Nieuws
TDR-atleten komen op stoom in Oordegem
OORDEGEM - In het Belgische Oordegem vond zaterdag de Memorial Buyle plaats, een wedstrijd waar TDR zoals andere jaren met een stevig contingent lopers aan de start verscheen. De meesten van hen lieten zien aardig op stoom te komen richting het Nederlands kampioenschap; van in de vroege voormiddag tot in de late avonduren werden vijf persoonlijk records en tien seizoensbesten genoteerd. 400mOp de 400 meter wist Lisanne de Witte voor de derde keer in haar carrière een tijd onder de 55 seconden te realiseren (54.81). Vooral het gemak waarmee de Heiloose snelheid ontwikkelde was indrukwekkend. Net als eerdere jaren lijkt zij na een traditioneel rustige seizoenstart aardig op gang te komen nu het NK aanstaande is. "Ik voel me echt fit nu, de puzzelstukjes beginnen in elkaar te vallen", aldus de Trias-atlete. Ook Bjorn Blauwhof wist weer iets van zijn beste seizoenstijd af te knabbelen. Bij de mannen kwam hij tot 48.00. "Op het NK moet het gebeuren", aldus de lange atleet uit de Purmer. 800mManon Kruiver startte op de 800 meter bewust in de B-loop. De snelle opening die 's middags in de snelste serie verwacht werd leek haar iets te veel van het goede en zij gaf er de voorkeur aan zelfvertrouwen op te doen in het naprogramma. Daar slaagde zij volkomen in door solo naar de overwinning te lopen in een tijd van 2.13.05. 1500m De meeste TDR atleten kwamen in actie op de 1500 meter. In de snelste serie van deze metrische mijl stonden zowel Kristof van Malderen als Mark Nouws aan de start. Van Malderen opende vorige week zijn seizoen en kwam daarbij tot een tijd van 3.42. Alhoewel er gehoopt was op enige progressie moest hij genoegen nemen met een tijd van 3.43.11, waarmee hij op een derde plaats eindigde. De Belg raakte in de eerste fase van de race wat ingesloten en leek wat verkrampt aan de binnenkant te lopen. Zijn opmars in het laatste deel van de wedstrijd was goed, maar het lukte niet de race alsnog naar zijn hand te zetten. "Ik kon tijdens rondjes 58 inderdaad niet de ontspanning vinden die nodig is voor een snelle tijd", aldus Van Malderen, die zich dolgraag wil plaatsen voor het EK eind deze maand in Helsinki. De tijd die nog rest om kwalificatie af te dwingen begint ondertussen te dringen; nog slechts twee weken resteren om tot een tijd van 3.38.00 te komen. Mark Nouws kreeg vlak na zijn spectaculaire verbetering in Hoorn te maken met ziekte, en liep zodoende sindsdien geen wedstrijden. In Oordegem keerde hij terug, maar bleek nog niet geheel fit; hij kon het tempo in de A-race niet bijbenen en kwam uiteindelijk na 3.55.87 over de finish. Nils Pennekamp is met een uitermate sterk seizoen bezig. Op de 800 meter liep hij nog niet boven de 1.50 en ook zijn 1500 meter gaat steeds sneller. Vooral de afwisseling tussen deze nummers bevalt goed. Gister wist hij in de B-loop zijn pr opnieuw te verbeteren. Nadat de haas uitstapte trok de 25-jarige atleet hard door en finishte als tweede in een tijd van 3.44.19. "Deze aanpak werkt erg verfrissend", aldus Pennekamp; "ik voel me erg gretig voor elke wedstrijd en kijk uit naar komende weken, er komen wat mooie wedstrijden aan. " Tjerk Conijn benaderde later op de avond in de C-race zijn PR tot op een tiende van een seconde. De fysiotherapeut uit Krommenie had een sterk eindschot en kwam strijdend om de overwinning met Team4Mijl-loper Wouter Ploeger tot 3.49.02. "Het NK is het doel, ik ga zorgen dat ik daar in topvorm ben", aldus Conijn. Ook Jordi Baars en Edwin de Vries kwamen tot een seizoensbeste, zij liepen respectievelijk 3.56.27 en 3.56.78. Paul Boon maakte na een hamstringblessure zijn comeback op de voor hem dubbele afstand en kwam tot een tijd van 4.00.87. Harmen Korfage wist eerder deze week de 2-minuten grens op de 800 meter te doorbreken, en komt nu ook bijzonder dicht in de buurt van de 4-minuten grens; hij liep een knap pr van 4.01.95. Bij de vrouwen zette Lisanne Wever de B-race naar haar hand. Met een peloton Belgische meiden in haar kielzog wist zij voor het eerst de grens van 4.30 te doorbreken. Na ronden van 73, 71, en nogmaals 71 seconden bekroonde zij haar race met een mooi pr van 4.29.52. 3000m10.000meter-loper Ronald Schröer lijkt sinds afgelopen week definitief zeker van plaatsing voor het EK in Helsinki en focust zich nu dan ook volledig op de voorbereiding daarop. Na een rustweek en een trainingsblok van een maand kwam hij in Oordegem in actie op de 3000m. Met de snelheid lijkt het wel goed te zitten; hij verbeterde zijn pr van 8.11 naar 8.03.62. De komende weken zal Schröer alleen nog de 5000 meter op het NK lopen. "Daar heb ik erg veel zin in, ik hoop daar voor een medaille te gaan", aldus de zelfverklaard levensgenieter uit Castricum. 5000m Op de 5000 meter vier atleten in voorbereiding op de marathon. Ilse Pol, die dit najaar haar debuut zal maken op de klassieke afstand, was weer iets sneller dan vorige week in Tilburg en kwam tot 16.34.18. Ook Inge de Jong verbeterde zich flink ten opzichtte van een week eerder; zij noteerde 17.46.06. Bij de mannen wist Christian de Lie nipt onder het kwartier te duiken. Hij finishte als tweede in 14.59.98. De Rwandese TDR-stagiaire Ambroise Uwarigiye finishte als derde in 15.04.32 terwijl Rens Dekkers tot 15.22.29 kwam. Overige Uitslagen: 800m Jim Kruiver 1.59.511500m Wesley Pauel 4.02.76
Lees verderPennekamp en Hofstede fractie van records verwijderd
REHLINGEN - In het Duitse Rehlingen vond vandaag de 48e editie plaats van het ‘Pfingstsportfest'. De wedstrijden op tweede Pinksterdag trokken de aandacht van TDR-atleten Nils Pennekamp en Helen Hofstede, die in de Nedersaksische stad op zoek gingen naar snelle tijden. Uiteindelijk bleven ze beiden net boven hun persoonlijk records steken. Pennekamp nam veel initiatief in zijn race over 800 meter. De tempomaker van dienst opende met een ronde van 52 seconden, waarna de TDR-atleet overnam. Aan de finish leverde het een tweede plaats op in de C-race. De eindtijd van Pennekamp bedroeg 1.49.82. De 800m-loper gaf aan nog wat vermoeid te zijn geweest van zijn recordrace afgelopen zaterdag in Oordegem (pr van 3.45.23 op de 1500m, red.) en het vele reizen. "Maar als dit een slechte race is, dan is een tijd van 1.49 nog helemaal niet zo verkeerd. Ik ben dit seizoen nog niet boven de 1.50 uitgekomen." Naast de 800 meter loopt Pennekamp dit seizoen ook veel wedstrijden over 1500 meter. De 1500 meter is een afstand die hij steeds beter onder de knie begint te krijgen, gezien zijn recente progressie. "Het seizoen is nog lang," aldus Pennekamp. "Volgende week loop ik in Oordegem weer een 1500 meter. Ik wilde dit weekend twee pr's, maar het werd er uiteindelijk één. Maar toch heb ik een mooie ervaring opgedaan hier in Rehlingen." Helen Hofstede hoopte op een persoonlijk record op de 3000m steeple. In het Amerikaanse Stanford verbeterde ze haar beste tijd afgelopen maand naar 9.55.44. Ditmaal zette Hofstede in op een prestatie beneden de 9.50, waarbij ze met een schuin oog naar de EK-limiet keek (een tijd onder de 9.41, red.). Gedurende de wedstrijd wist de TDR-atlete goed op te schuiven in het veld. Toch ontbrak het haar aan kracht. Daarnaast verliep de race van Hofstede niet vlekkeloos. Zo moest ze pas op de plaats maken toen één van de deelneemsters ten val kwam in de waterbak. Na 3000m en 35 hindernissen eindigde Hofstede in een tijd van 9.57.65. Haar tweede tijd ooit en sneller dan wat ze vorig jaar presteerde, maar niet waarop ze had ingezet. "Maar het seizoen is nog lang," sprak de Utrechtse na afloop. "Ik was wat verkouden en ik vond de omstandigheden lastiger dan in Stanford. Ik ben niet ontevreden, maar je hoopt natuurlijk op meer."
Lees verderSterke Van Malderen en Pennekamp tijdens IFAM Meeting
OORDEGEM - Onder bijna ideale omstandigheden werd gisteravond in het Belgische Oordegem de jaarlijkse IFAM Meeting gehouden. De atleten troffen hier, naast een windstille zomeravond, een perfecte ambiance en een zeer sterk deelnemersveld. Lisanne de Witte was al vroeg afgereisd naar Oordegem om tien over twee te starten in het voorprogramma. Op de 400 meter kwam ze tot een goede prestatie van 55.23. Ze bleef hiermee verwijderd van haar persoonlijk record (54.59) betekende, maar noteerde wel haar beste seizoenstijd. Na een pauze van ruim zes uur werd duidelijk dat De Witte alsnog werd toegelaten tot het hoofdprogramma, waar ze uiteindelijk naar een tijd van 56.29 snelde. "Ik wilde niet gokken op het hoofdprogramma met het risico dat ik helemaal niet zou kunnen starten vandaag. Op toernooien loop je ook vaak twee keer, dus helemaal vreemd was dit niet voor me", aldus De Witte. Kruiver Manon Kruiver startte in de B-race van de 800 meter en komt nog duidelijk wedstrijdritme te kort na een ziekteperiode. Kruiver eindigde als achtste in 2.16.74. Pennekamp Nils Pennekamp liep zijn eerste 1500 meter van het seizoen en had zich hier zichtbaar op verheugd. "Ik voel dat ik dit jaar weer een stap sterker ben. Ook wat betreft de 1500 meter, ik was dan ook erg benieuwd wat ik kon." Pennekamp werd knap tweede in de C-race en verbeterde zijn persoonlijk record met ruim vier seconden tot 3.45.23. "Dit is gaaf dat het met zulke happen gaat". Pennekamp reist door naar Rehlingen om daar maandag zijn favoriete 800 meter te lopen. Tijdens de Duitse meeting zal ook Helen Hofstede in actie komen, op de 3000m steeple. Van Malderen Kristof van Malderen liep zijn eerste 1500 meter van het seizoen. In de snelste, sterk bezette race wist hij zich naar een vijfde plek te knokken in 3.42.38. "Hiermee ben ik zeer tevreden. Ik weet dat het nog een stuk harder moet. Maar wanneer ik deze tijd vergelijk met mijn seizoensopening van 2010, dan ben ik al een stukje sneller. Destijds startte ik met 3.43. Ik verwachte de komende weken alleen maar progressie te maken," aldus Van Malderen. Naast bovenstaande TDR-prestaties werd er door diverse Nederlanders zeer goed gepresteerd. Zo wisten Jesper van de Wielen en Dennis Licht op de 5000 meter beiden onder de EK-limiet te duiken met persoonlijk records van respectievelijk 13.29.02 en 13.29.83. Met deze tijden lopen zij zich tevens in de Nederlandse top 10 allertijden.
Lees verderSpectaculaire progressie Mark Nouws op 1500m
HOORN - TDR-atleet Mark Nouws heeft tijdens de tweede wedstrijd van het Nationaal Baancircuit opzien gebaard met een spectaculaire verbetering op de 1500m. De Castricummer kwam tijdens de Flynth Recordwedstrijden tot een tijd van 3.44.50 en verbeterde zijn persoonlijk record daarmee met ruim vijf seconden. Nouws behaalde bovendien het podium met een derde plaats achter Jesper van der Wielen en Dennis Licht. Op de 800m finishte Nils Pennekamp als vierde met opnieuw een tijd in de 1.49. Nouws toonde in de A-race over 1500m veel initiatief. De TDR-atleet had er alle vertrouwen in zijn sterke vorm te etaleren. In het kielzog van de tempomaker ging Nouws zodoende op weg naar een snelle eindtijd. Hij deed daarbij niet onder voor sterke lopers als René Stokvis, Dennis Licht en Jesper van der Wielen. Met een sterke eindsprint greep Nouws zelfs bijna de winst. Hij moest uiteindelijk Van der Wielen en Licht voor laten gaan, maar wist de Keniaan Kibet, Stokvis en Wouter de Boer nipt voor te blijven. Zijn eindtijd is spectaculair: met 3.44.50 gaat er meer dan vijf seconden af van zijn beste tijd (3.49.68). "Super!" aldus Nouws. "Dit was een prachtige deelnemersveld voor een snelle race. Heerlijk om je vorm dan te kunnen tonen. Na afloop van mijn trainingsstage in Mexico voelde ik al dat ik sterk vooruit was gegaan. Om dat in je eerste 1500m van het outdoor seizoen direct te kunnen laten zien is top." Ook dit winterseizoen liet Nouws al zien goed op weg te zijn, toen hij voor het eerst onder de 3.50 bleef en daarmee zilver behaalde op het NK Indoor. Tjerk Conijn liep in Hoorn in dezelfde race als Nouws en kwam tot een prestatie van 3.54.83. Wesley Pauel en Edwin de Vries kwamen in actie in de B- en C-race. De twee gaan een mooie onderlinge strijd tegemoet dit seizoen, waarbij ze in veel van dezelfde wedstrijden van start zullen gaan. Dit keer startten ze weliswaar in verschillende series, maar werd duidelijk dat de twee aan elkaar gewaagd zijn. Pauel zette namelijk een tijd van 3.57.67 neer, waarna De Vries daar in de volgende serie welgeteld één honderdste onder bleef: 3.57.66. De Vries wist zodoende een gevoelige ‘1-0' te noteren en tevens zijn persoonlijk record te verbeteren. 800m Nils Pennekamp liep een goede 800 meter. Na een prestatie van 1.49.68 in het Vlaamse Herentals en een sterke 1000m in Lisse noteerde Pennekamp dit keer 1.49.40. Met de deelname van Robert Lathouwers trof de 800m-loper een snelle race. Gegangmaakt door Bjorn Blauwhof bleef het veld tot ongeveer 600m bijeen, waarna Lathouwers afstand nam. Pennekamp kwam achter Lathouwers (1.46.87), de Zweed Rogestadt (1.48.33) en Thijmen Kupers (1.48.55) als vierde over de finish. Het persoonlijk record van de Castricummer staat op 1.48.82. In de derde serie van de 800m verbeterde Joran Klaver zijn persoonlijk record tot 1.57.79. Stevo Todorovic noteerde in de tweede serie 2.00.04, terwijl Jim Kruiver nog niet fit bleek na ziekte: 2.04.39. Helen Hofstede was de snelste TDR-dame op de 800m. Hofstede ‘blies zich op' door mee te gaan met de kop van de wedstrijd. Dit had tot gevolg dat ze de laatste 200m stil kwam te vallen. In 2.12.69 finishte ze als zesde. Jill Holterman kwam in actie in de B-serie en koos daarin het kielzog van Evelien Ruijters. Achter de snelle Limburgse eindigde Holterman als tweede in de serie in 2.11.53. 400m Op de 400m kwamen Bjorn Blauwhof en Lisanne de Witte in actie. Beiden hadden last van de kou, zoals veel sprinters aangaven, en kwamen daardoor niet op gang. Blauwhof had afgelopen winter bovendien veel trainingen gemist. Zijn vijfde plaats in 48.29 viel dan ook alles mee. "Bjorn zit nog niet op het niveau dat hij vorig jaar had, maar dan kan ook niet anders," aldus coach Guido Hartensveld. "Hij heeft deze winter namelijk maar 60 à 70% van de arbeid verricht die hij vorig jaar gedaan heeft. Dat was indoor al duidelijk. Maar Bjorn wordt nu met de week beter en ik verwacht dat hij op het NK iets moois gaat laten zien. " Lsanne de Witte liep een tijd van 56.58 en eindigde daarmee op de vierde plaats. De Witte presteerde niet optimaal, maar het gat me de concurrentie bleef alleszins beperkt. Na afloop van hun wedstrijd haasden zowel Blauwhof als De Witte de snelste serie van de 800 meter.
Lees verderDekkers, De Lie en Tesselaar blijven verwijderd van pr
ROTTERDAM - In een winderig Rotterdam zijn Rens Dekkers, Christian de Lie en Pip Tesselaar blijven steken op eindtijden boven hun persoonlijk records. In de 32e editie van de marathon in de Maasstad eindigden de drie TDR-atleten in respectievelijk 2.19.33, 2.25.47 en 2.25.59. De Ethiopiër Yemane Adhane ging er met de winst vandoor, in een tijd van 2.04.48. Bij de dames zegevierde Tiki Gelana (eveneens Ethiopië) in een zeer snelle 2.18.58. Koen Raymaekers (2.10.34) en Miranda Boonstra (2.27.32) waren de beste Nederlanders, beiden vlak boven de Olympische limiet. Rens Dekkers was vandaag de ‘kopman' van het Team Distance Runners. Bij afwezigheid van zijn teamgenoten Michel Butter (die morgen in actie komt in Boston) en Ronald Schröer (die zich voorbereidt op het komende baanseizoen) was Dekkers de snelste TDR-atleet in Rotterdam. De Noord-Hollander had zich verbetering van zijn persoonlijk record (2.17.10) tot doel gesteld. Bijgestaan door zijn jonge teamgenoten Wesley Pauel en Edwin de Vries, die hun debuut maakten als tempomakers, begon Dekkers aan zijn missie. Pittig tempo Naast Pauel en De Vries vond hij een groot aantal Zuid-Amerikanen en Scandinaviërs aan zijn zijde. Samen met deze atleten, die kwalificatie voor de Olympische Spelen probeerden af te dwingen, startte Dekkers op een pittig tempo. "De meeste jongens die voor de Spelen gingen, hadden een tijd van 2.15 als limiet," vertelt de marathonloper. "Halverwege kwamen we dan ook prima in 1.07.30 door. Ik gokte erop mee te gaan en een harde eerste helft te noteren. De tweede helft van de wedstrijd was namelijk een stuk zwaarder met grote stukken tegenwind." Tot een kilometer of twintig draaide het prima bij Dekkers. Hoewel hij niet op ontspanning liep, kon hij het tempo goed aan. Daarna ging het echter aanzienlijk zwaarder aanvoelen. "Richting de halve marathon moest ik steeds meer forceren om bij de groep te blijven. Uiteindelijk ben ik er op 27 km afgewaaid." Tegenwind Dekkers moest solo verder en dat viel hem zwaar. Tot 32 km werd er flink tegenwind gelopen en de TDR-atleet was niet in staat daar goed doorheen te komen. Zijn kilometertijden liepen dan ook aanzienlijk op. Waar hij eerst een tempo aanhield van 3.10 à 3.15 per kilometer, liepen de kilometertijden op naar 3.30. "Dat viel me erg zwaar," aldus Dekkers. "Halverwege zat ik op een schema voor een prachtige tijd, maar in dit gedeelte van de wedstrijd verloor ik simpelweg teveel tijd." Toen de wind na een kilometer of 33 weer in de rug was, wist Dekkers zijn verloren tijd niet meer goed te maken. Hij finisht in een tijd van 2.19.33, waarmee hij als tweede Nederlander eindigt. "Ik ben gematigd tevreden," reageert hij na de finish. "Ik ben tevreden over de eerste helft van mijn wedstrijd, waarbij ik het vermogen had om mijn gevoel uit te schakelen en uit de comfort zone te stappen. Helaas viel ik vanaf 27km veel te ver terug. Eén tandje terug kan prima, maar drie tandjes terug is simpelweg teveel. Balen, want die andere jongens kwamen uiteindelijk op 2.16/2.17 uit. Maar toch, dit is mijn derde eindtijd in twaalf marathons. Dat kun je zeker niet slecht noemen." Strijd Pip Tesselaar en Christian de Lie gingen lange tijd gezamenlijk op. Het tweetal opende de wedstrijd in de groep die geformeerd werd rond de Italiaanse Valeria Straneo. Zij zou uiteindelijk als tweede dame eindigen in een nieuw Italiaans record (2.23.44). Tesselaar had al snel in de gaten dat het tempo wat te hoog voor hem lag. "Ik wist al snel dat een persoonlijk record wat te hoog gegrepen was vandaag," aldus Tesselaar. "De eerste 10 kilometer ging rap - op 2.22-schema - en voelde erg pittig aan. ‘Geen probleem', dacht ik. ‘Dan gaan we voor de strijd!'" Die strijd volgde, met teamgenoot Christian de Lie. Het duo liep tot ruim dertig kilometer samen, waarna De Lie Tesselaar achterliet. "Ik kon aanpikken bij een Mexicaan," aldus De Lie. "Tot 40km heb ik hem kunnen volgen." De Lie krijgt het nog moeilijk in de slotfase wanneer Tesselaar een sterke eindsprint inzet, maar houdt voldoende over. In 2.25.47 komt hij over de eindstreep, terwijl Tesselaar in 2.25.59 finisht. "Dat was wel een aardige wedstrijd," reageert De Lie. "Het niveau was oké, maar niet super. Ik had gehoopt hier een persoonlijk record neer te zetten, maar dat lukte helaas net niet. Het was mooi uitwaaien," grapte hij. De Lie bleef een minuut boven zijn pr (2.24.46). Tesselaar sprak over een "acceptabele" prestatie. "Het ging goed, maar was erg zwaar. Hoe dan ook, we hebben weer een marathon te pakken. Van het najaar hoop ik weer een stap te maken richting de 2.20." De beste tijd van Tesselaar staat momenteel op 2.22.53.
Lees verderSchitterende zevende plaats Butter in Boston Marathon
BOSTON - TDR-atleet Michel Butter heeft een formidabele prestatie afgeleverd door in de 116e editie van de Boston Marathon als zevende te finishen. In een race waarin hij het tempowerk niet schuwde, wist de Castricummer verscheidene wereldtoppers te achterhalen. Met een vijfde plaats op de ‘geschoonde lijst' slaagde Butter in zijn doelstelling om binnen de top-8 te finishen. Gezien de zware omstandigheden wist hij echter niet binnen de aanvullende eis voor Olympische kwalificatie te blijven. Butter passeerde de eindstreep na 2.16.38, terwijl een prestatie onder de 2.12 gevraagd werd. Het is amper een jaar geleden dat Michel Butter de overstap naar de marathon maakte. Op maandag 25 april debuteerde de TDR-atleet in de marathon van Utrecht, waar hij met een tijd van 2.17.35 de winst greep. Na een intensieve voorbereiding wist Butter in zijn tweede marathon een grote stap voorwaarts te maken. De langeafstandsloper verbaasde zichzelf en atletiekminnend Nederland door 2.12.59 op de klokken te zetten. Met die prestatie kwam de Olympische droom opeens in zicht. Butter besloot de kans aan te grijpen en maakte samen met coach Guido Hartensveld plannen voor zijn ‘Road to London'. Twee keuzes lonkten: een marathon met alles erop en eraan (regie, hazen, coaching, drankposten met assistentie) en een tijd onder de 2.10 óf een plaats bij de ‘geschoonde top-8' in een World Major Marathon (Berlijn, Boston, Chicago, London of New York). Butter en Hartensveld kozen unaniem voor de laatste optie. Via de hoogvlaktes van Kenia en Mexico liep de weg van Butter naar Boston.Weer als spelbreker Daar bleek het weer afgelopen maandag spelbreker te zijn. Reeds bij het ontbijt werd duidelijk dat de kansen op een snelle eindtijd verkeken waren. Een aspect dat in de grote stadsmarathons normaal gesproken nauwelijks ter zake doet; de klassering, dat is waar het om draait. Toch lagen de verhoudingen voor Butter anders. Als addertje onder het gras werd een prestatie onder de 2.12 geëist als nevenvoorwaarde voor Olympische kwalificatie. Plaatselijke weerberichten spraken over smeltend asfalt onder een brandende zon. Lokale temperaturen zouden van 20 graden Celsius tot boven de 30 oplopen gedurende de wedstrijd. Butter had echter slechts één doel voor ogen: zijn Olympische waardigheid tonen door de strijd met de concurrentie aan te gaan en een plek in de top-8 te bemachtigen. Tactische race Om tien uur plaatselijke tijd gingen de heren van start. Ze startten bedeesd. De Afrikaanse wereldtoppers leken voor een tactische race te gaan door af te wachten en hun ogen op Geoffrey Mutai te richten, de man die vorig jaar een fabuleuze 2.03.02 noteerde. Mutai op zijn beurt ging echter niet al te hard, zich sparend met de Spelen van Londen in het vizier. Vooraf leek Mutai als enige Keniaan zeker van de Spelen, zo oordeelden de kenners. Na overwinningen in zowel Boston als New York verleden jaar, leek een plaatsje in de Keniaanse equipe verzekerd. Door deze patstelling was de tijd ondergeschikt geworden. Vooraf was eigenlijk al duidelijk dat ‘Boston 2012' een strijd op plaats zou worden, waarbij de tijd er niet toe deed. Butter brutaal aan de leiding De eerste vijf kilometer werden afgelegd in een tempo 15.23. Een grote groep met alle favorieten was bijeen, vooruitgegaan door een Amerikaanse gelukszoeker. Butter nam soms brutaal de leiding in het ‘leading pack'. Het had er schijn van dat de atleet het tempo probeerde op te voeren, om op het schema van 2.12 te blijven. Toch was dit niet het geval. "We hebben vooraf duidelijk bepaald dat ik hier voor de klassering liep en niet voor de tijd. Die was ook simpelweg niet haalbaar onder deze omstandigheden. Ik hield me niet bezig met de eindtijd, maar wilde racen," aldus Butter. "Toch merkte ik dat het langzaam aanvoelde en dat enkele toppers het lastig hadden. Waarom dan niet wat werk doen en de wedstrijd mede bepalen?" De kopgroep van maar liefst 16 atleten passeert het 10km-punt na 31.03, nog altijd op weg naar een eindtijd in de 2.12. Tien kilometer later worden de onderlinge verhoudingen echter steeds duidelijker. De heuvels dienen zich aan en de hitte begint zijn tol te eisen. Atleten kraken, maar Butter houdt zicht sterk. Een doorkomst van 1.06.11 halverwege verraadt een negative split. Maar hoe realistisch is dat, met oplopende temperaturen en de bekende Heartbreak Hill in het verschiet? Strijd op plaats "Het is goed dat we van tevoren duidelijk hebben gemaakt dat dit een strijd op plaats was. Met die instelling heeft Michel zich prima kunnen wapenen in de tweede helft van de race," reageert Hartensveld. Met zijn opmerking doelt Hartensveld op de sterke opmars van zijn pupil in de laatste 21 kilometer. Halverwege bevindt Butter zich nog op plek 15. Wanneer de beste Kenianen er enkele kilometers later vandoor gaan, kiest de Castricummer ervoor zijn eigen weg te gaan. Met de Amerikaan Jason Hartmann aan zijn zijde, gaat hij verder op plaats 13. De posities lijken bepaald, maar de grote mokerslag moet nog komen; Hearbreak Hill zet alles op zijn kop. Butter's heuveltrainingen in Mexico blijken aan te slaan. Hoewel de kilometertijden omlaag gaan, passeert Butter de ene na de andere concurrent. "Een machtig gevoel," vertelt hij. "Ik kon voorbij Gebremariam (de winnaar van de marathon van New York in 2010 en in 2011 derde in Boston, red.) op Heartbreak Hill en zag Geoffrey Mutai (winnaar van Boston in 2011 in de officieus snelste tijd ter wereld: 2.03.02, red.) de strijd staken. Je weet dan dat je heel goed bezig bent en dat geeft veel kracht." Dat de wedstrijd inmiddels extreem zwaar is, blijkt wel uit de splittijden tussen 35 en 40km. De uiteindelijke winnaar Wesley Korir is met een tussentijd van 15.44 de snelste atleet van het veld. Met een split van 16.58 zet Butter de zevende tijd neer op dit gedeelte van het parcours. Veel atleten die goed zijn voor meerdere prestaties onder de 2.10 op de marathon, komen niet verder dan tussentijden in de 17 of 18 minuten. Prachtige zevende plek Butter heeft zich inmiddels al opgewerkt tot de nummer acht van het veld. In de laatste twee kilometer weet hij ook nog de Keniaan Mathew Kisorio te verschalken, goed voor 60.02 op de halve marathon. Eerder moesten David Barmasai (winnaar van de Dubai Marathon 2011 in een pr van 2.07.18) en Josphat Ndambiri (winnaar van de Fukuoka Marathon 2011 in een pr van 2.07.36) hun meerdere erkennen in de Noord-Hollander. Op de brede finishlaan in hartje Boston kan Butter binnenkomen op een prachtige zevende plaats. Hij weet zich prima staande te houden en klokt af in 2.16.38, op een vijfde plaats op de geschoonde lijst. Na de finish stort hij in elkaar. Het lichaam gaat naar de grond. In een rolstoel wordt Butter naar de medische ruimte gereden, waar het een waar slagveld is. De Boston Marathon is misschien niet alleen de oudste, maar ook de meest tekenende stadsmarathon ter wereld. Kwalificatie-eisen Met zijn vijfde plaats op de geschoonde lijst blijft Butter ruimschoots binnen de kwalificatie-eis, maar kans op plaatsing voor de Spelen lijkt zeer klein gezien het ontbreken van de aanvullende tijdseis van 2.12.00. "Wat had ik vandaag anders moeten doen?" reageert Butter. "Die 2.12 was bij voorbaat al niet reëel gezien de hitte. Dit is mijn beste prestatie ooit, gepiekt op het juiste moment. Ik ben heel blij en trots dat ik mijn doel behaald heb: een plaats binnen de top-8 op een Major Marathon. Over die 2.12 heb ik nooit nagedacht en die eis bleek ook zeker niet reeël. De winnaar weet die tijd zelfs niet te halen. Ik ben kapot, maar vooral trots. Ik wilde zo graag aantonen dat ik de strijd aankon en die top-8 behalen, anders had ik wel voor een marathon met een snelle eindtijd gekozen. Ik vind dat ik zeker voldaan heb aan een Olympisch waardige prestatie." Butter toont met zijn prestatie aan dat hij met de besten van de wereld meekan, maar heeft daar op dit moment vrij weinig aan. De finishtijd van de winnaar, ruim 9 minuten langzamer dan de winnaar verleden jaar, geeft aan dat de omstandigheden buitengewoon pittig waren. Toch staat de aanvullende eis van 2.12.00 vast. "Atletiek is een sport van cijfers, maar we moeten er geen wiskunde van maken," reageert Hartensveld. "Je hebt veel in de hand, waarvan de klassering het belangrijkste is. Maar het weer, dat kun je niet bepalen!" Butter: "Ik wil nogmaals benadrukken dat ik nadrukkelijk voor een strijdmarathon gekozen heb en ben trots dat ik die top-8 heb kunnen behalen. Ook mannen die goed zijn voor 2.03 / 2.04 halen die eis van 2.12 niet. Dat geeft wel aan dat deze clausule totaal niet op z'n plaats is vandaag. Van de anderen in Rotterdam heb ik trouwens nauwelijks wat meegekregen," besluit hij. Verlooy Hartensveld heeft inmiddels contact gehad met technisch directeur Peter Verlooy van de Atletiekunie. "Ik heb een goed gevoel over dat gesprek," zegt de TDR-coach. "We zaten precies op één lijn. De limieten zijn vooraf duidelijk, punt. Dat je je twijfels kunt hebben bij die limieten is een andere discussie, die je vooraf dient te voeren. Achteraf klagen is feitelijk niet op zijn plaats, hoe terecht sommige argumenten ook mogen zijn. Iedereen wist waar ‘ie aan toe was. Het NOC*NSF heeft heel duidelijk aangegeven dat ze atleten met medaillekansen op de Spelen willen. Of dat reëel is in een sport met ruim 220 deelnemende landen en een grote Afrikaanse dominantie? Je krijgt wellicht hetzelfde effect als een kampioenschap bij het schaatsen waar alleen nog maar Nederlanders aan meedoen. Medaillekansen heb je pas bij een tijd van 2.05 à 2.06. Of het dan terecht zou zijn om geen Europeanen meer te sturen, dat is opnieuw een andere discussie. Maar laten we bij onszelf blijven," gaat Hartensveld verder. "De grote vraag is hoe Maurits Hendriks van het NOC*NSF de omstandigheden beoordeelt. Staat hij er niet voor open, dan is dat prima. Wel zullen niet achteraf gaan zeuren. Staat hij er wel voor open, dan zal er vanuit de Atletiekunie zeker een sterk verhaal worden gemaakt voor de mogelijke bespreekgevallen, wie dat dan ook mogen zijn."
Lees verderMexico Update 2: Marathon in the USA
Op ruime afstand van Nederland, onder de Mexicaanse lentezon, is op dit moment een groot aantal Noord-Hollandse atleten te vinden. De hardlopers van het Team Distance Runners bereiden zich in San Luis Potosi voor op grootse doelen; over enkele maanden lonken de Europese Kampioenschappen en Olympische Spelen. Zoals gebruikelijk doet coach Guido Hartensveld verslag van zijn belevenissen in het buitenland. In het tweede deel van ‘La Loma 2012' is hij afgereisd naar het Amerikaanse Boston, waar zijn pupil Michel Butter een gooi doet naar kwalificatie voor de Olympische Spelen. Hartensveld vertelt over de laatste voorbereidingen en zijn verwachtingen voor de wedstrijd. Op het moment dat ik jullie bel zit ik in de taxi met het volledige team van Volare Sports. Met Gerard van deds Veen en Ariën Verkade ben ik op weg naar het plaatselijke honkbalstadion om een wedstrijd bij te wonen van de Boston Red Sox tegen de Tampa Bay Rays. Van de organisatie hebben we de plaatsbewijzen gekregen om deze nationale volkssport te aanschouwen. Net zoals de aanwezigheid van baseball in de Amerikaanse cultuur, is de aanwezigheid van Nederlanders in de internationale wegatletiek opvallend. Niet alleen Gerard en Ariën zijn hier aanwezig (uit hun stal komt titelverdediger Geoffrey Mutai), ook Jos Hermens en onze Michel Boeting (manager van o.a. Bernard Kipyego) hebben atleten in Boston aan de start. Ik vraag me dan ook af we onze kaartjes te danken hebben aan de verdiensten van Volare en onze andere landgenoten. Een wedstrijd als deze is trouwens ideaal voor het onderhouden van de contacten. Tokio, New York, Chicago; alle grote marathonorganisaties zijn hier aanwezig. Een park vol joggers Dat netwerken laat ik maar aan de managers over. Ik heb vanochtend een rondje in het park gelopen met Michel Butter. Het viel me op dat het er zeer druk was, vol met hardlopers of moet ik ze joggers noemen? Het zal vast met de Boston Marathon te maken hebben, maar ook het Amerikaanse gezondheidsideaal komt hier sterk naar voren. Allerlei mensen in fleurige outfits lopen hier rond. Ik zou er zo tussen passen, ware het niet dat ik nog moet herstellen van mijn tempoduurloop. Voor Butter was dit trouwens een relaxte 40 minuten met een aantal versnellingen. Naast het grote aantal joggers kom je hier dit weekend ook de ene na de andere topper tegen. Veel prominente Amerikaanse marathonlopers zijn door de organisatie naar Boston gehaald. Onder andere Kim Smith, Meb Keflezighi en Desiree Davila heb ik al gezien. Laatstgenoemde wordt trouwens als een heldin ontvangen, na haar tweede plaats in de Olympische trials. Ook oudgedienden Bill Rodgers en Joan Benoit zijn opgetrommeld en worden met trots tussen de huidige vedetten gezet. Strak georganiseerd Alles is hier heel strak georganiseerd, waarbij vooral de kledingvoorschriften sterk naar voren komen. Elke deelnemer dient in witte long sleeve met turtleneck en gele short op de persconferentie te verschijnen. En iedereen doet dat ook. Ik was erg trots dat Michel daar gisteren tussen de internationale toppers zat, op de persconferentie van één van 's werelds oudste marathons. In 1897 besloot een aantal Amerikanen, in navolging van de Olympische spelen een jaar eerder, dat ze ook een marathon wilden. Ze trokken een streep in het dorpje Hopkinton, vanwaar het 42 kilometer was naar het centrum van Boston. Naast de lange historie is het typerend dat er hier nooit over pacemakers wordt gesproken. Toch wordt er hard gelopen: Geoffrey Mutai kwam vorig jaar with no assistance tot 2.03.02. Er wordt hier ook nauwelijks over tijden gepraat. Het gaat om de klassering, de winst. Schema's, tabellen, prognoses, al dat soort dingen hebben ze hier niet. Journalisten Na de persconferentie werden de atleten verplaatst naar een andere zaal, waar elke atleet aan een apart tafeltje plaats diende te nemen om de nodige journalisten te ontvangen. Ik heb Gerard van de Veen Michel maar even laten interviewen om hem bezig te houden, maar uiteindelijk bleken toch nog vijf journalisten bij Michel langs te gaan. Vooral de rondborstige dame van competitor.com had een goede invloed op zijn testosterongehalte. Zo had ik ook mijn taak als coach weer gedaan. Die twee Amerikanen, Jason Hartmann en Nicholas Arciniaga, kregen elk toch wel twintig interviews. Ondanks de hitte blijven ze bij hun standpunt: een tijd onder de 2.10. De weersomstandigheden worden met de dag duidelijker: aanstaande maandag wordt ‘heat' verwacht met temperaturen van boven de 30 graden. De Amerikanen laten zich niet kennen. Het is duidelijk dat Michel te maken heeft met mannen van goed niveau. Arciniaga Ik heb een tijdje met Arciniaga zitten praten. Al meerder keren is hij tijdens een marathon weggegaan op schema 2.08/2.09, maar telkens stortte hij in tijdens de slotfase. Met een tijd van 2.11.56 werd hij dit voorjaar 8e tijdens de Olympische trials. Ook dat was een wedstrijd zonder tempomakers en bovendien had hij acht weken van tevoren nog te kampen met een blessure. Arciniaga en Hartmann, beiden goed voor persoonlijk records in de 2.11, hebben voor aanstaande maandag drie doelen: onder de 2.10, eindigen in de top-5 en over de streep komen als eerste Amerikaan. De kans is heel groot dat Michel zijn strategie daarop gaat aanpassen. Hij zal in 64'half openen halverwege, wat hopelijk zal aanvoelen als 65. Het zal dan afhangen van de tweede helft, waarin hij door zal moeten pushen. Hij zal zich moeten realiseren daarbij altijd tot het uiterste te moeten blijven gaan, want mogelijk stappen atleten voor hem uit de wedstrijd. Klassering en tijdMijn prognose is dat de klassering minder moeilijk zal zijn dan de tijd. Wanneer we het over de klassering hebben zijn de Amerikanen toch al een stukje sneller met tweemaal 2.11 achter de naam. Het positieve is dat Michel normaal gesproken erg goed bestand is tegen de hitte. En daarbij zijn we erg blij met de keuze voor Mexico, waar de temperatuur en tijdzone bijdroegen aan het Boston effect. Vandaag is het trouwens de laatste dag dat Michel in zijn hoogtetent slaapt. Tenslotte hebben we de laatste puntjes op de i gezet bij de kledingcontrole, waar opnieuw strakke eisen worden gehanteerd. Michel Boeting had speciaal een Nike wedstrijdhemd meegenomen waarop het PWC-logo kleiner afgedrukt staat, zodat Butter in zijn gebruikelijke tenue met sponsoren van start kan gaan. Vanmiddag heb ik samen met Butter nog even in het park gewandeld. We kwamen tot de conclusie dat dit een echte marathon zal worden met alles wat daarbij hoort. Een marathon zoals het hoort te zijn: een strijd om de plaatsen, waar je constant je hoofd bij zal moeten houden. "If you can't stand the heat, stay out of the kitchen!"
Lees verderInge de Jong noteert 2.51 in Utrecht Marathon
UTRECHT - Inge De Jong is vandaag als derde Nederlandse geëindigd in de Utrecht Marathon. Op tweede Paasdag voltooide de Noord-Hollandse de klassieke afstand in een tijd van 2.51.01. De Jong sprak achteraf van een zware wedstrijd, gezien de pittige omstandigheden. Het betekende de eerste marathon in krap anderhalf jaar voor de TDR-atlete. De Jong heeft haar hart verpand aan de 42 kilometer, maar is door persoonlijke omstandigheden enkele tijd buiten het toneel van de marathon gebleven. Het persoonlijk record van de langeafstandsloopster staat op 2.38.00, maar gezien haar huidige vorm had De Jong vandaag andere doelstellingen. Een plaats binnen de top-3 van Nederlandse atletes en een tijd onder de 2.48 was dit keer de focus. Om in die doelstelling te slagen moest De Jong alle zeilen bijzetten. De atleten werden in Utrecht geplaagd door regenachtige omstandigheden en een pittige wind. Dit had tot gevolg dat de spieren snel stram werden en veel eindtijden nadeliger uitvielen dan gedacht. Daarnaast realiseerde De Jong zich na drie kilometer dat het een solowedstrijd zou worden. "Een aantal mannen liep net te hard," aldus de atlete, "terwijl mijn achtervolgers duidelijk langzamer gingen. Op voor een solotocht dan maar." Van drankpost naar drankpost weet De Jong haar gedachten te verzetten en zich mentaal op te peppen. Een eerste indicator volgt na 10km, wanneer ze in een tijd van 39.34 doorkomt. Ook richting de helft van de wedstrijd houdt De Jong dit tempo aan. Met een tijd van 1.23.55 halverwege zit ze net binnen haar doelstelling, al realiseert ze zich dat het zwaar zal worden. "Al rond 20km voelde ik dat mijn beenspieren stijf werden. Het werd steeds moeilijker om op souplesse te blijven lopen." In de tweede helft van de marathon vecht ze zich naar de finish. "Het was mentaal af en toe erg pittig, maar ik heb me goed kunnen herpakken," aldus De Jong. "Ik heb geprobeerd om zo ontspannen mogelijk te blijven lopen en wist er goed in te slagen om me te blijven motiveren." Net als veel andere atleten heeft ze in de slotfase te maken met aanzienlijk verval, waarna ze uiteindelijk in 2.51.01 over de eindstreep komt. Een tijd die goed is voor een positie als derde Nederlandse, achter Miriam van Reijen (2.42.35) en Reina Visser (2.46.05). Sharon Tavengwa uit Zimbabwe zegeviert in 2.35.26. "Ik ben trots op mezelf," reageert De Jong na afloop. "Het was een zware wedstrijd, maar ik heb me er mentaal goed doorheen kunnen slaan. Het geeft een hele opluchting om hier weer een marathon te kunnen voltooien. ‘Utrecht 2012' is een mooie editie voor mij. Een eerste stap op weg naar de volgende marathons." Naast het gegeven dat De Jong sinds lange tijd weer een marathon kon neerzetten, bracht de wedstrijd van vandaag haar ook een nuttige ervaring. "Mijn vorige twee marathons zijn vrij ideaal verlopen. Tweemaal had ik een grote groep atleten tot mijn beschikking, met één keer zelfs een eigen haas. Ook de omstandigheden waren toen perfect. Ik ben blij dat ik nu ook deze totaal andere ervaring heb meegemaakt." Het deelnemersveld van Nederlandse dames was door de organisatie vormgegeven met het Europees Kampioenschap Atletiek van 2014 in het achterhoofd. Onder leiding van Gerard Nijboer, coördinator wegatletiek van de Atletiekunie, is de ambitie gaan leven om op het EK in Zürich een damesteam op de marathon te laten starten. De teamlimiet is daarvoor gesteld op 2.38. Zowel Miriam van Reijen, Reina Visser als De Jong kunnen hier mogelijk een gooi naar doen. Vandaag slaagde echter nog geen van hen erin die beoogde tijd te benaderen.
Lees verderMexico Update 1: Cherry on a big, big cake
Op ruime afstand van Nederland, onder de Mexicaanse lentezon, is op dit moment een groot aantal Noord-Hollandse atleten te vinden. De hardlopers van het Team Distance Runners bereiden zich in San Luis Potosi voor op grootse doelen; over enkele maanden lonken de Europese Kampioenschappen en Olympische Spelen. Zoals gebruikelijk doet coach Guido Hartensveld verslag van zijn belevenissen in het buitenland. In het eerste deel van ‘La Loma 2012' gaat hij uitgebreid in op de verrichtingen van Michel Butter in aanloop naar de Boston Marathon. Het lijkt alweer maanden geleden. 25 maart 2012: de Venloop, mijn laatste wedstrijd in Nederland. Een prachtig evenement in een schitterende ambiance. Voor mij persoonlijk extra bijzonder, omdat mijn Selma en Tess mee waren. Mooi om mijn gezin aan de wereld te kunnen tonen. Het klinkt misschien raar, maar de lange heen- en terugreis naar het Limburgse land waren een waar feestje. Des te moeilijker was het dan ook om de volgende dag afscheid te moeten nemen op Schiphol. De reis ging via het Amerikaanse Houston naar het Mexicaanse San Luis Potosi, waar we in het Centro Desportivo La Loma een hoogtestage van vijf weken gepland hebben. La Loma; een prachtige plaats, die nog elk jaar groeit. Een plaats die sport ademt, met een sfeer waar iedereen zich uitstekend bij thuis voelt. Rens en Michel waren er al anderhalve week voordat ik arriveerde. Na een periode van acclimatisatie en een trainingsblok van 12 dagen waren ze klaar om een aantal specifieke marathontrainingen te ondergaan. Toen ik aankwam, zag ik twee scherpe, fit ogende en afgetrainde atleten, die het daarnaast prima naar hun zin hadden. Als je zulke atleten aantreft - en dat geldt ook voor de rest van het team - dan is het een stuk minder moeilijk om het thuisfront achter je te moeten laten. Missie Het grootste deel van de groep is hier bezig met een missie. Rens wil volgende week zondag een stap zetten op de marathon. Hij gaat voor een persoonlijk record en met dank aan de ABN Amro Rotterdam Marathon wordt hij geflankeerd door twee hazen: Wesley Pauel en Edwin de Vries. Zij helpen niet alleen Rens, maar helpen ook zichzelf aan een prachtige ervaring. Ook Michel Butter heeft in Rotterdam op jonge leeftijd zijn eerste kennismaking met de marathon gehad. Acht jaar later staat hij op het punt om zijn eigen droom te verwezenlijken. Met Michel zal ik op 12 april voor vijf dagen afreizen naar Boston om te beginnen aan de grootste missie uit onze carrières: het afdwingen van kwalificatie voor de Olympische marathon. Daarna keer ik weer terug naar de groep in La Loma en ga ik met Helen, Ronald en Kristof op doorreis naar Californië, voor een sterk bezette baanwedstrijd in Stanford. Het zijn stuk voor stuk mensen die zich willen plaatsen voor het EK en in het geval van Kristof zelfs de Olympische Spelen. Deze groep had groter kunnen zijn, ware het niet dat we te kampen hebben met pech in de groep. Gelukkig hebben we een brede groep, maar dergelijke teleurstellingen komen niet alleen bij de atleet, maar ook bij de trainer hard aan. Raika is tijdens de krachttraining vlak voor haar eerste indoorwedstrijd door haar rug gegaan, Ilse heeft te kampen gehad met longontsteking en is die nog steeds niet te boven (geen Stanford voor haar) en Niels Verwer heeft deze trip moeten annuleren vanwege duistere gezondheidsklachten. Wellicht een cliché, maar op zo'n moment realiseer je je dat gezondheid niet alleen een vereiste is voor topsport maar vooral prioriteit nummer één in het leven. De overige atleten die hier aanwezig zijn, trainen prima. Onder hen Mark Nouws, Tjerk Conijn, Nils Pennekamp Lisanne de Witte, Lisanne Wever en Jill Holterman. Butter voor de Olympische Spelen Laat ik teruggaan naar de Olympische missie van Michel. Op het moment dat deze column wordt opgetekend zitten we acht dagen voor de wedstrijd: het taperen is begonnen. Ik kan niet anders zeggen dat de kaarten heel gunstig liggen. Als trainer en als coach had ik me geen betere Michel Butter kunnen wensen. Michel heeft alle trainingen goed kunnen doen en dat maakt het grote verschil met zijn Barcelona-missie van twee jaar geleden. Michel heeft dit keer langdurig goed getraind in voorbereiding op de beslissende wedstrijd. Zoals ik dat altijd zou willen zien om op Olympisch waardig niveau te komen. Het is duidelijk te zien in de toenemende groei van zijn vorm, een gericht aantal wedstrijden dat aansluit op zijn trainingsplanning en - wat vooral belangrijk is voor de marathon - zijn sublieme uithoudingsvermogen. Dus niet alleen the cherry on the cake, maar wel een heel mooie kers op een wel heel mooie taart. Zijn trip naar Kenia (zijn tweede stage daar dit winterseizoen) heeft met name op dit vlak wat uitgehaald. Het trainen tussen de wereldtop heeft ervoor gezorgd dat Michel duidelijk anders naar een aantal zaken is gaan kijken. Re-adaptatie op zeeniveau Ook alle kleine details hebben we goed onder controle. Laat me het volgende voorbeeld geven. Aanstaande donderdag wordt van alle elite-atleten al verwacht aanwezig te zijn op de persconferentie van de Boston Marathon. Daar maken we geen punt van, maar wat bleek uit de logboeken van eerdere hoogtestages is dat - ongeacht de soort wedstrijd en de specifieke hoogte - de vierde en vijfde dag na terugkomst op zeeniveau steevast slechter waren. Dit is een bekend fenomeen met het re-adaptatieproces aan zeeniveau. Het hoogte-effect willen we daarom kunstmatig verlengen met een Hypoxico hoogtetent, die met behulp van onze eigen tentenboer Kristof van Malderen (importeur van Hypoxico-tenten) van New York naar Boston vervoerd zal worden en op de hotelkamer zal worden geïnstalleerd. Zijn kamergenoot en trainingsgenoot in Kenia Bernard Kipyego zal wel raar opkijken dat ‘ie er ineens één naast hem heeft kamperen. Naast het feit dat Kenianen hier minder aandacht aan besteden, moet wel gezegd worden dat highlanders (atleten geboren op hoogte) zich er niet alleen minder druk om maken, maar ook niet re-adapteren op zeeniveau omdat ze er simpelweg niet vandaan komen. We zullen Bernard dat typische Westerse geneuzel maar besparen. Point to point Het belangrijkste is dat Michel de zorg van de dag niet met zich meedraagt. De laatste zorg is er één die van geluk afhangt: het weerbericht. Bij een point to point race als de Boston Marathon betekent wind tegen 42 kilometer lang wind tegen. De wedstrijd loopt van west naar oost en de afgelopen weken is het op de maandag al een paar keer wind tegen uit het oosten geweest, terwijl het de dag ervoor windkracht 4 uit het westen was. Veranderlijk dus. Ik moet mezelf er maar niet te druk om maken, want daar maak je jezelf alleen maar gek mee. Wat we wel in de hand hebben is het creëren van een topvorm. En die is 100% aanwezig. Michel blaakt van het zelfvertrouwen. Hij is voorbereid op een solo-race, om heel wat lijken op te pikken en een top-8 positie te behalen. Hopelijk ook nog binnen de 2.12, dan is onze Olympische droom een feit. Het is mooi om te zien hoe het leeft binnen het team. Hoe het leeft bij zijn teamgenoten, maar ook bij de sponsoren PwC en Nike. Alle reacties op de filmproductie van Losse Veter (‘Inside the Training - Butter for Boston') doen ons erg goed. Ook het feit dat het filmpje voor Losse Veter weer een recordaantal aan kijkers heeft opgeleverd draagt daaraan bij. We slagen erin om niet enkel te presteren, maar ook te informeren en bovenal te inspireren. Op naar een prachtige marathon. Ik spreek jullie weer na Boston!
Lees verder