitterende finale haar persoonlijk record aanscherpte tot 2'02"05. In Groningen hoopt de nu 21-jarige atlete de situatie te hebben gevonden om deze successen de komende jaren op seniorenniveau uit te bouwen.
Lees verderAmsterdam Marathon 2010: Schroer, De Jong en Tesselaar blikken vooruit
Aanstaande zondag 17 oktober vindt de Amsterdam Marathon plaats. Voor TDR komen drie atleten in actie: EK-deelnemer Ronald Schroer, langeafstandsloopster Inge de Jong en debutant Pip Tesselaar. De TDR-redactie stelde het drietal een aantal vragen om de verwachtingen voor de Âwedstrijd van het najaar te peilen. De hoeveelste marathon is Amsterdam 2010 voor jou en op welke manier benader je deze wedstrijd in een reeks van marathons? Ronald: "Dit wordt mijn achtste marathon. Ik moet zeggen dat ik in die reeks van wedstrijden mijn lichaam steeds beter heb leren kennen. Je leert in de loop der jaren hoe je zoÂn marathon moet aanpakken, ik weet de wedstrijd veel beter in te schatten. Voor mij betekent dat lang zuinig lopen en hard finishen." Inge: "Van een reeks is nog niet echt sprake, dit is mijn tweede marathon. Ik heb wel al enige ervaring via de marathon en ook het hazen. Maar het blijft een uitdaging voor me, misschien nog wel spannender dan mijn debuut. Dit keer wil ik sneller lopen dan bij mijn debuut en dat creeert een verwachting." Pip: "Amsterdam wordt mijn debuut. In eerdere pogingen heb ik niet kunnen starten. Nu heb ik de rust en de kleine details beter in de gaten gehouden, zodat ik fit blijf. Mijn grote droom om een snelle marathon te lopen kan nu dus uitgevoerd worden." Waarom heb je voor de Amsterdam Marathon gekozen en wat is je gevoel bij de wedstrijd? Ronald: "Ik vind dat Amsterdam een heel mooi parcours heeft. Dat maakt het voor mij een speciale wedstrijd. Daarnaast kunnen er een aantal dingen geregeld worden. Je bidon wordt bijvoorbeeld aangegeven, Tom Wiggers kan voor me hazen. Dat biedt grote voordelen." Inge: "Als Zaankantse woon ik vrijwel naast Amsterdam. Ook heb ik een aantal jaar gestudeerd en gewoond in Amsterdam, dat maakt het wel bijzonder. Vorig jaar heb ik tempo gemaakt voor Esther Schipper tot 37 km en de marathon dus bewust niet uitgelopen. Het is erg mooi om nu wel in het Olympisch Stadion te kunnen finishen." Pip: "Amsterdam is een van de grootste en bekendste marathons. Dat die het meest in die buurt is voor ons is een groot bijkomend voordeel." Hoe is je voorbereiding op deze marathon verlopen? Ronald: "De voorbereiding is extreem kort geweest. Na de EK in Barcelona heb ik eerst een rustperiode genomen. Ik wilde graag iets rechtzetten na het EK, maar we hebben bewust geen risico genomen. Ik heb de afspraak met Guido gemaakt dat ik alleen zou starten als ik helemaal hersteld was. Vervolgens heb ik de training voorzichtig opgepakt en volgde een voorbereiding van vier a vijf weken. Aangezien het mijn derde marathon van het jaar is, is mijn basis goed vanuit lange trainingsblokken dit voorjaar en deze zomer. In die laatste weken heb ik mijn lichaam de marathonspecifieke prikkels kunnen geven." Inge: "Mijn voorbereiding is goed verlopen. Na afloop van het baanseizoen heb ik goed gerust om het lichaam te laten herstellen. Daarna is de belasting flink opgevoerd en ik kan zeggen dat alle trainingen goed verlopen zijn." Pip: "Perfect, ik heb geen training gemist. Ik heb het dit keer rustiger aangepakt met net wat minder kilometers. Daarbij zijn de nodige wedstrijden in het marathonschema ingebouwd, om tempohardheid te creeren en de focus te behouden. Dat heeft perfect uitgepakt." Heb je in de training veel alleen getraind of veel met anderen? Ronald: "Dit keer heb ik meer op eigen kracht gedaan dan bij de voorgaande marathons. Ik had in deze voorbereiding niet de beschikking over zo'n sterke groep als normaal, omdat mijn teamgenoten Rens Dekkers en Robert Ton niet starten in Amsterdam. Wel heb ik veel met Tom Wiggers getraind. Daarnaast heeft Guido me een groot aantal trainingen begeleid op de fiets en als hij niet kon heeft mijn vader meegefietst." Inge: "Guido heeft er prima voor gezorgd dat ik mijn trainingen waar mogelijk kon combineren. Ik heb veel met jongens uit het team getraind die me ondersteunen. Er zijn weinig trainingen geweest waarbij ik alleen heb gelopen. Die gecombineerde aanpak is me erg goed bevallen." Pip: "Chris de Lie is mijn 'steunpilaar', om het maar zo te zeggen. Ik heb vrijwel al mijn marathontrainingen met hem gelopen en hij zal me zondag ook ondersteunen als tempomaker. We hebben vaak op aparte tijden met Guido en een klein groepje atleten getraind. Geweldig dat verschillende atleten van het team ons daarbij kwamen ondersteunen. Het is uiteindelijk prima verlopen, ook al starten we zondag slechts met zijn drieen en met aanzienlijke niveauverschillen." Wat verwacht je tijdens de wedstrijd tegen te komen? Ronald: "Ik weet dat ik niemand heb om een mogelijke groep mee te vormen en dus op mezelf aangewezen ben. Gelukkig gaat mijn teamgenoot Tom Wiggers me hazen tot een kilometer of 30. Daarna zal het een solowedstrijd worden, misschien dat een verdwaalde buitenlander kan aanhaken." Inge: "Ik wil de eerste helft in een goed starttempo lopen, iets ingehouden. Het eerste gedeelte wil ik fris doorkomen, om daarna een negative split neer te zetten." Pip: "De eerste 25km moeten echt makkelijk gaan. Ik ga op 3.30/3.35 min./km starten en dat moet makkelijk aanvoelen. Ik verwacht dat het na 30km echt zwaar zal worden." Wanneer kijk je zondag tevreden terug? Ronald: "Met een persoonlijk record ben ik tevreden. Dan loop ik twee keer in een jaar sneller dan 2.16.30. Alles onder de 2.16 zou heel mooi zijn." Inge: "Als ik sneller ben dan mijn debuutmarathon, dus sneller dan 2.40.55. Maar je weet niet wat er tijdens de wedstrijd gebeurt. Stel dat de weersomstandigheden erg negatief uitvallen, dan kan je ook tevreden zijn zonder pr. Maar dat is pas achteraf oordelen." Pip: "Tevreden ben ik met een tijd onder de 2.30. Zeer tevreden ben ik met een prestatie onder de 2.28, dat is mijn ultieme doel."
Lees verderVerkiezing mooiste momenten nadert climax
CASTRICUM - De verkiezing van de mooiste TDR-momenten van het seizoen 2009-2010 is inmiddels in volle gang. Sinds 1 november kan men via www.teamdistancerunners.nl een stem uitbrengen en daar wordt volop gehoor aan gegeven. Zoals verwacht voeren een aantal vooraf hoog ingeschatte momenten de boventoon. Het belooft een nek-aan-nekrace te worden tussen een aantal momenten, waarbij de laatste stemdagen beslissend zullen zijn. Kanshebbers Zal Kristof van Malderen de verkiezing winnen? De Vlaamse 1500m-loper is met maar liefst vier verschillende momenten genomineerd. Of is het Inge de Jong die er met de overwinning vandoor gaat? De Jong kende een buitengewoon sterk seizoen met maar liefst vier NK-medailles. Een andere kanshebber is Niels Verwer. De 21-jarige verbaasde met zijn sterke reeks 1500m-wedstrijden en bekroonde zijn seizoen met EK-deelname. Of wordt het toch Ronald Schroer, de EK-ganger die aantoonde zich dit jaar weer prima ontwikkeld te hebben? Tom Wiggers kan wellicht op symphatie van het publiek rekenen. Wiggers kondigde dit jaar zijn afscheid aan en noteerde een prachtige laatste wedstrijdenreeks. Rens Dekkers beleefde dit seizoen zijn doorbraak met een ongekende prestatie op het EK in Barcelona en kan tevens op een groot aantal stemmen rekenen. Of zal het toch Michel Butter worden? Zijn prestatie op de 10.000m tijdens de Stanford Invitational was weliswaar een moment van teleurstelling voor de atleet zelf, maar de kenners zullen de tijd die Butter noteerde (28.38.70, 15e Nederlander allertijden) op waarde weten te schatten. Naast de verkiezing voor de individuele momenten, wordt ook volop gestemd op de collectieve momenten. Hierbij is keuze uit een achttal momenten, waarbij de de kracht van TDR als collectief naar voren komt. Teampresentatie De uitslag van de mooiste momenten zal gepresenteerd worden op vrijdagavond 19 november tijdens de jaarlijkse TDR-teampresentatie. De top-10 van mooiste momenten zal centraal staan tijdens de avond, die vooral om de sport draait. Naast een terugblik op de prestaties van het seizoen 2009-2010, zullen de plannen van de TDR-atleten voor komend seizoen uit de doeken worden gedaan. Tevens wordt stil gestaan bij het 10-jarig bestaan van TDR. Het vaste onderdeel petje-op petje-af zal dit jaar in teken staan van het lustrum. Niet te vergeten zal ook dit jaar de Bob Winter-award uitgereikt worden. De prijs wordt toegekend aan een atleet die binnen TDR een grote progressie heeft weten te maken. Verleden jaar was de teampresentatie een ongekend succes met ruim 400 bezoekers. Ook dit jaar wordt weer op een groot aantal bezoekers gerekend. Daarnaast is er volop belangstelling vanuit pers en media en zal de Atletiekunie wederom aanwezig zijn. De TDR Teampresentatie vindt plaats op vrijdagavond 19 november om 19.30u in het Golden Tulip te Heiloo, aan de Kennemerstraatweg 425. Belangstellenden zijn van harte welkom.
Lees verder13e plaats Rens Dekkers op EK mooiste TDR-moment 2009-2010
CASTRICUM - Vrijdag 19 november werd tijdens de jaarlijkse TDR teampresentatie de top-10 van mooiste TDR-momenten (seizoen 2009-2010) gepresenteerd. De verkiezing vond plaats aan de hand van publieksstemmen via internet, waarbij honderden hun stem lieten horen. De 13e plaats van Rens Dekkers op het EK werd beloond met de meeste stemmen en benoemd tot 'mooiste TDR-moment van het jaar'. Inge de Jong eindigde op de tweede plaats en Kristof van Malderen complementeerde de top-drie. Voor alle stemmers en belangstellenden is hieronder de top-10 terug te vinden. Het team van atletiekwebsite Losse Veter maakte een aantal filmportretten om de tien momenten van kleur te voorzien. De, opvallend persoonlijk getinte, portretten zullen de komende weken uitgelicht worden op www.losseveter.nl. 10. Prima pr (15e allertijden) voor Michel Butter in de Stanford Invitational Michel Butter reist begin maart af naar het Amerikaanse Palo Alto voor een EK-limietpoging op de 10.000m. Hoewel hij de limiet mist, eindigt Butter in een prima persoonlijk record van 28.38.70, hiermee 15e Nederlander allertijden. Video: Marti ten Kate verschijnt voor de camera en vertelt over zijn ervaringen op de 10.000m. Ook geeft hij toekomstig marathonloper Butter een aantal tips mee... 9. Schroer revancheert zich voor Barcelona Het loopt tijdens het EK in Barcelona niet zoals Ronald Schroer het zou willen. De atleet krijgt last van krampen en kan zijn vorm niet etaleren. Schroer spreekt al snel over revanche. In de Amsterdam Marathon neemt hij die. In een tijd van 2.16.56 eindigt Schroer als eerste Nederlander. Video: We zien Schroer aan het werk als hardloopschoenenadviseur in Sporthuis Visser, terwijl hij over zijn passie voor de marathon vertelt... 8. Spectaculaire reeks Niels Verwer Niels Verwer weet tijdens het baanseizoen een spectaculaire reeks wedstrijden neer te zetten. Keer op keer volgen pr's op de 1500m, terwijl ook de nodige overwinningen worden behaald. De reeks leidt tot een spectaculair pr van 3.40.08 tijdens het NK Atletiek. Video: In een speciale editie van ÂTDR Cribs geeft Verwer een rondleiding door het TDR atletenhuis... 7. Prachtig marathondebuut Inge de Jong 11 april 2010 is een belangrijke dag voor Inge de Jong. De atlete maakt die dag haar debuut op de marathon. De wedstrijd verloopt uitstekend: De Jong loopt vrij gemakkelijk naar een tijd van 2.40.55. Sindsdien heeft ze haar ideale afstand gevonden. Video: De Jong vertelt hoe ze haar debuut op de marathon heeft beleefd... 6. Wiggers loopt naar brons op NK 10km Tom Wiggers besluit medio 2010 afscheid te nemen van TDR om zijn maatschappelijke carrière voorrang te geven. Het besluit lijkt Wiggers vleugels te geven. In het naseizoen zet hij een aantal prima prestaties neer, waarvan brons op het NK 10km (in een pr van 29.33) het meest in het oog springt. Video: De teamgenoten van Wiggers komen voor de camera om een aantal mooie woorden te spreken over hun collega-atleet. Dit levert enkele interessante quotes op... 5. Van Malderen grijpt laatste kans Het grote doel van Kristof van Malderen voor het jaar 2010 is deelname aan het EK Atletiek. De benodigde limiet weet hij echter maar niet te behalen. Tot de Nacht van Heusden. Op het moment dat het moet gebeuren pakt Van Malderen uit met een ruim pr: 3.37.13. Het EK-ticket is binnen. Video: Van Malderen beschrijft de beslissende dag... 4. Droomrace Verwer op NK Atletiek Tijdens het NK Atletiek weet Niels Verwer boven zichzelf uit te stijgen. Wanneer favoriet Arnoud Okken het tempo opvoert, haakt Verwer aan. Wat volgt is een sensationele eindsprint. Verwer beloont zichzelf met NK-zilver, een ruim pr (3.40.08) en een EK-ticket. Video: We beleven opnieuw de sensationale NK-finale... 3. Van Malderen opnieuw in de 3.37 Kristof van Malderen toont aan zich dit seizoen opnieuw te ontwikkelen. Waar hij tijdens de Nacht van Heusden een pr van 3.37.13 op de klokken zet, komt hij tijdens de Memorial van Damme tot een tijd van 3.37.36. Met tweemaal een 3.37Âer bewijst Van Malderen een constant hoog niveau te bezitten. Video: In een openhartig interview bespreekt Van Malderen een aantal onderwerpen aan de hand van foto's. Onder andere de Olympische Spelen en zijn relatie met Raika Lenaarts komen aan bod... 2. Spectaculair pr Inge de Jong in Amsterdam Marathon Tijdens de Rotterdam Marathon ontdekte Inge de Jong haar afstand, tijdens de Amsterdam Marathon zette ze de lijn voort. Na een gelijkmatige race bereikt De Jong de finish in een tijd van 2.38.00. Het betekent een spectaculair pr. Video: Achter de piano spreekt Inge de Jong open over haar leven en de belangrijke positie die hardlopen daarin inneemt... 1. Prachtige 13e plaats Rens Dekkers op EK Marathon Rens Dekkers zorgt voor een sensatie door tijdens het EK Marathon in Barcelona als eerste Nederlander over de streep te komen op een prachtige 13e plaats. Een uitstekende voorbereiding gecombineerd met een grote wilskracht en focus zijn vooraf gegaan. Video: Dekkers reflecteert op zijn coming-out en de invloed die dit heeft gespeeld op zijn ontwikkeling als mens en atleet...
Lees verderIlse Pol naar Team Distance Runners
CASTRICUM - Ilse Pol stapt per 1 januari 2011 over naar het Noordhollandse loperscollectief TDR (Team Distance Runners). De 28-jarige langeafstandsloopster zocht contact met TDR na een breuk met haar ontdekker en persoonlijke coach Titus Mulder. Dorpsgenoot Mulder ontfermde zich vanaf 2005 over de Twellose, nadat ze als recreatieloopster deelnam in één van zijn vele loopgroepen. In vijf jaar tijd werd Ilse onder de hoede van Mulder twee keer Nederlands kampioen, op de 5000 meter en op de halve marathon. Pol koestert al jaren Olympische ambities, het liefst op de marathon. ÂIk weet dat daarvoor 31'20'' of 2u27' nodig is en dus moet ik nog flinke stappen zetten. Londen komt waarschijnlijk toch te vroeg, maar in 2016 hoop ik erbij te zijn. In oktober kwam een einde aan de jarenlange samenwerking met Mulder en ging Pol op zoek naar een andere trainingssituatie. Hierbij heeft zij zich breed georiënteerd en uiteindelijk viel haar keuze op TDR. Met deze keuze treft zij een groep waarin een goede opbouw zit en veel kennis en ervaring. Ilse: "Ik heb TDR en Guido (Hartensveld) als trainer van dichtbij meegemaakt dit jaar op trainingsstage in Mexico. Ik had toen direct een goed gevoel over het gehele team. Ik heb van dichtbij de trainingen gezien en was onder de indruk van hoe dat in elkaar stak. TDR is daarom voor mij een grote stap voorwaarts in het professionaliseren van mijn hardloopcarrière. Ik moet én wil nog grote stappen maken, vandaar dat mijn keuze op TDR is gevallen." Hartensveld: "Ilse wordt de eerste atlete die ik voorlopig ook gedeeltelijk op afstand ga begeleiden. Het is niet reëel om haar nu direct weg te halen uit haar omgeving. In Twello heeft ze haar zaakjes prima voor elkaar en heeft ze een situatie gecreëerd die optimaal op haar sport is afgestemd. We gaan alle trainingsstages samen doen en daarnaast zal ze regelmatig een week overkomen om volledig met de groep mee te draaien. Op 1 oktober 2011 bekijken we of dit werkt op deze manier." Pol kampt op dit moment al enige tijd met een hardnekkige hielblessure en is nog niet in staat om hardlooptrainingen te doen. Ze houdt haar conditie zo goed mogelijk op peil met diverse alternatieve trainingsvormen. Het is nog onduidelijk wanneer Pol weer wedstrijdfit is.
Lees verderGuido Hartensveld verwerft als coach van Team Distance Runners de faam die hij als atleet vergeefs n
Datum: 11 december 2010 Bron: Marco Knippen (Noordhollands Dagblad) Andermans talent laten ontbolsteren Zijn eigen aanleg bleek ontoereikend. En dus nam Guido Hartensveld zich voor andermans talent te laten ontbolsteren. Met succes. Als coach van Team Distance Runners verwierf hij de faam die hij als atleet vergeefs najoeg. Het is inmiddels een vertrouwd gegeven. Als zich een internationale titelstrijd aandient, kun je er prat op gaan dat Guido Hartensveld zich in de frontlinie begeeft. Zo ook zondag bij het Europees crosskampioenschap, waar hij twee ijzers in het vuur heeft. Zijn aanwezigheid in het Portugese Albufeira vormt het illustratieve bewijs voor het bestaansrecht van het hardloopcollectief dat hij tien jaar geleden lanceerde. Team Distance Runners, in de volksmond TDR geheten, is anno 2010 uitgegroeid tot een begrip in de Nederlandse atletiek. Hartensveld geldt nog altijd als de drijvende kracht, al is hij niet langer de eenzame pionier van het eerste uur. Het was destijds een keuze met het hart, de beslissing om voor een ongewis avontuur te kiezen. Hartensveld voelde zich in zijn ambities gedwarsboomd. Hij raakte gefrustreerd door het heersende conservatisme in zijn sport. Deze onvrede was de opmaat tot het formeren van een zelfstandige ploeg. Liefst tien jaar had Hartensveld als trainer van AV Castricum tegen de stroom in geroeid. Hij vond het maar niks dat atleten zich zo'n beetje alle onderdelen eigen moesten maken. Zelf was hij voorstander van vroegtijdige specialisatie. Daarnaast wilde hij af van het verplichte lidmaatschap van de club waaraan hij verbonden was, aangezien dat een belemmerende factor kon zijn voor talentenbundeling. ,,Ik nam niemand iets kwalijk, maar vond dat het anders moest. Ik wilde me aan het vastgeroeste systeem ontworstelen.'' Hartensveld kon slechts op zijn bevlogenheid terugvallen. Er was aanvankelijk geen structuur, nauwelijks geld en lang niet altijd begrip voor zijn stap. Zelfs de Atletiekunie gedroeg zich wispelturig. ,,De status van TDR is wel zes keer veranderd. Het ene moment waren we een Regionaal Talent Trainingscentrum, het andere ogenblik niets.'' Het weerhield hem er niet van altijd zijn eigen plan te blijven trekken. Vijf jaar lang schaafde hij aan het concept, kneedde en boetseerde hij zijn pupillen en investeerde hij. Dat laatste vooral. Want het vrijwillige bedrag van duizend gulden die zijn sporters jaarlijks stortten, dekte nauwelijks de kosten. ,,Het was sappelen. Ik woonde in een zomerhuisje, ging nooit op vakantie en moest elk dubbeltje omdraaien.'' Toch weigerde Hartensveld concessies te doen. Als hij voor de atletiek van huis was, schortte hij tijdelijk zijn werkzaamheden als fysiotherapeut op. Dan kon het zomaar voorkomen dat zijn inkomstenbron opdroogde, terwijl de huur voor zijn onderkomen en zijn praktijk wel opgehoest moest worden. Het bracht hem niet in vertwijfeling. Hartensveld wilde van geen opgeven weten. Hij joeg zijn droom na, een droom waar hij op jonge leeftijd door bevangen was geraakt. Al in zijn tienerjaren kwam hij er achter dat training geven en coachen hem beter lag dan het hardlopen zelf. Op de 800 meter hikte Hartensveld tegen de barrière van twee minuten aan, terwijl zijn schema's bij anderen wel effect sorteerden. De kennis waarover hij beschikte, was het gevolg van zelfstudie. Eens in de twee maanden reisde Hartensveld naar Den Haag af, om zich in de sportbibliotheek in trainingslectuur onder te dompelen. Maar niet alleen absorbeerde hij het geschreven woord. Als er ergens een congres met toonaangevende sprekers plaatshad, was hij present. Nog altijd stapt hij er zelfs het vliegtuig voor in, desnoods voor een dagretourtje. Zodat hij geen training hoeft te missen. ,,Er is een periode geweest dat ik oververmoeid was, vanwege de roofbouw die ik pleegde. Gek genoeg had dat niet z'n weerslag op de atletiek. Op de een of andere manier wist ik me daar altijd voor op te laden, vormde m'n passie een uitlaatklep.'' Desondanks belandde Hartensveld op een kruispunt. Juist op het moment dat de rek er uit leek, diende de redding zich aan. In 2005 wist hij twee grote sponsors te strikken, waardoor definitief de weg naar professionalisme kon worden ingeslagen. Tegenwoordig werkt hij met een vaste begeleidingsstaf, die uit (jeugd)trainers, een fysiotherapeut, sportarts, voedingsdeskundige, inspanningsfysioloog, mentale trainer en teammanager bestaat. Bovendien beschikt zijn organisatie over een eigen atletenhuis in Bakkum. En sinds afgelopen voorjaar is hij voltijd in dienst van de stichting. ,,Ik ben niet langer op mezelf aangewezen, kan terugvallen op de expertise van anderen, heb nu een klankbord. Dat heeft voor rust gezorgd.'' Het topsportprogramma heeft zijn vruchten afgeworpen. Bij het tweede lustrum staat de teller inmiddels op ruim tweehonderd veroverde medailles tijdens (inter)nationale kampioenschappen. Op zowel de baan (middellange afstand), weg als de cross laten de TDR'ers zich van voren zien. Niet alleen bij de junioren, maar ook bij de senioren én zelfs de veteranen. Juist het succes in de breedte illustreert de lonende aanpak. Het is ook wat Hartensveld beoogt: het individu moet binnen het collectief renderen. ,,Natuurlijk is er vaak sprake van een wankel evenwicht, stuit je op dilemma's. Topsport gaat immers met egoïsme gepaard. Maar het groepsproces bewaak ik scherp. Iedereen betaalt evenveel contributie, dus hebben ze allemaal recht op evenredige aandacht.'' Het leidt er bij Hartensveld, die zich nog voornamelijk met de toplaag bemoeit, niet toe dat de persoonlijkheidsontwikkeling uit het oog wordt verloren. ,,Wat voor de een werkt, wreekt zich bij de ander. Het is dus zaak dat je maatwerk biedt. Alleen: ik ben geen privétrainer of -coach. Niemand mag mij voor zichzelf claimen.'' Hij zou zo'n situatie trouwens ook niet willen. ,,Je wordt dan wel erg afhankelijk, loopt de kans een fan of tassendrager te worden.'' De nadelen die aan zo'n knieval kleven, zag hij vanaf de zijlijn. ,,M'n broer Thomas kwam in de Verenigde Staten in aanraking met Olga Poutchkova, een Russisch tennistalent dat door haar vader werd bijgestaan. In zijn drang om als meereizend coach zijn intrede op de WTA Tour te doen, maakte hij de fout ze in huis te nemen. Vanaf dat moment werd hij als voetveeg gebruikt. Ze plunderden niet alleen zijn koelkast, maar ontwrikten ook zijn sociale leven. Alles stond in het teken van zijn pupil, waarbij hij haar divagedrag voor lief moest nemen. En toen het op het sportieve vlak even tegenzat, werd hij net zo gemakkelijk gedumpt.'' Natuurlijk cijfert Guido Hartensveld zich in zekere zin ook voor zijn sporters weg. ,,Ik doe er alles aan om hun talent te verzilveren. Als dat betekent dat ik voor ze moet rennen, doe ik dat. En als ik geduld moet opbrengen ook. M'n principes verloochen ik echter nooit. Ik moet mezelf in de spiegel kunnen blijven aankijken.'' Zo zal hij zijn atleten nimmer betuttelen. ,,Als topsporter moet je zelfstandig zijn. Je moet keuzes durven maken en de consequenties van je handelwijze aanvaarden. Diepgravende gesprekken met je coach horen daar ook bij. Je moet weten wat je aan elkaar hebt en wat je van elkaar mag verwachten. Ruis op de lijn zorgt immers voor vertroebeling. Dat het in de evaluaties wel eens tot botsingen komt, is niet erg. Ik juich openhartigheid toe. Mits de confrontatie is bedoeld om er samen sterker uit te komen.'' Hartensveld heeft, zo geeft hij toe, wel eens moeite met de houding van de huidige generatie sporters. ,,Menigeen gedraagt zich als consument. Ze nemen liever dan dat ze geven. Ik spreek ze daar regelmatig op aan, probeer ze volwassenheid bij te brengen.'' Zo hanteert hij duidelijke basisregels. ,,Als je telkens te laat op de training komt, zeg ik na de derde keer: blijf voortaan maar weg. Of als iemand zijn logboek niet bijhoudt, krijgt-ie dat ook te horen. Gebrek aan discipline getuigt van luiheid, en die karaktertrek is in topsport vaak dodelijk.'' Waar Hartensveld eveneens voor waakt, is vervlakking. ,,De samenwerking moet sprankelen. En er moet een vertrouwensband zijn, eerlijkheid moet de boventoon voeren. Jezelf een rad voor ogen draaien, heeft geen zin. Je wordt toch verraden door je lichaamstaal. Ik prik er doorheen als iemand een wanna-be atleet is, als de uiterlijke schijn het wint van de wil om grenzen te verleggen. Je bestempelt jezelf dan als ongeschikt en raakt bij mij uit de gratie. Want topsport is nu eenmaal geen vrijetijdsverdrijf.''
Lees verderAndermans talent laten ontbolsteren (interview)
Datum: 11 december 2010 Bron: Marco Knippen (Noordhollands Dagblad) Guido Hartensveld verwerft als coach van Team Distance Runners de faam die hij als atleet vergeefs najoeg Zijn eigen aanleg bleek ontoereikend. En dus nam Guido Hartensveld zich voor andermans talent te laten ontbolsteren. Met succes. Als coach van Team Distance Runners verwierf hij de faam die hij als atleet vergeefs najoeg. Het is inmiddels een vertrouwd gegeven. Als zich een internationale titelstrijd aandient, kun je er prat op gaan dat Guido Hartensveld zich in de frontlinie begeeft. Zo ook zondag bij het Europees crosskampioenschap, waar hij twee ijzers in het vuur heeft. Zijn aanwezigheid in het Portugese Albufeira vormt het illustratieve bewijs voor het bestaansrecht van het hardloopcollectief dat hij tien jaar geleden lanceerde. Team Distance Runners, in de volksmond TDR geheten, is anno 2010 uitgegroeid tot een begrip in de Nederlandse atletiek. Hartensveld geldt nog altijd als de drijvende kracht, al is hij niet langer de eenzame pionier van het eerste uur. Het was destijds een keuze met het hart, de beslissing om voor een ongewis avontuur te kiezen. Hartensveld voelde zich in zijn ambities gedwarsboomd. Hij raakte gefrustreerd door het heersende conservatisme in zijn sport. Deze onvrede was de opmaat tot het formeren van een zelfstandige ploeg. Liefst tien jaar had Hartensveld als trainer van AV Castricum tegen de stroom in geroeid. Hij vond het maar niks dat atleten zich zo'n beetje alle onderdelen eigen moesten maken. Zelf was hij voorstander van vroegtijdige specialisatie. Daarnaast wilde hij af van het verplichte lidmaatschap van de club waaraan hij verbonden was, aangezien dat een belemmerende factor kon zijn voor talentenbundeling. ,,Ik nam niemand iets kwalijk, maar vond dat het anders moest. Ik wilde me aan het vastgeroeste systeem ontworstelen.'' Hartensveld kon slechts op zijn bevlogenheid terugvallen. Er was aanvankelijk geen structuur, nauwelijks geld en lang niet altijd begrip voor zijn stap. Zelfs de Atletiekunie gedroeg zich wispelturig. ,,De status van TDR is wel zes keer veranderd. Het ene moment waren we een Regionaal Talent Trainingscentrum, het andere ogenblik niets.'' Het weerhield hem er niet van altijd zijn eigen plan te blijven trekken. Vijf jaar lang schaafde hij aan het concept, kneedde en boetseerde hij zijn pupillen en investeerde hij. Dat laatste vooral. Want het vrijwillige bedrag van duizend gulden die zijn sporters jaarlijks stortten, dekte nauwelijks de kosten. ,,Het was sappelen. Ik woonde in een zomerhuisje, ging nooit op vakantie en moest elk dubbeltje omdraaien.'' Toch weigerde Hartensveld concessies te doen. Als hij voor de atletiek van huis was, schortte hij tijdelijk zijn werkzaamheden als fysiotherapeut op. Dan kon het zomaar voorkomen dat zijn inkomstenbron opdroogde, terwijl de huur voor zijn onderkomen en zijn praktijk wel opgehoest moest worden. Het bracht hem niet in vertwijfeling. Hartensveld wilde van geen opgeven weten. Hij joeg zijn droom na, een droom waar hij op jonge leeftijd door bevangen was geraakt. Al in zijn tienerjaren kwam hij er achter dat training geven en coachen hem beter lag dan het hardlopen zelf. Op de 800 meter hikte Hartensveld tegen de barrière van twee minuten aan, terwijl zijn schema's bij anderen wel effect sorteerden. De kennis waarover hij beschikte, was het gevolg van zelfstudie. Eens in de twee maanden reisde Hartensveld naar Den Haag af, om zich in de sportbibliotheek in trainingslectuur onder te dompelen. Maar niet alleen absorbeerde hij het geschreven woord. Als er ergens een congres met toonaangevende sprekers plaatshad, was hij present. Nog altijd stapt hij er zelfs het vliegtuig voor in, desnoods voor een dagretourtje. Zodat hij geen training hoeft te missen. ,,Er is een periode geweest dat ik oververmoeid was, vanwege de roofbouw die ik pleegde. Gek genoeg had dat niet z'n weerslag op de atletiek. Op de een of andere manier wist ik me daar altijd voor op te laden, vormde m'n passie een uitlaatklep.'' Desondanks belandde Hartensveld op een kruispunt. Juist op het moment dat de rek er uit leek, diende de redding zich aan. In 2005 wist hij twee grote sponsors te strikken, waardoor definitief de weg naar professionalisme kon worden ingeslagen. Tegenwoordig werkt hij met een vaste begeleidingsstaf, die uit (jeugd)trainers, een fysiotherapeut, sportarts, voedingsdeskundige, inspanningsfysioloog, mentale trainer en teammanager bestaat. Bovendien beschikt zijn organisatie over een eigen atletenhuis in Bakkum. En sinds afgelopen voorjaar is hij voltijd in dienst van de stichting. ,,Ik ben niet langer op mezelf aangewezen, kan terugvallen op de expertise van anderen, heb nu een klankbord. Dat heeft voor rust gezorgd.'' Het topsportprogramma heeft zijn vruchten afgeworpen. Bij het tweede lustrum staat de teller inmiddels op ruim tweehonderd veroverde medailles tijdens (inter)nationale kampioenschappen. Op zowel de baan (middellange afstand), weg als de cross laten de TDR'ers zich van voren zien. Niet alleen bij de junioren, maar ook bij de senioren én zelfs de veteranen. Juist het succes in de breedte illustreert de lonende aanpak. Het is ook wat Hartensveld beoogt: het individu moet binnen het collectief renderen. ,,Natuurlijk is er vaak sprake van een wankel evenwicht, stuit je op dilemma's. Topsport gaat immers met egoïsme gepaard. Maar het groepsproces bewaak ik scherp. Iedereen betaalt evenveel contributie, dus hebben ze allemaal recht op evenredige aandacht.'' Het leidt er bij Hartensveld, die zich nog voornamelijk met de toplaag bemoeit, niet toe dat de persoonlijkheidsontwikkeling uit het oog wordt verloren. ,,Wat voor de een werkt, wreekt zich bij de ander. Het is dus zaak dat je maatwerk biedt. Alleen: ik ben geen privétrainer of -coach. Niemand mag mij voor zichzelf claimen.'' Hij zou zo'n situatie trouwens ook niet willen. ,,Je wordt dan wel erg afhankelijk, loopt de kans een fan of tassendrager te worden.'' De nadelen die aan zo'n knieval kleven, zag hij vanaf de zijlijn. ,,M'n broer Thomas kwam in de Verenigde Staten in aanraking met Olga Poutchkova, een Russisch tennistalent dat door haar vader werd bijgestaan. In zijn drang om als meereizend coach zijn intrede op de WTA Tour te doen, maakte hij de fout ze in huis te nemen. Vanaf dat moment werd hij als voetveeg gebruikt. Ze plunderden niet alleen zijn koelkast, maar ontwrikten ook zijn sociale leven. Alles stond in het teken van zijn pupil, waarbij hij haar divagedrag voor lief moest nemen. En toen het op het sportieve vlak even tegenzat, werd hij net zo gemakkelijk gedumpt.'' Natuurlijk cijfert Guido Hartensveld zich in zekere zin ook voor zijn sporters weg. ,,Ik doe er alles aan om hun talent te verzilveren. Als dat betekent dat ik voor ze moet rennen, doe ik dat. En als ik geduld moet opbrengen ook. M'n principes verloochen ik echter nooit. Ik moet mezelf in de spiegel kunnen blijven aankijken.'' Zo zal hij zijn atleten nimmer betuttelen. ,,Als topsporter moet je zelfstandig zijn. Je moet keuzes durven maken en de consequenties van je handelwijze aanvaarden. Diepgravende gesprekken met je coach horen daar ook bij. Je moet weten wat je aan elkaar hebt en wat je van elkaar mag verwachten. Ruis op de lijn zorgt immers voor vertroebeling. Dat het in de evaluaties wel eens tot botsingen komt, is niet erg. Ik juich openhartigheid toe. Mits de confrontatie is bedoeld om er samen sterker uit te komen.'' Hartensveld heeft, zo geeft hij toe, wel eens moeite met de houding van de huidige generatie sporters. ,,Menigeen gedraagt zich als consument. Ze nemen liever dan dat ze geven. Ik spreek ze daar regelmatig op aan, probeer ze volwassenheid bij te brengen.'' Zo hanteert hij duidelijke basisregels. ,,Als je telkens te laat op de training komt, zeg ik na de derde keer: blijf voortaan maar weg. Of als iemand zijn logboek niet bijhoudt, krijgt-ie dat ook te horen. Gebrek aan discipline getuigt van luiheid, en die karaktertrek is in topsport vaak dodelijk.'' Waar Hartensveld eveneens voor waakt, is vervlakking. ,,De samenwerking moet sprankelen. En er moet een vertrouwensband zijn, eerlijkheid moet de boventoon voeren. Jezelf een rad voor ogen draaien, heeft geen zin. Je wordt toch verraden door je lichaamstaal. Ik prik er doorheen als iemand een wanna-be atleet is, als de uiterlijke schijn het wint van de wil om grenzen te verleggen. Je bestempelt jezelf dan als ongeschikt en raakt bij mij uit de gratie. Want topsport is nu eenmaal geen vrijetijdsverdrijf.''
Lees verderVan Malderen heeft de focus terug
woensdag 05 januari 2011 Auteur: Erik Gyselinck Kristof Van Malderen sport voor de verwezenlijking van een droom: het Belgische record op de 1500 meter en de Olympische Spelen in Londen van 2012. VILVOORDE - Kristof Van Malderen (27) bracht afgelopen zomer zijn record op 1500 meter naar 3.37.13. Hij miste slechts nipt de EK-finale maar greep toch naast een contract als topsporter bij het leger. Even dacht hij aan stoppen maar nu is hij weer gefocust. De VAC-atleet overwintert momenteel tot 7 januari in Andalusië. 'Van hieruit vertrek ik dan voor een oefenkamp in Zuid-Afrika, waar ik tot 3 februari verblijf', licht hij zijn internationaal bestaan toe. 'Ik kom terug om twee indoorwedstrijden te lopen. De eerste staat nog niet vast, de tweede is de Flanders Indoor in Gent. Met de EK-limiet in het achterhoofd, maar hoofddoel is goed voor de dag te komen, want indoor brak ik nog geen potten.' 'Verleden jaar kon ik aanklampen, nu wil ik meedoen voor de prijzen. Het resultaat hangt een beetje af van het deelnemersveld. Loopt men voor een beste wereldjaarprestatie, dan is de kans klein dat ik 3.41.24 haal. Loopt men anders, dan heb ik een kans. Als je 3.40 loopt, kan je in Parijs de top-8 halen. Maar dan moet ik mijn zomerniveau halen, toen ik tweemaal 3.37 en éénmaal 3.38 liep. Binnen moet je er drie tot vier seconden bijtellen.' 'Veel heeft met motivatie te maken', vervolgt Van Malderen. 'Verleden jaar heb ik het in de herfst laten liggen. Ik had het te druk met mijn werk en ik had een trainingsachterstand. Dit jaar gaat het beter, ik werk niet meer voor een baas maar enkele uren per dag marketing via internet.' 'Ik sta nu scherper. Ik merk dat op mijn zogenaamd marathontempo: dat is 20km kunnen lopen tegen 3.10 per kilometer.' Londen 2012 Die motivatie is er gekomen na een periode van zware twijfel over het verder verloop van zijn loopbaan. 'Ik had naast een profcontract gegrepen, klaarblijkelijk omdat ik de EK-finale gemist had. Het is blijkbaar moeilijker om bij Topsport Defensie binnen dan buiten te geraken (verwijzend naar de geblesseerde Nathalie De Vos, die contractverlenging kreeg zonder prestaties te kunnen voorleggen, red.). Blijkbaar heeft Defensie besloten om dezelfde keiharde norm als Bloso te hanteren: top-8 op een EK of top-16 bij een WK.' 'Ik sta 50ste op de wereldranglijst en 13de in Europa. Ik vind het raar dat ik dan niet in aanmerking kom als prof. Maar ik stel de regels niet op en breek er mijn hoofd niet langer over. Dat doet mijn Nederlandse coach Guido Hartensveld ook niet.' 'Ik geloof heel hard in het Team Distance Runners, waar ik al een paar jaar deel van uitmaak. Ik verlies veel centen, maar ik sport niet voor een contract - ofschoon het een middel is - maar wel voor de verwezenlijking van een droom: het breken van het Belgisch record (op naam van Christophe Impens met 3.34.13, 1996, red.) en het bereiken van de Olympische Spelen in Londen in 2012.' Nochtans was zijn aangekondigd afscheid geen bevlieging. 'Ik had al alles gehad: EK's, WK's, Memorials,... en wilde stoppen. Maar toen belde Raymond Seneca mij op, mijn clubvoorzitter bij Vilvoorde AC. Hij zei dat hij in mij geloofde en geeft me een financieel steuntje in de rug via zijn firma. En dat zonder dossiers en vergaderingen, dat heeft mij geraakt. Ik sport nu voor de mensen die achter mij staan. Zij verdienen om in Londen op de tribune te zitten. Tegen dan moet ik 3.34 kunnen lopen. Ik moet hoe dan ook 3.35.50 realiseren om er te geraken.'
Lees verder